icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

อรุณรักษ์

บทที่ 9 ความอยากรู้อยากเห็น 2

จำนวนคำ:2165    |    อัปเดตเมื่อ:22/02/2022

ิ่นหอมคิดจะเขียนนิยายเกี่ยวกับเจ้าที่บ้านของตนเอง

จะหาได้ที

วามหมกมุ่นของหญิงสาวยังคงดำเนินต่อไป นับวันก็ยิ่งรบกวนดนัยมากขึ้น จนกระทั่งม

มากเกินไปแล

นยรสและกลิ่นใบเตยวางลงบนเสาหน้าบ้าน กลิ่นหอ

อที่ว่าม

ทั้งรบกวนที่

ไป ส่วนที่ทำอยู่นั้น...ก็มากเกินไปจริงๆ จนสังเกตได้ว่าข้างบ้านเริ่มสงสัย

ไหมว่าหมกมุ่น

อบบางทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาหวายฝั

ก็รู้ตัวอยู่ห

ได้อะ

เจ้าที่ที่บ้านมา

น มนตรีก็พ่น

่นเจ้าที่นะ แกเป็นแค่มนุษย์ ไม่คิดหรือไง

ิญชร์มาหา เขาไม่เคยทำให้เธอหวาดกลัวเลยสักครั้ง

ว่าคงจะรำค

ปตามตรง เท่านั้

็นไหม ในเมื่อคิดแ

หมือนเดิม

.ในเรื่องที่ไม่คว

ากรู้อยากเห็น อยากรู้จักกับเจ้าที่ที่บ้านขนาดนี้ หรื

าจ้องมองหญิงสาวนิ่งๆ จากบริเวณเสารั้วบ้าน ขณะ

ทิพย์ การไหว้ของพวกนี้ มันไร้

ไปตอนนี้ ทำได้เพียงฟังการสน

เลยยัยหอม วันๆ เอาแต่เทียวคุยเรื่องเจ้า

่ว่

รื่องบ้านหน่อยสิยะ อยากจะถูกยึดบ้านเพราะไม่มีเง

หมือนกับเรียกสติของกล

จ่ายค่าบ้านไม่ได้แน่ ค่าบ้านไม่ใช่แค่พันสองพั

องแหละน่า ไม่

รพูดอย่างนี้ทำให้มนตรีไม่มั่นใจเอาเสียเลย เขาหรี่ตาลงเล็ก

ว่ามาทักพี่ดนัยดึกๆ ดื่นๆ ถามเรื่องเจ้าที่เจ้า

ติถ้ากลิ่นหอมยังทำแบบเดิมอยู่ ขณะที่หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากัน คล้ายกับว่าขบคิด

ป็นอย่างมากในการหักห้ามใจไม่ให้ไปรบกวนคนนอกอย่างดนัยอีก แต่ความอยากรู้อยากเห็นก็ยังคงมี ทำให้เธ

หญิงสาวเริ่มเอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้ขึ้นมาแล้ว ในใจก็อดคิดเป็นห่วงไม่ได้ ไม่เว้นแม้

ริงเอาจังกับเรื่องไม

ต่อสื่อสารกับวิญญาณด้วยว

รู การรั

์เทพหรืออะไร และเพราะเลือกที่จะรับขันธ์ห้า เธอจึงตั้งใจศึกษาและหาว่าที

ักทรงบางที่ก็ไม่ได้มีองค์เทพหรืออะไร แต่เป็นตำหนักทรงที่เลี้ยงผีสั

งเอาจริงมากเ

เห็นว่ากลิ่นหอมกำลังโทรนัดแนะกั

ุนอริญชร์ต

จะห้ามไห

สาวผู้เป็นที่รักจะเกิดอันตราย แต่เมื่อคิดถึงวันแรกที่ได้เจอกับกลิ่นหอมในตอนที่เธอแวะมา

นเวียนมาบรรจบ คนที่พลัดพ

ขาจะไม่อยากติด

หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ดูๆ แล้ว กลิ่นหอม

ยให้แม่ซ่อนกล

ถึงได้พูดออกมา ชมพู่มอง

ูได้รับอันตร

รายจา

มภเวสีอย่าง

แล้วกระมังว่

่อ.

่ซ่อนกลิ่นมาดูสิ ข้าไม่เอาไว้แ

นายได้จ้องมองกลิ่นหอมเงียบๆ ต่อไปตามลำพัง โดยอดคิดไม่ได้ว

มั่นใจว่าตำหนักทรงแห่งนี้จะปลอดภัยสำหรับหญิงสาวอย่างเธอหรือไม่ ซึ่งใช่ เธอไม่ได้กลัวผี แต่เธอกลัวคนมากกว่า เพราะอย่างนี้มนตรีจึงต้องรับหน้าที่สารถีขับรถพา

ึ่ง ด้านล่างมีบรรดาลูกศิษย์ลูกหาจำนวนหนึ่งของอาจารย์คุณไสยมนตร์ดำรอรั

ขอเข้าพิธีรับขั

มองตามต้นเสีย

ช่

ี๋ยวตามขึ้นไปได้เลยนะครับ ผ

นอกตัวบ้านไปยังชั้นบน ทิ้งให้สาวเจ้ามองตาม ข

ขึ้นไปเป็นเ

ี่แล้ว หล่อนจะทิ้งให้ฉันไปคนเดียวเหรอ ก็ต้องข

แม่คนมากเรื่อง ทำอะไรต้อ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ท่านเจ้าที่ 2 บทที่ 2 ท่านเจ้าที่ 23 บทที่ 3 สันนิษฐาน4 บทที่ 4 แม่ซ่อนกลิ่น5 บทที่ 5 แม่ซ่อนกลิ่น 26 บทที่ 6 ความรู้สึกติดตรึง7 บทที่ 7 ความรู้สึกนั้นติดตรึง 28 บทที่ 8 ความอยากรู้อยากเห็น9 บทที่ 9 ความอยากรู้อยากเห็น 210 บทที่ 10 วิญญาณสิงสถิต11 บทที่ 11 แม่หญิงซ่อนกลิ่น...12 บทที่ 12 ให้เกียรติแขก13 บทที่ 13 แม่ซ่อนกลิ่นงามมาก14 บทที่ 14 ชวนขนลุก15 บทที่ 15 แม่กลิ่นหอม16 บทที่ 16 รำพัน17 บทที่ 17 ขุนอริญชร์18 บทที่ 18 เป็นห่วง19 บทที่ 19 ซ่อนกลิ่น20 บทที่ 20 สัญญานะว่าจะไม่แอบดู21 บทที่ 21 กิจวัตรประจำวัน22 บทที่ 22 เดินเล่นที่ตลาด23 บทที่ 23 วิญญาณ24 บทที่ 24 บ้านของเรา...25 บทที่ 25 สบายใจได้26 บทที่ 26 ความฝันเป็นคำตอบ27 บทที่ 27 พี่อริญชร์28 บทที่ 28 พี่อริญชร์ 229 บทที่ 29 ไม่สบาย30 บทที่ 30 อย่าดื้อ31 บทที่ 31 เมีย32 บทที่ 32 เกี้ยวพาราสี33 บทที่ 33 อย่างอน 134 บทที่ 34 อีกครั้งเดียว35 บทที่ 35 รักมั่น...36 บทที่ 36 ไม่ขอฝันแล้ว37 บทที่ 37 แม่กลิ่นหอมของพี่38 บทที่ 38 ทำผิดสัญญา...39 บทที่ 39 อ่อนแอ40 บทที่ 40 คนตรอมใจ41 บทที่ 41 ทุกชาติไป42 บทที่ 42 ไม่มีประโยชน์เลย...43 บทที่ 43 เงื่อนไขและข้อตกลง44 บทที่ 44 นิจนิรันดร์45 บทที่ 45 เมีย...ที่เขารัก46 บทที่ 46 แค่รักกันและกันก็พอ...47 บทที่ 47 สามีภรรยา48 บทที่ 48 หนูรีบ49 บทที่ 49 ถึงฆาต 150 บทที่ 50 ถึงฆาต 251 บทที่ 51 ชาติก่อน52 บทที่ 52 เธอเป็นที่รักของทุกคน 53 บทที่ 53 ทรมาน54 บทที่ 54 วัดพนัญเชิง55 บทที่ 55 คำสั่งของท้าวเวสสุวรรณ56 บทที่ 56 ขอสัญญา57 บทที่ 57 เสียงของเทวดาประจำตัว58 บทที่ 58 อรุณรักษ์59 บทที่ 59 อรุณรักษ์ 260 บทที่ 60 สังขารก็มิอาจทนอยู่ได้61 บทที่ 61 พ้นจากความทุกข์ทรมาน62 บทที่ 62 อายุขัย63 บทที่ 63 ใครคนนั้นก็คือ อรุณรักษ์64 บทที่ 64 ตราบนานเท่านาน65 บทที่ 65 ตราบนิรันดร์ (จบบริบูรณ์)