icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

Zombie Hunter จะรักไหมถ้าผมเป็นซอมบี้

บทที่ 7 ผู้รอดชีวิต

จำนวนคำ:2217    |    อัปเดตเมื่อ:22/02/2022

วร่างจนผมมึนงงไปชั่วขณะ และก่อนที่ผมจะตั้งหลักได้ แขนของผมก็ถูกดึงไปอีกครั้ง แต่ไม่ได้ถูกดึงไปฉีดยาแต่อย่างใด ท

ผมแทบจะไม่มีเสียงร้องขอชีวิตด้วยความเจ็บมั

กเนวิลล์ดังขึ้นมาข้างหูดุจกับเสียงมัจ

ว ไบรอัน

อ๊

รถถังแทบจะทันทีท

น่ะเ

ายผมเต็มแรงเลยน่ะเซ่! ไหนบอกว่า

ัวกระบอกฉีดแล้วเก็บลงกล่องเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ขณะที่ผมค่อย ๆ บิดตัวกล

เตือน” ร็อบบ์หัวเราะร่วนทั

ว่าไอ้ที่เตือนม

นวิลล์ที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างเคือง ๆ ให้ตาย

รืออยากจะโ

ีรอยสักเป็นตัวอักษรอยู่ แต่ไม่ทันจะได้รู้ว่าคือตัวอะไร เขาก็เงยหน้าขึ้นมามองแล้วแสยะยิ้มเย้ยให้ สาบานได้เลยว่ารอยยิ้มบนหน้าหล่อ ๆ ของเขาเ

นั่นอาจจะไม่หยุดแค่เอาเข็มจิ้มก้นนายแน่นอน” ร็อบบ์แก

! อย่างกับรู้ว่าผมค

งร็อบบ์โดยการคว้าปืนขึ้นมาขัดไ

อย่างน้อยผมก็ยังรักชี

ร่างกายผมแน่ ๆ มันร้อนราวกับถูกไฟเผา จนเหงื่อกาฬผมเริ่มไหลอาบทั่วร่าง หัวผมมึนงงขึ้นมาอีกครั้งจนผมแทบทรงตัวไม่อยู่ ผมกำมือแน่น ก้มหน้

งผิดปกติของผมทำให้ร

รสักหน่อย” ผมรีบเงยหน้า

่อ ก็แน่ล่ะ เหงื่อเม็ดเป้งไหลท่ว

มก็ยังคงโ

ละ แต่เขาคงไม่อยากจะเ

องห่วงว่านายจะเป็นอะไรไ

่าคงจะหมาย

นา แค่นี้ไม่สะเทือนหรอก” ผมแสร้งว่าเหมือนกับตัวเองไม่เป็นอะไร ทั้งท

ั่งนิ่งครู่เดียว ความร้อนวูบวาบในกายก็หายไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมโล่งใจขึ้นมาทันทีที่ยาต้านไวรัสไม่ได้มีปฏิก

้ว” แพ

ียกชุ่ม และผมก็ต้องใจเต้นระรัวเป็นกลองดุริยางค์เมื่อเห็นซอมบี้ฮันเตอร์สิบกว่านายท

วค่อย ๆ ออกมาข

อบบ์พยักหน้าบอกให้ทุกคนทำตาม ก่อนที่เขาจะเป็นค

คือเครื่องตรวจหาเชื้อไวรัส เพราะผมเคยถูกซอมบี้ฮันเตอร์ใช้มันตรวจร่างกายก่อนซึ่งตอนนั้นโชคดีที่มันตรวจไม่พบ แต่ครั้งนี้ ผมไม่แน่ใจว่ามันจะตรวจเจอหรือเปล่

นี้ตรวจละ

ป็นซอมบี้ ทำให้ผมรีบคว้าข้อเท้าขอ

่ลงไปไ

เขาชะงัก หันมามอง

าฉันจะถูกทำโทษน่ะ” ผมโกหกอีกแล้ว ตั้งแต่เจอเจ้า

ร นายเป็นผู้รอดชีวิต มั

ากับพวก

่ามัวชักช้า” เขายู่หน้า

มก็รีบคว้าข้อเท้าเขาไว้อี

่ว่

านว่าแวบเดียวจริง ๆ ซ้ำยังไม่ร

้วไงว่าอย

ขาอยู่ แล้วจัดการตวัดขาทั้งสองข้างมาล็อคหัว

ำตามเขาอย่างไร้ทางเลือก เพราะดูจากท่าทางแล้ว

ถื่อนเป็นบ

ี่ผมเองก็โดนตรวจเหมือนกัน ดีที่เครื่องสแกนนั่นไม่ส่งเสียงร้องใด ๆ ออกมา ซ้ำเครื่องสแกนดวงตาก็ไม่ส่งสัญญาณ ทำให้ผ

วรัสไม่พบ ผ่าน..

าไปด้านใน ทว่าคนตรวจก็กระซิบ

รอคิดบัญชีกับนายอยู่ พว

พวกนี้ขโมยรถถังกับอาวุธหนีออกไปลา

นมีผลงานกลับมา” ยียวนด้วยสีหน้าและคำพูดไม่พอ เขายังคว้าซองบุหรี่ที่ซุกอยู่

าเลย คนที่ถูกพ่นควันบุหรี่ใส่ทำเพียงย่นคิ้

ปเจอไอ้เจ้านี่มา” เขาหมายถึ

ผู้รอดชีวิตด้วย” ร็อบบ์ยั

งหนึ่งแล้วพูดว่า ‘ไง’ ขึ้นมาเบา ๆ เชื่อได้เ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ลอสแอนเจลิส2 บทที่ 2 ขู่กรรโชก3 บทที่ 3 ติดเชื้อ4 บทที่ 4 ติดเชื้อ 25 บทที่ 5 ปฏิบัติภารกิจ6 บทที่ 6 ปฏิบัติภารกิจ 27 บทที่ 7 ผู้รอดชีวิต8 บทที่ 8 ผู้รอดชีวิต 29 บทที่ 9 เตียงใคร10 บทที่ 10 แผนเดิม11 บทที่ 11 ตอนที่ 1112 บทที่ 12 สกปรกซกมก13 บทที่ 13 ชะตากำลังจะขาด14 บทที่ 14 ซอมบี้ฮันเตอร์15 บทที่ 15 ซอมบี้ฮันเตอร์ 216 บทที่ 16 HK3317 บทที่ 17 ห้องนอนของฉัน18 บทที่ 18 ช่วยคลายเหงา19 บทที่ 19 ฉันนอนเตียง นายนอนพื้น20 บทที่ 20 เนวิลล์21 บทที่ 21 เพิ่มกล้ามเนื้อ22 บทที่ 22 ยังไม่หวั่นไหว23 บทที่ 23 ทั้งคืน24 บทที่ 24 ไวรัสมันขึ้นตา25 บทที่ 25 น่ารำคาญ26 บทที่ 26 ไม่ปลอดภัย27 บทที่ 27 สร้างยารักษา28 บทที่ 28 สร้างยารักษา 229 บทที่ 29 หงุดหงิดเพราะนาย30 บทที่ 30 ดุชะมัด31 บทที่ 31 ฝึกทางสายตา32 บทที่ 32 หมายความว่า...33 บทที่ 33 เสียพนันเพื่อ! 34 บทที่ 34 การต่อสู้35 บทที่ 35 ระบมหนัก36 บทที่ 36 ได้เวลาฉีดยา37 บทที่ 37 เข้าร่วมกองทัพ38 บทที่ 38 วะ...เวรแล้ว!39 บทที่ 39 กอดปลอบ40 บทที่ 40 ลูกปืน41 บทที่ 41 คุยกับครูฝึก42 บทที่ 42 ออกมา43 บทที่ 43 ไม่ทำรุนแรง44 บทที่ 44 นรกแล้วริชชี!45 บทที่ 45 เวรแล้ว!46 บทที่ 46 ทำแผล47 บทที่ 47 ห้องนอน48 บทที่ 48 ตีตราประทับเรียบร้อย49 บทที่ 49 ไม่ต้องห่วง50 บทที่ 50 ยั่วฉันอีกแล้ว51 บทที่ 51 ไม่ได้ยั่วให้ผมหลง52 บทที่ 52 ฉันไม่ได้ยั่ว53 บทที่ 53 ต้องจูบซะแล้ว54 บทที่ 54 เปลี่ยนใจมาหาฉัน55 บทที่ 55 ลาดตระเวน56 บทที่ 56 ฝึกกับกองร้อย57 บทที่ 57 เสียงสัญญาณฉุกเฉิน58 บทที่ 58 จุดรวมของกองร้อย59 บทที่ 59 อาหารว่างให้ซอมบี้60 บทที่ 60 ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้61 บทที่ 61 ซอมบี้บุก62 บทที่ 62 น่าขายหน้า63 บทที่ 63 เสียใจด้วยจริง ๆ64 บทที่ 64 ขอฉันกอดนายบ้างเถอะ 165 บทที่ 65 ขอฉันกอดนายบ้างเถอะ 266 บทที่ 66 อย่าทำให้ฉันต้องกลัว67 บทที่ 67 ก็ไม่ได้ตาย68 บทที่ 68 ในสภาวะ69 บทที่ 69 เอาราวไฟช็อต70 บทที่ 70 ปฏิเสธ71 บทที่ 71 ไม่ให้เจ็บ72 บทที่ 72 เพราะความหงุดหงิด73 บทที่ 73 ทิ้งคนที่ชอบ74 บทที่ 74 อุบัติเหตุ75 บทที่ 75 ปั่นหัวมากเกินไปแล้วนะ!76 บทที่ 76 หยามหน้ากันมากเกินไป77 บทที่ 77 ทำอย่างนี้อีกนานแค่ไหน78 บทที่ 78 เรื่องอย่างว่าล่ะสินะ!79 บทที่ 79 ใจร้อนจังนะ80 บทที่ 80 ขะ...ขัดใจจริงโว้ย!81 บทที่ 81 ทำให้นาวีหลง82 บทที่ 82 รับปากฉัน83 บทที่ 83 วีวี่ใจร้าย84 บทที่ 84 ไม่มีปัญหา85 บทที่ 85 เกะกะ86 บทที่ 86 คนรักของฉัน87 บทที่ 87 แสร้งทำเป็นทวนความหลัง88 บทที่ 88 เหตุผล89 บทที่ 89 ริชชีก็จะกิน...คน 90 บทที่ 90 ลูกสมุนริชชี91 บทที่ 91 ถูกนาวีกิน92 บทที่ 92 ยามวิกาล93 บทที่ 93 ข่มใจให้หายสงสัย94 บทที่ 94 เก็บศพ! 95 บทที่ 95 ลอบสังเกต96 บทที่ 96 ติดเชื้อ97 บทที่ 97 หายไปไหนกัน 98 บทที่ 98 คนรักของนาย99 บทที่ 99 ภารกิจสุดท้ายของซอมบี้ฮันเตอ100 บทที่ 100 ตัวเอกประเภทงี่เง่า