icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

Zombie Hunter จะรักไหมถ้าผมเป็นซอมบี้

บทที่ 6 ปฏิบัติภารกิจ 2

จำนวนคำ:2481    |    อัปเดตเมื่อ:22/02/2022

ที

ie’s

ข้าใจผิดของเ

นว่าผมอยู่ที่นี่มาตั้งแต่หกเดือนก่อนแล้วแต่จำเป็นต้องโกหกเพื่อเอาตัวรอด เพราะไอ้หนุ่มเอเชียนั่น

ใส่ติดตัวมาตอนที่ถูกซอมบี้บุกการแข่งขันมวยปล้ำต่างหาก แต่ให้พวกนี้เข้าใจไปอย่างนั้นก็ดี เพราะผมจะได้ไม่ต้องเสียเวล

แต่เพราะผมติดเชื้อ ผมจึงได้แต่นั่งยิ้มแหยไปตลอดทางโดยเฉพาะเวลาที่เจ้าพวกนี้พากันว่าอย่างดีใจว่าหน่วยของพวกเขาเป็นหน่วยแรกที่ค้นหาผู้รอดชีวิตได้ประสบผลสำเร็จ และผมก็ได้รู้อีกอย่างว่า การที่

ก” คนที่ชื่อแพทริกว่าหน้าทะเล้นเมื่อผมทำหน้าแห

ายซากอยู่ในโรงรถหลายปีดีดักแล้ว ไม่ได้เอามา

พราะทางรัฐบาลไม่มีปัญญาส่งมาให้เราเพิ่มได้อีกแล้ว กลับไปรับรองได้เลยว่าพวกเราโดนฉะเละแน่” คราวนี้ หนุ่มเอเชียที่เกือบจะร

อบบ์คงไม่ว่าอะไรหนักหนาสาหัสเท่าไหร่หรอกน่า” แพทริกสวน

หรือแค่เบาะ ๆ ” เนวิลล์พ่นลมหาย

ชื่อว่าร็อบบ์อะไรนี่ มีพ่อเป็นคนใหญ่คนโตแค่ไหน เป็น

ษล่ะก็ สาบานเลยว่านายไม่ถูกลงโทษด้วยแน่”

ีวิตที่พวกหมอนี่เก็บได้นี่ ไม่ได้เป็น

างหน้า ความกังวลและความหวาดกลัวว่าจะถูกจับได้ว่าเป็นซอมบี้ประดังประเดเข้ามาในหัว จนผมเริ่มจ

จหาไวรัสก่อนน่ะสิ ผมคงจะไม่รอดแน่ แต่ก็พยายามคิดในแง่ดีว่าการถูกพวกซอมบี้ฮันเตอร์ฆ่าโดยก

ความสนใจของผมไปมองยังเขาทันที ก่อนสายตาจะป

ขนตัวเองอย่างงุนงง ก่อนจะปริปากถามทันทีที่เนวิลล์จั

นอะไ

บไม่รู้จัก” เนวิลล์ว่าพ

แล้ว จะทำหน้ามึนบอกว่าไม่รู้จักยาต้านไวรัสก็ยังไงอยู่ แม้ว่าในความเป็นจร

นไม่เหมือนกับที่ฉันเคยฉ

นนาเบลโพล่งขึ้นมาบ้างด้วยสีหน้ายียวน

หน้ายัยนี่แล้วชวนให้หงุดหงิดชะมัด ผู้หญิงอะไรไม่น่าจีบเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ผมก็ทำได้เ

ึงทางเข้

ของแพทริก ทว่าเนวิลล

ลางยื่นเข็มฉีดยาที่ม

ำลายเอื้

ให้ฉัน

นายจะกินก็แล้วแต

นอีกคนที่ผมเห็นแ

ใช่ว่ากลัวเข็มหรืออะไรหรอก แต่ผมกลัวว่าถ้าผมฉีดไอ้น้ำสีเขียว ๆ นี่เข้าตัวไป แล้วถ้าเกิดมันมีปฏิกิ

ักทีสิ” พอถูกเร่ง ผ

ไม่ต้องฉ

ำไ

ข็มน่ะ” ผมโก

้ผมรู้สึกว่าการโกหกเมื่อครู่นี้น

วเราะราวกับว่ามันเป็นเรื่องขบขันเสียเต็มประดา ก่อนจะตามมาด้วยเสียงของ

มแสร้งยอมรับ ทั้งที่ในใจอยากจะเอาเข็มทิ่มตัวเองโชว์ให้พวกนี้

เป็นซอมบี้ฮันเตอร์

รกลัวเข็มนี่หว่า” ผมยอกย้อน ก่อนแพทริกจ

ายฉีดยาต้า

ือนกันว่าหมอในเขตควบคุมโรคจะมีมั้ย แต่เข็มฉีดยามัน

ะเวนล่ะทำยังไง” แอนน

เต็มเสียงนัก แต่คำพูดของผม ทำให้ร็อบ

นแขนมา ฉัน

ะไร

้องลั่นทันใด ขณะที่เนวิลล์จัดการถอดปลอกเข็มฉีด

พื่อนในหน่วยฉีดให้ ฉ

่าการพูดพล่อย ๆ ของผมเมื่อ

ั่งอีกครั้ง หากแต่ผมรีบดึงมื

เลยนะ แทบไม่รู้สึกอะไรเลย

ัวเข็มจริง ๆ แล้วจะเห็นใจผมบ้าง แต่เปล่าเลย เนวิลล์

ตอนถูกฉีดยาอีก อย่ามาเรื่

” ผม

้ยื่นแ

ม่

ิลล์ย่นคิ้วยู่ ดูก็รู้เลยว่าเขาชัก

กครั้งว่า...ยื

ครั้งเหมือนกันว่า

ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน” ร็อบบ์พ

กายมีปฏิกิริยากับยาต้านไวรัส ก็คงจะถูกยิงหัวตายหลังจากถูกตรวจเจอเชื้อไวรัสก่อนเข้าไปข้างใน ถ้าจะตายจริง ๆ ล่ะก็ อย่างที่ผ

่าไม่” ผมปฏิเสธชั

นายแล้ว” ร็อบบ์ยักไหล

ูกกระชากออกไป ซึ่งคนที่กระชากไปก็ไม่ใช่ใครที่ไห

้วไงว่

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ลอสแอนเจลิส2 บทที่ 2 ขู่กรรโชก3 บทที่ 3 ติดเชื้อ4 บทที่ 4 ติดเชื้อ 25 บทที่ 5 ปฏิบัติภารกิจ6 บทที่ 6 ปฏิบัติภารกิจ 27 บทที่ 7 ผู้รอดชีวิต8 บทที่ 8 ผู้รอดชีวิต 29 บทที่ 9 เตียงใคร10 บทที่ 10 แผนเดิม11 บทที่ 11 ตอนที่ 1112 บทที่ 12 สกปรกซกมก13 บทที่ 13 ชะตากำลังจะขาด14 บทที่ 14 ซอมบี้ฮันเตอร์15 บทที่ 15 ซอมบี้ฮันเตอร์ 216 บทที่ 16 HK3317 บทที่ 17 ห้องนอนของฉัน18 บทที่ 18 ช่วยคลายเหงา19 บทที่ 19 ฉันนอนเตียง นายนอนพื้น20 บทที่ 20 เนวิลล์21 บทที่ 21 เพิ่มกล้ามเนื้อ22 บทที่ 22 ยังไม่หวั่นไหว23 บทที่ 23 ทั้งคืน24 บทที่ 24 ไวรัสมันขึ้นตา25 บทที่ 25 น่ารำคาญ26 บทที่ 26 ไม่ปลอดภัย27 บทที่ 27 สร้างยารักษา28 บทที่ 28 สร้างยารักษา 229 บทที่ 29 หงุดหงิดเพราะนาย30 บทที่ 30 ดุชะมัด31 บทที่ 31 ฝึกทางสายตา32 บทที่ 32 หมายความว่า...33 บทที่ 33 เสียพนันเพื่อ! 34 บทที่ 34 การต่อสู้35 บทที่ 35 ระบมหนัก36 บทที่ 36 ได้เวลาฉีดยา37 บทที่ 37 เข้าร่วมกองทัพ38 บทที่ 38 วะ...เวรแล้ว!39 บทที่ 39 กอดปลอบ40 บทที่ 40 ลูกปืน41 บทที่ 41 คุยกับครูฝึก42 บทที่ 42 ออกมา43 บทที่ 43 ไม่ทำรุนแรง44 บทที่ 44 นรกแล้วริชชี!45 บทที่ 45 เวรแล้ว!46 บทที่ 46 ทำแผล47 บทที่ 47 ห้องนอน48 บทที่ 48 ตีตราประทับเรียบร้อย49 บทที่ 49 ไม่ต้องห่วง50 บทที่ 50 ยั่วฉันอีกแล้ว51 บทที่ 51 ไม่ได้ยั่วให้ผมหลง52 บทที่ 52 ฉันไม่ได้ยั่ว53 บทที่ 53 ต้องจูบซะแล้ว54 บทที่ 54 เปลี่ยนใจมาหาฉัน55 บทที่ 55 ลาดตระเวน56 บทที่ 56 ฝึกกับกองร้อย57 บทที่ 57 เสียงสัญญาณฉุกเฉิน58 บทที่ 58 จุดรวมของกองร้อย59 บทที่ 59 อาหารว่างให้ซอมบี้60 บทที่ 60 ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้61 บทที่ 61 ซอมบี้บุก62 บทที่ 62 น่าขายหน้า63 บทที่ 63 เสียใจด้วยจริง ๆ64 บทที่ 64 ขอฉันกอดนายบ้างเถอะ 165 บทที่ 65 ขอฉันกอดนายบ้างเถอะ 266 บทที่ 66 อย่าทำให้ฉันต้องกลัว67 บทที่ 67 ก็ไม่ได้ตาย68 บทที่ 68 ในสภาวะ69 บทที่ 69 เอาราวไฟช็อต70 บทที่ 70 ปฏิเสธ71 บทที่ 71 ไม่ให้เจ็บ72 บทที่ 72 เพราะความหงุดหงิด73 บทที่ 73 ทิ้งคนที่ชอบ74 บทที่ 74 อุบัติเหตุ75 บทที่ 75 ปั่นหัวมากเกินไปแล้วนะ!76 บทที่ 76 หยามหน้ากันมากเกินไป77 บทที่ 77 ทำอย่างนี้อีกนานแค่ไหน78 บทที่ 78 เรื่องอย่างว่าล่ะสินะ!79 บทที่ 79 ใจร้อนจังนะ80 บทที่ 80 ขะ...ขัดใจจริงโว้ย!81 บทที่ 81 ทำให้นาวีหลง82 บทที่ 82 รับปากฉัน83 บทที่ 83 วีวี่ใจร้าย84 บทที่ 84 ไม่มีปัญหา85 บทที่ 85 เกะกะ86 บทที่ 86 คนรักของฉัน87 บทที่ 87 แสร้งทำเป็นทวนความหลัง88 บทที่ 88 เหตุผล89 บทที่ 89 ริชชีก็จะกิน...คน 90 บทที่ 90 ลูกสมุนริชชี91 บทที่ 91 ถูกนาวีกิน92 บทที่ 92 ยามวิกาล93 บทที่ 93 ข่มใจให้หายสงสัย94 บทที่ 94 เก็บศพ! 95 บทที่ 95 ลอบสังเกต96 บทที่ 96 ติดเชื้อ97 บทที่ 97 หายไปไหนกัน 98 บทที่ 98 คนรักของนาย99 บทที่ 99 ภารกิจสุดท้ายของซอมบี้ฮันเตอ100 บทที่ 100 ตัวเอกประเภทงี่เง่า