icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 9
ตอนที่ 9 : ไม่มีทางเลือก
จำนวนคำ:1865    |    อัปเดตเมื่อ:20/02/2022

4

ไม่มีทางเลือก

ความโคลงเคลงของเรือ ทำให้บางคนรู้สึกปวดศีรษะหนึบขึ้นมา นีนนารารู้ว่าเธอกำลังนอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น ๆ มีบางอย่างรัดตัวเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย หญิงสาวลองขยับตัวดูเจ้าสิ่งนั้นกลับรัดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม เธอค่อย ๆ ปะติดปะต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นในค่ำคืนที่ผ่านมา ก่อนจะลืมตาโพลงขึ้นอย่างรวดเร็ว ตรงหน้าคืออกหนาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อแน่น ๆ ของเขา รีบเงยหน้าขึ้นมองในทันที

“คุณบารเมษฐ์” หญิงสาวอุทานเรียกชื่อเขา เหมือนเขากำลังจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว

“นี่มันสิบโมงแล้วนะนีน เธอนอนกอดฉันอยู่แบบนี้ แล้วฉันจะลุกจากเตียงนอนได้ยังไง”

“คะ” นีนนารารีบมองที่มือของตัวเอง เธอนอนซุกหน้าอกเขาอยู่ พร้อมกับมือที่กอดรอบตัวของเขาจริง ๆ รีบยกมือออกราวโดนของร้อน ขยับออกห่างจากหน้าอกของเขา ไปนอนอยู่ด้านข้างแทน เรื่องเมื่อคืนไม่ใช่ความฝันอย่างที่เธออยากให้เป็น แต่มันคือความจริงทุกประการ

“จะอาบน้ำพร้อมฉันไหม” เขาถามขณะลุกขึ้นจากเตียงนอน

“คุณบารเมษฐ์อาบก่อนเลยค่ะ” นีนนาราพยายายามบังคับเสียงตัวเองไม่ให้สั่น เธอเจ็บปวดไปทั้งหัวใจผิดกับเขาที่ทำเหมือนไม่เคยมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น

“ตามใจ” บารเมษฐ์ลุกขึ้นเดินโทง ๆ เข้าห้องน้ำไป

น้ำตาของนีนนาราไหลอาบแก้มในทันที ในห้องแห่งนี้เขาทำกับเธอเป็นแค่ผู้หญิงขายตัวคนหนึ่ง ที่เขาพร้อมจะตักตวงเอาความสุขให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และเธอต้องอยู่แบบนี้ไปอีกสองวัน เธอจะผ่านมันไปได้อย่างไรในสองวันนี้ ถึงเวลานี้การหนีคงไม่ใช่ทางออกที่ดีและคงไม่มีช่องทางให้เธอหนีได้ แต่การขอความช่วยเหลือก็เปล่าประโยชน์เหมือนกัน ในเมื่อเธอไม่เหลืออะไรให้หวงแหนอีกต่อไป

‘…ได้เงินเป็นแสนเลยล่ะมันคุ้มนะฉันว่า คุ้มกว่าการถูกจับโยนลงทะเลเป็นไหน ๆ…’

คำพูดของจิลาวัลย์ ลอยมาให้เธอต้องคิดใหม่ในเรื่องนี้ เพราะเธอสูญเสียความสาวไปแล้ว เธอจะไปเรียกร้องเอาความเป็นธรรมกับใครได้ เว้นเสียแต่ค่าตอบแทนที่สมน้ำสมเนื้อ

‘ไม่ต่างกับการขายตัวเลยนะนีน’

เสียงหนึ่งในใจก็แย้งออกมา แต่ความจริงตรงหน้ามันแก้ไขไม่ได้อีกแล้ว เธอต้องยอมรับในเรื่องที่เป็นอยู่ และต้องอยู่กับเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นอีกสองวันข้างหน้าให้ได้

‘ช่างมันเถอะ แค่สามวันเอง’

เมื่อเลือกไม่ได้ก็ไม่ต้องเลือก หญิงสาวได้แค่คิดปลอบใจตัวเอง สามวันมันก็แค่ระยะเวลาสั้น ๆ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปแล้ว

สักพักใหญ่ ๆ บารเมษฐ์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ หญิงสาวจึงเดินสวนเข้าไปอาบน้ำต่อจากเขา ครั้งแรกที่ได้เห็นตัวเองในกระจกบานใหญ่นีนนาราแทบล้มทั้งยืน ปากที่บวมเจ่อกับรอยแดงจ้ำที่ต้นคอลามลงมาที่เนินอกจนถึงเต้าทั้งสองข้าง แทบไม่มีจุดไหนว่างเว้นจากรอยจูบของเขา

‘บ้าเอ๊ย !’

เธอไม่มีชุดไหนเป็นคอปกหรือปิดถึงคอได้เลยสักตัว มีก็แค่ขาสั้นกับเสื้อยืดคอกลมแค่นั้นเอง เห็นทีคงต้องใช้ผมช่วยปิดร่องรอยน่าเกลียดพวกนี้ไว้แทน อาบน้ำไปสักพักใหญ่ ๆ ท้องของเธอก็ดันร้องขึ้นมาด้วยความหิว จะไม่หิวได้อย่างไร ตั้งแต่หัวค่ำเมื่อวานยันเกือบเที่ยงของวันนี้ นีนนารายังไม่ได้กินอะไรเลย เธอเดินออกมาจากห้องน้ำไม่เห็นบารเมษฐ์ภายในห้องแล้ว เขาคงออกไปนั่งเล่นกับเจนธรรมบนดาดฟ้า เธอรีบหาเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นมาสวมใส่

เดินออกจากห้องมาก็ลังเลไม่รู้จะไปทางไหนดี เลยเลือกเดินไปทางห้องครัวแทน พบอนุชิตกำลังง่วนอยู่กับการทำอาหารเที่ยง เขาหันมามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ

“คุณมาก็ดีแล้วยกข้าวเที่ยงขึ้นไปให้เจ้านายหน่อย ไม่ได้กินข้าวเช้ากันเลยคงหิวมากสินะ ก็มัวแต่กกกันอยู่ในห้องข้าวปลาไม่กินเลยนี่นา” คนพูดอมยิ้มไปด้วย

นีนนาราหน้าร้อนผ่าวขึ้นในทันที หญิงสาวเดินไปยกถาดที่มีกับข้าวอยู่ในนั้น แต่ก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไป เธอก็หันกลับมาถามเขาอีกครั้ง

“อยู่บนดาดฟ้าหรือเปล่าคะ”

“ไม่ใช่ ข้าวเที่ยงกินตรงหน้าสระว่ายน้ำข้างหน้านี่เลย”

“อ้อ” นีนนาราพยักหน้าทำความเข้าใจ ด้านหน้าเรือมีสระว่ายน้ำขนาดเล็กอยู่ บริเวณรอบสระมีเบาะนั่งขนาดใหญ่ใช้เอนหลังนอนเล่นได้เหมือนกัน เดินขึ้นบันไดมาก็เห็นจิลาวัลย์เล่นน้ำในสระอยู่กับเจนธรรม บารเมษฐ์กำลังนั่งดูโทรศัพท์มือถืออยู่บนเบาะนั่ง เธอเดินนำถาดอาหารไปวางตรงหน้าเขา ซึ่งก็รวมอาหารของเธออยู่ด้วย มื้อเที่ยงเป็นอาหารจานเดี่ยวมีต้มยำทะเลเพิ่มมาให้อีกถ้วย

“กว่าจะออกมาได้นึกว่าตายคาห้องน้ำไปแล้ว” เขาประชดเธอก่อนจับช้อนส้อมตักข้าวกิน

“ขอโทษค่ะ” นีนนาราไม่อยากชวนเขาทะเลาะ ตอนนี้เธอหิวจนตาลายไปหมดแล้ว เมื่อครู่ตอนก้าวขึ้นบันไดแข้งขาก็พลอยสั่นไปหมดด้วยความหิว ทั้งคู่ต่างตักข้าวในจานของตัวเองกินไปเงียบ ๆ

“ไอ้ฟาร์มกินเหมือนคนตายอดตายอยากเลยนะ” คนที่กำลังนัวเนียกับสาวกลางสระว่ายน้ำตะโกนขึ้นมา ทำให้คนตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต้องตวัดตามองแบบแรง ๆ

“อย่ายุ่งน่าไอ้โชนคนกำลังกิน”

“ทีตอนนี้บอกอย่ายุ่ง เมื่อคืนใครกันน้าโทรมาถามหายา...” เจนธรรมทำหน้าล้อเลียนเพื่อนรัก

“หุบปาก ! ฉันจะกินข้าว”

“ทำมาเป็นเสียงดังกลบเกลื่อน เดี๋ยวก็แช่งให้คุณนีนท้องซะเลย” เจนธรรมหันมาบ่นเบา ๆ ให้ได้ยินแค่สองคน จิลาวัลย์นั้นถึงกับตาโตกับคำว่าท้องของเขา หญิงสาวแอบกลัวแทนนีนนารา หากว่าเกิดท้องขึ้นมาจริง ๆ ปัญหาคงจะตามมาแบบไม่รู้จักจบสิ้นเป็นแน่

“ทำไมคุณเจนธรรมถึงพูดแบบนั้นล่ะคะ นีนไม่ท้องหรอกค่ะ” จิลาวัลย์ปีนไปนั่งบนตักของเขา แล้วกอดคอเขาไว้แบบเอาอกเอาใจ

“ไม่แน่หรอกจิลดูเหมือนเพื่อนผมมันจะสนุกมากไปหน่อย จนเผลอปล่อยในไปแล้วด้วย” ฝ่ามือใต้น้ำก็ลูบแก้มก้นของหญิงสาวเล่นไปมา โดยไม่สนใจว่าจะมีอีกสองคนนั่งกินข้าวห่างไปเพียงไม่กี่ก้าว

“เอ่อ จริงเหรอคะคุณเจนธรรม” แม้จะได้ยินเรื่องที่เขาคุยกันเมื่อคืนนี้แล้ว แต่จิลาวัลย์ก็ยังไม่ปักใจเชื่อจนถึงตอนนี้

“แต่ผมว่างานอย่างพวกคุณ น่าจะมีวิธีป้องกันแบบอื่นไม่ใช่เหรอจิล คุณเองก็ฉีดยาคุมนี่คุณนีนน่าจะฉีดด้วยเหมือนกัน เอหรือว่ายังไงผมแอบงงนะครับ”

“ผู้หญิงเรามีวิธีป้องกันไม่เหมือนกันค่ะ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่านีนเขาเลือกวิธีไหน อุ๊ย” หญิงสาวแกล้งตกใจเล็กน้อย เพราะบางอย่างกลางลำตัวเขากำลังขยายโตขึ้น ความจริงแล้วเธอนั่นแหละที่เป็นฝ่ายบดสะโพกหยอกเย้าจุดอ่อนไหวของเขาเอง

“ร้ายนักนะจิล” เจนธรรมดึงคนบนตักเข้ามากอด ฝ่ามือก็กดสะโพกของหญิงสาวให้บดเบียดกับน้องชายของเขาแนบแน่นขึ้นกว่าเดิม

“อายคุณบารเมษฐ์กับนีนบ้างสิคะ”

“อายทำไม คนกันเองทั้งนั้น” พูดจบก็คว้าต้นคอของจิลาวัลย์เข้ามาแนบริมฝีปากจูบกันอย่างดูดดื่ม ฝ่ายหญิงเองก็เผยอปากรับจูบของเขาอย่างเต็มใจ ซ้ำยังแอ่นอกให้เขาขยำขยี้เล่นกลางสระน้ำอย่างเต็มใจ

นีนนารามองภาพตรงหน้าแล้วเสียววูบตรงหน้าท้อง ทำไมเธอต้องมาเห็นหนังสดกลางแดดเปรี้ยง ๆ แบบนี้ด้วย รีบตักข้าวในจานกินอย่างเร็ว ๆ ไม่ช้าทั้งเธอทั้งเขาก็อิ่มแทบจะพร้อม ๆ กัน

“ฉันเอาจานลงไปเก็บนะคะ”

“ไม่ใช่หน้าที่ของเธอสักหน่อยนีน สั่นกระดิ่งเรียกสิ” เขาบอกก่อนเบนสายตาไปยังกระดิ่งที่วางอยู่บนโต๊ะ นีนนาราหยิบกระดิ่งขึ้นมาแล้วสั่นเบา ๆ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ตอนที่ 1 : ขึ้นเรือผิดลำ2 บทที่ 2 ตอนที่ 2 : ขึ้นเรือผิดลำ 23 บทที่ 3 ตอนที่ 3 : ขึ้นเรือผิดลำ 34 บทที่ 4 ตอนที่ 4 : งานที่แท้จริง5 บทที่ 5 ตอนที่ 5 : งานที่แท้จริง 26 บทที่ 6 ตอนที่ 6 : งานที่แท้จริง 37 บทที่ 7 ตอนที่ 7 : งานก็คืองาน8 บทที่ 8 ตอนที่ 8 : งานก็คืองาน 29 บทที่ 9 ตอนที่ 9 : ไม่มีทางเลือก10 บทที่ 10 ตอนที่ 10 : ไม่มีทางเลือก 211 บทที่ 11 ตอนที่ 11 : ไม่มีทางเลือก 312 บทที่ 12 ตอนที่ 12 : คืนผวา13 บทที่ 13 ตอนที่ 13 : คืนผวา 214 บทที่ 14 ตอนที่ 14 : คืนสุดท้ายกับฝันร้ายที่กำลังจะจบลง15 บทที่ 15 ตอนที่ 15 : คืนสุดท้ายกับฝันร้ายที่กำลังจะจบลง 216 บทที่ 16 ตอนที่ 16 : ชีวิตเดิมของเธอ17 บทที่ 17 ตอนที่ 17 : ชีวิตเดิมของเธอ 218 บทที่ 18 ตอนที่ 18 : อยู่ใต้จมูกนี่เอง19 บทที่ 19 ตอนที่ 19 : อยู่ใต้จมูกนี่เอง 220 บทที่ 20 ตอนที่ 20 : ไม่อยู่บนเรือแล้วยังไง 921 บทที่ 21 ตอนที่ 21 : ไม่อยู่บนเรือแล้วยังไง 222 บทที่ 22 ตอนที่ 22 : ไม่อยู่บนเรือแล้วยังไง 323 บทที่ 23 ตอนที่ 23 : หนีไม่พ้นจริง ๆ24 บทที่ 24 ตอนที่ 24 : หนีไม่พ้นจริง ๆ 225 บทที่ 25 ตอนที่ 25 : นึกว่าได้ผล26 บทที่ 26 ตอนที่ 26 : นึกว่าได้ผล 227 บทที่ 27 ตอนที่ 27 : งานใหม่28 บทที่ 28 ตอนที่ 28 : งานใหม่ 229 บทที่ 29 ตอนที่ 29 : กอดสุดท้ายของเรา30 บทที่ 30 ตอนที่ 30 : กอดสุดท้ายของเรา 231 บทที่ 31 ตอนที่ 31 : เริ่มรู้สึกดี ๆ32 บทที่ 32 ตอนที่ 32 : เริ่มรู้สึกดี ๆ 233 บทที่ 33 ตอนที่ 33 : กระวนกระวาย34 บทที่ 34 ตอนที่ 34 : กระวนกระวาย 235 บทที่ 35 ตอนที่ 35 : กระวนกระวาย 336 บทที่ 36 ตอนที่ 36 : เส้นผมบังตาชัด ๆ37 บทที่ 37 ตอนที่ 37 : เส้นผมบังตาชัด ๆ 238 บทที่ 38 ตอนที่ 38 : เส้นผมบังตาชัด ๆ 339 บทที่ 39 ตอนที่ 39 : เส้นผมบังตาชัด ๆ 440 บทที่ 40 ตอนที่ 40 : เส้นผมบังตาชัด ๆ 541 บทที่ 41 ตอนที่ 41 : สมควรหยุดได้แล้ว42 บทที่ 42 ตอนที่ 42 : สมควรหยุดได้แล้ว 243 บทที่ 43 ตอนที่ 43 : เลิกสน44 บทที่ 44 ตอนที่ 44 : เลิกสน 245 บทที่ 45 ตอนที่ 45 : กลั่นแกล้ง46 บทที่ 46 ตอนที่ 46 : กลั่นแกล้ง 247 บทที่ 47 ตอนที่ 47 : เรื่องที่กลัวก็เกิดขึ้น48 บทที่ 48 ตอนที่ 48 : เรื่องที่กลัวก็เกิดขึ้น 249 บทที่ 49 ตอนที่ 49 : สางหัวใจ50 บทที่ 50 ตอนที่ 50 : สางหัวใจ 251 บทที่ 51 ตอนที่ 51 : สางหัวใจ 352 บทที่ 52 ตอนที่ 52 : สางหัวใจ 453 บทที่ 53 ตอนที่ 53 : เมาแล้วหื่น54 บทที่ 54 ตอนที่ 54 : เมาแล้วหื่น 255 บทที่ 55 ตอนที่ 55 : เรื่องของหัวใจ56 บทที่ 56 ตอนที่ 56 : เรื่องของหัวใจ 257 บทที่ 57 ตอนที่ 57 : เรื่องของหัวใจ 358 บทที่ 58 ตอนที่ 58 : ครอบครัวแสนสุข59 บทที่ 59 ตอนที่ 59 : ครอบครัวแสนสุข 2 (จบ)