มนต์ไอยคุปต์

“ค่ะ ก็ต้องไปคอยดูแลเรื่องอาหารน่ะค่ะ” เซรีตอบยิ้มๆ ก่อนที่รอยยิ้มจะค่อยๆ เจื่อนลง เมื่อแอบชำเลืองมองชนะชนแล้วพบว่าเขาไม่มีทีท่าจะสนใจเธอเลย... แม้แต่นิดเดียว

“หัวหน้าคะ เดี๋ยวดิฉันล้างแผลให้เหมือนเดิมนะคะ”

“รบกวนหน่อยนะ”

เสียงของมินตราดังแว่วมาเข้าหู ซ้ำพอหันไปมองยังพบภาพที่ชนะชนยิ้มขอบคุณเจ้าของคำพูด อย่างที่ไม่เคยยิ้มให้กับเธอ เป็นภาพที่บาดตาและบาดลึกลงไปในหัวใจอ่อนๆ ของเซรี จนหญิงสาวทนไม่ไหวอีกต่อไป

“นี่ๆ เมื่อกี๊ฉันเห็นหัวหน้ามองเธอตาเยิ้มด้วยล่ะ”

“บอกแล้วไงว่าให้เลิกพูดแบบนี้เสียที ทำไมไม่เชื่อกันบ้างนะเกด”

สองสาวเดินคุยกันผ่านหน้าเซรี และระหว่างที่มินตรากำลังจะก้าวเท้าลงจากบันไดรถนั้นเอง...

“ว้าย!!”

“มิน!!”

เกสรีร้องเรียกเพื่อนเสียงลั่น เมื่อเห็นอีกฝ่ายสะดุดอะไรบางอย่างและเสียหลักพลัดตกจากบันไดรถ โชคดีที่ชนะชนคว้าตัวเธอไว้ได้ทันก่อนที่หญิงสาวจะล้มหัวฟาดพื้น ถึงอย่างนั้นก็ทำให้ทุกคนพากันตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก

“ไม่เป็นไรใช่ไหม?” เขาก้มหน้าถามมินตราซึ่งยังคงอยู่ในอ้อมกอด และซบหน้าอยู่กับอกของเขา