icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
คลื่นรักอสูร

คลื่นรักอสูร

ผู้เขียน: มาชาวีร์
icon
บทที่ 1
ตอนที่ 1 : ขึ้นเรือผิดลำ
จำนวนคำ:1949    |    อัปเดตเมื่อ:20/02/2022

1

ขึ้นเรือผิดลำ

เสียงฝีเท้าวิ่งเร็ว ๆ ไปยังเรือยอชต์ลำหนึ่งที่จอดอยู่ตรงท่า เป็นลำที่จ้างหญิงสาวไปเป็นแม่บ้านชั่วคราว ในช่วงวันหยุดพักผ่อนสุดสัปดาห์ของพวกเขา นีนนาราวิ่งมาหยุดตรงเรือลำด้านหน้า หยิบกระดาษที่ระบุหมายเลขของเรือ ออกมาดูอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

“เร็วสิคุณ ! เหลือคุณคนเดียวเลยนะครับ” ผู้ชายคนหนึ่งบนเรือตะโกนพร้อมกวักมือเรียก นีนนารารีบหิ้วกระเป๋าก้าวขึ้นไปบนเรืออย่างเร่งรีบ

“ขอโทษด้วยค่ะที่มาช้าพอดีมัวแต่...”

“ไม่ต้องมาขอโทษผมเลยครับ เดี๋ยวเจ้านายก็โกรธกันพอดี รีบเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องโน้นเลยครับ” คนพูดสาวเชือกดึงสมอขึ้นในทันที

“ค่ะ ๆ แต่ว่าห้องสำหรับแม่บ้านอยู่ตรงไหนคะ”

“แม่บ้านอะไรของคุณ ผมนี่แหละเหมาหมดทุกหน้าที่ อ้อมีพี่วินคนขับเรืออีกคน คุณเป็นคนที่เจ้าของเรือเขาพามานะครับ ห้องของคุณน่าจะอยู่ฝั่งซ้าย ห้องขวาเห็นมีคนเข้าไปแล้ว เดินตรงลงไปเลยครับ ตอนนี้พวกเจ้านายกำลังนั่งดื่มกันอยู่บนดาดฟ้าโน่น อย่าเพิ่งไปรบกวนเขาล่ะ ให้เขาเรียกหาก่อนค่อยขึ้นไป”

“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ” นีนนารารู้สึกงุนงงกับตำแหน่งหน้าที่การงานบนเรือลำนี้เล็กน้อย คิดว่าสักพักเธออาจเข้าใจระบบงานได้ไม่ยาก พอลงบันไดเรือไปเจอห้องนอนฝั่งซ้ายมือ ลองผลักประตูเปิดเข้าเบา ๆ ดวงตาพลันเบิกกว้างขึ้น จากสภาพของห้องนอนแสนหรูหราตรงหน้า หญิงสาวลองนั่งลงบนเตียงนอนเบา ๆ ความนุ่มทำให้ที่นอนยุบยวบลงไปแล้วเด้งตัวคืนกลับที่เดิม

‘อะไรจะโชคดีปานนี้ยัยนีน’

นีนนาราแทบเก็บความดีใจเอาไว้ไม่อยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรับงานนอกสถานที่ ไม่คิดว่าจะหรูหราและแสนสบายถึงเพียงนี้ ผู้ชายคนนั้นบอกว่าอย่าเพิ่งไปรบกวนเจ้านายบนดาดฟ้า หมายความว่าเป็นเวลาส่วนตัวกับครอบครัว โดยที่ไม่ต้องการให้คนนอกไปยุ่งนั่นเอง

นีนนารายังไม่ได้รื้อเสื้อผ้าของใช้ออกจากกระเป๋า เธออยากชื่นชมความงามของเรือกับท้องทะเล ผ่านกระจกวงกลมด้านข้างไปก่อน ทว่านั่งเล่นไปนานพอสมควร ก็ยังไม่มีใครมาเคาะประตูห้องเรียก เธอจึงเปลี่ยนมุมไปนอนเล่นบนเตียงนอนแสนนุ่มแทน และความนุ่มแสนสบายนี่แหละ ทำให้เธอผล็อยหลับลงไป

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

คนหลับสะดุ้งตื่นขึ้นอย่างตกใจ นีนนารายกฝ่ามือตบหน้าตัวเองเบา ๆ เธอนอนหลับในวันแรกของการทำงานได้อย่างไร คงเพราะเจ้าเตียงนุ่มแสนนุ่มนี่เป็นแน่

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ค่ะ ๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ” หญิงสาวรีบลุกขึ้นจากเตียงนอนเพื่อไปเปิดประตูให้คนเคาะ

“เอ่อ คุณ...” หญิงสาวตรงหน้าสวมชุดบิกินีสีเหลืองสด มีเสื้อคลุมตาข่ายสีขาวยาวถึงเข่า เจตนาอวดทรวดทรงอันแสนจะเซ็กซี่ของตัวเอง

“ฉันจิลาวัลย์ แต่เอ๊ะ เธอไม่ใช่ชาลิสานี่” เรียวคิ้วได้รูปขมวดเป็นปมขึ้นอย่างสงสัย

“ใช่ค่ะ ฉันชื่อนีน นีนนาราค่ะ ชาลิสาเป็นเพื่อนของฉันเอง”

“ให้เธอมาแทนทำไมไม่บอกกันบ้างเลย แล้วนี่มัวแต่ทำอะไรอยู่ทำไมไม่แต่งตัว เจ้านายเรียกแล้วนะ”

“แต่งตัว เอ่อ แต่งทำไมคะ”

“เด็กใหม่หรือยังไง ก็แต่งตัวสวย ๆ แบบฉันนี่ไง จะได้ไปดูแลเจ้านายบนชั้นดาดฟ้าโน่น” คนสวยส่ายหน้าให้คนไม่เป็นงาน

“ฉันเป็นแม่บ้านคนครัวคนทำความสะอาด ไม่จำเป็นต้องแต่งตัวแบบคุณหรอกค่ะ” นีนนารารีบบอกเผื่อคนตรงหน้าจะเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไป

“เดี๋ยวนะ ! เมื่อกี้เธอบอกว่าเธอเป็นแม่บ้านเหรอ”

“ใช่ค่ะ ฉันมาทำงานครัวกับทำความสะอาดบนเรือลำนี้ค่ะ” นีนนาราบอกเขาอย่างมั่นอกมั่นใจ ในหน้าที่การงานของเธอ

“ต้องมีการเข้าใจผิดกันแน่ ๆ เพราะถ้าเธอมาทำงานอย่างที่เธอบอกมาจริง ๆ เธอคงไม่ได้เข้ามาอยู่ในห้องนอนของเจ้านายเขาหรอก”

“ห้องนอนของเจ้านาย เอ๊ะ ยังไงกันคะ ฉันเข้าห้องผิดเหรอคะ ว่าแล้วเชียวทำไมห้องแม่บ้านถึงได้หรูหราขนาดนี้ ขอโทษจริง ๆ ค่ะ เดี๋ยวจะรีบเปลี่ยนห้องเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”

“ไม่ต้อง ! เดี๋ยวฉันจะไปโทรหาชาลิสาก่อน ว่ามันเรื่องอะไรกันแน่” ได้ยินแล้วจิลาวัลย์ก็เป็นเดือดเป็นร้อนขึ้นมาในทันที รีบกดหมายเลขโทรศัพท์มือถือไปหาชาลิสาในทันที

“ว่าไงนะ ! พวกเธอสลับเรือกัน ขึ้นเรือผิดลำอย่างนั้นเหรอ”

“สลับเรือ ?” นีนนาราถึงกับอ้าปากค้างทันทีที่ได้ยิน

“มันเกิดขึ้นได้ยังไงชาลิสา แล้วนี่เรือแล่นออกมากลางทะเลแล้วนะ เจ้านายก็เรียกหาแล้วด้วยฉันจะทำยังไงล่ะ...ไม่รู้ ! เธอบอกมาว่าไม่รู้ได้ยังไง โอ๊ย ฉันจะบ้าตาย ทำไมไม่โทรบอกฉันตั้งแต่แรก...ไม่รู้จะทำยังไงอย่างนั้นเหรอ เฮ้อ แบบนี้ฉันจะกล้าใช้งานเธออีกไหมเนี่ย ตึ๊ด ! ชาลิสา !” คนถูกตัดสายแทบจะกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง หันมาเจอนีนนารายืนจ้องตาแป๋วอยู่ ก็ยิ่งโมโหหนักขึ้นกว่าเดิม

“พวกเธอมันบ้า เธอ เธอชื่ออะไรนะ” คนความจำสั้นถามใหม่อีกรอบ

“นีน นีนนารา”

“เอ่อ นีนฉันจำได้แล้ว เอาล่ะเธอรู้ไหมว่าชาลิสาทำงานอะไรบนเรือลำนี้” จิลาวัลย์พยายามตั้งสติเพื่อแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า

“ก็ไม่เคยถามตรง ๆ เหมือนกันค่ะ แต่เคยได้ยินคนอื่นพูดว่าเหมือนงานบริการลูกค้า” นีนนาราไม่กล้าพูดตรง ๆ แต่ก็อ้อมไม่พ้นอยู่เหมือนกัน

“ถูกต้องงานบริการลูกค้าน่ะถูกแล้ว แต่รู้ไหมว่าบริการแบบไหน” คราวนี้นีนนารากะพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะมองห้องนอนสุดหรูกับสภาพภายในห้อง เธอได้ยินข่าวด้านลบของชาลิสามาบ้าง แต่ก็ไม่คิดว่าจะได้มาเห็นสภาพการทำอาชีพนี้จริง ๆ นั่นหมายความว่าเธออยู่ผิดที่ผิดทางน่ะสิ

“เอ่อ ถ้าอย่างนั้นฉันขอกลับเข้าฝั่งนะคะ”

“เข้าฝั่ง ! เธอพูดออกมาได้ นี่เรือเราแล่นมากลางทะเลแล้วนะ เธอทำอะไรอยู่ไม่รู้เลยหรือยังไง” จิลาวัลย์โวยวายใส่อย่างหงุดหงิด

“พอดีเผลอหลับ” อีกคนก็บอกเสียงอ่อย ๆ ออกมา

“เผลอหลับ ! เธอเป็นเด็กหรือยังไงนีนที่จะต้องหลับกลางวันแบบนี้ ถ้าเธอบอกตั้งแต่เพิ่งออกจากฝั่งมา มันก็พอจะหาคนมาแทนได้ แต่นี่กลางทะเลแล้วนะ โอ๊ย ฉันจะทำยังไงดี” จิลาวัลย์ถอนหายใจหนัก ๆ พร้อมกุมขมับเดินวนไปมาภายในห้อง

“เดี๋ยวฉันปรึกษาพี่วินดูก่อนนะ ว่าเขาพอจะหาวิธีพาคนอื่นมาแทนได้ไหม รออยู่นี่แหละอย่าเพิ่งไปไหน” จิราวัลย์กำชับก่อนเดินออกจากห้องไป

ตรงดิ่งไปหารือกับคนขับเรือและผู้ช่วย ซึ่งพวกเขาก็รู้เรื่องการทำงานของเธอเป็นอย่างดี เพราะทำด้วยกันมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว

“ว่าไงนะจิล เธอบอกว่าผู้หญิงคนนั้นขึ้นเรือผิดลำเหรอ”

“ใช่ค่ะพี่วินทำไงดีล่ะทีนี้ ให้เรือเล็กขับไปรับชาลิสาดีไหมพี่”

“ทำแบบนั้นไม่ได้เจ้านายก็รู้หมดสิ ว่าเราทำงานพลาด พี่ไม่ยอมเสียชื่อหรอก อีกอย่างถ้าเอาเรือเล็กออกไป กว่าจะกลับมาก็ค่ำแล้วอันตรายอีก จะให้ลำอื่นมาส่งอีกก็ไม่ได้ เพราะวันนี้คิวเต็มทุกลำ ไม่ได้ ๆ” ธาวินไม่เห็นด้วยกับการให้เรือเล็กออกไปรับคนมา

“งั้นทำไงดีพี่”

“พี่วินเจ้านายเรียกหาสาว ๆ แล้วพี่” เสียงอนุชิตผู้ช่วยคนขับเรือ ตะโกนออกมาจากห้องเครื่องให้ทั้งคู่ได้ยิน

“ฉิบหายแล้วไง” ธาวินหันไปมองหน้าจิลาวัลย์ในทันที เขาหันหน้าออกไปมองทะเล ก่อนจะหันกลับมามองจิลาวัลย์อีกรอบ

“อะไรพี่วินมองหน้าจิลแบบนี้ทำไม”

“พี่มีแผนแล้วจิล”

“แผนอะไร”

“ก็แผนที่เราจะไม่ถูกเจ้านายหักเงิน หรือโกรธเราในเรื่องนี้ยังไงล่ะ” ธาวินทำตาเจ้าเล่ห์หลังนึกหาทางแก้ไขได้

“เล่ามา ๆ” จิลาวัลย์เอียงหูฟังอย่างตั้งใจ ฟังไปก็เครียดตามไปด้วย เพราะว่าเรื่องที่ธาวินให้เธอทำนั้น ค่อนข้างไม่เข้าท่าเอาเสียเลย

“มันจะดีหรือพี่”

“ดีสิจิล ไม่ได้ทำฟรีสักหน่อย เงินก็ตั้งเยอะตั้งแยะถ้ายัยนีนอะไรนั่นทำงานที่เดียวกับชาลิสา แสดงว่าเป็นพนักงานในโรงแรมเหมือนกันนั่นแหละ เงินเดือนก็ไม่ได้เยอะอะไร ดีไม่ดีพอได้ยินเรื่องเงินจะรีบตาโตคว้าเอาล่ะไม่ว่า”

“ก็ได้ ๆ พี่วินก็ไปถ่วงเวลาเจ้านายให้หน่อยก็แล้วกัน”

“ได้เดี๋ยวพี่จัดการเอง”

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ตอนที่ 1 : ขึ้นเรือผิดลำ2 บทที่ 2 ตอนที่ 2 : ขึ้นเรือผิดลำ 23 บทที่ 3 ตอนที่ 3 : ขึ้นเรือผิดลำ 34 บทที่ 4 ตอนที่ 4 : งานที่แท้จริง5 บทที่ 5 ตอนที่ 5 : งานที่แท้จริง 26 บทที่ 6 ตอนที่ 6 : งานที่แท้จริง 37 บทที่ 7 ตอนที่ 7 : งานก็คืองาน8 บทที่ 8 ตอนที่ 8 : งานก็คืองาน 29 บทที่ 9 ตอนที่ 9 : ไม่มีทางเลือก10 บทที่ 10 ตอนที่ 10 : ไม่มีทางเลือก 211 บทที่ 11 ตอนที่ 11 : ไม่มีทางเลือก 312 บทที่ 12 ตอนที่ 12 : คืนผวา13 บทที่ 13 ตอนที่ 13 : คืนผวา 214 บทที่ 14 ตอนที่ 14 : คืนสุดท้ายกับฝันร้ายที่กำลังจะจบลง15 บทที่ 15 ตอนที่ 15 : คืนสุดท้ายกับฝันร้ายที่กำลังจะจบลง 216 บทที่ 16 ตอนที่ 16 : ชีวิตเดิมของเธอ17 บทที่ 17 ตอนที่ 17 : ชีวิตเดิมของเธอ 218 บทที่ 18 ตอนที่ 18 : อยู่ใต้จมูกนี่เอง19 บทที่ 19 ตอนที่ 19 : อยู่ใต้จมูกนี่เอง 220 บทที่ 20 ตอนที่ 20 : ไม่อยู่บนเรือแล้วยังไง 921 บทที่ 21 ตอนที่ 21 : ไม่อยู่บนเรือแล้วยังไง 222 บทที่ 22 ตอนที่ 22 : ไม่อยู่บนเรือแล้วยังไง 323 บทที่ 23 ตอนที่ 23 : หนีไม่พ้นจริง ๆ24 บทที่ 24 ตอนที่ 24 : หนีไม่พ้นจริง ๆ 225 บทที่ 25 ตอนที่ 25 : นึกว่าได้ผล26 บทที่ 26 ตอนที่ 26 : นึกว่าได้ผล 227 บทที่ 27 ตอนที่ 27 : งานใหม่28 บทที่ 28 ตอนที่ 28 : งานใหม่ 229 บทที่ 29 ตอนที่ 29 : กอดสุดท้ายของเรา30 บทที่ 30 ตอนที่ 30 : กอดสุดท้ายของเรา 231 บทที่ 31 ตอนที่ 31 : เริ่มรู้สึกดี ๆ32 บทที่ 32 ตอนที่ 32 : เริ่มรู้สึกดี ๆ 233 บทที่ 33 ตอนที่ 33 : กระวนกระวาย34 บทที่ 34 ตอนที่ 34 : กระวนกระวาย 235 บทที่ 35 ตอนที่ 35 : กระวนกระวาย 336 บทที่ 36 ตอนที่ 36 : เส้นผมบังตาชัด ๆ37 บทที่ 37 ตอนที่ 37 : เส้นผมบังตาชัด ๆ 238 บทที่ 38 ตอนที่ 38 : เส้นผมบังตาชัด ๆ 339 บทที่ 39 ตอนที่ 39 : เส้นผมบังตาชัด ๆ 440 บทที่ 40 ตอนที่ 40 : เส้นผมบังตาชัด ๆ 541 บทที่ 41 ตอนที่ 41 : สมควรหยุดได้แล้ว42 บทที่ 42 ตอนที่ 42 : สมควรหยุดได้แล้ว 243 บทที่ 43 ตอนที่ 43 : เลิกสน44 บทที่ 44 ตอนที่ 44 : เลิกสน 245 บทที่ 45 ตอนที่ 45 : กลั่นแกล้ง46 บทที่ 46 ตอนที่ 46 : กลั่นแกล้ง 247 บทที่ 47 ตอนที่ 47 : เรื่องที่กลัวก็เกิดขึ้น48 บทที่ 48 ตอนที่ 48 : เรื่องที่กลัวก็เกิดขึ้น 249 บทที่ 49 ตอนที่ 49 : สางหัวใจ50 บทที่ 50 ตอนที่ 50 : สางหัวใจ 251 บทที่ 51 ตอนที่ 51 : สางหัวใจ 352 บทที่ 52 ตอนที่ 52 : สางหัวใจ 453 บทที่ 53 ตอนที่ 53 : เมาแล้วหื่น54 บทที่ 54 ตอนที่ 54 : เมาแล้วหื่น 255 บทที่ 55 ตอนที่ 55 : เรื่องของหัวใจ56 บทที่ 56 ตอนที่ 56 : เรื่องของหัวใจ 257 บทที่ 57 ตอนที่ 57 : เรื่องของหัวใจ 358 บทที่ 58 ตอนที่ 58 : ครอบครัวแสนสุข59 บทที่ 59 ตอนที่ 59 : ครอบครัวแสนสุข 2 (จบ)