ในขณะที่เขาเฝ้ารักสตรีผู้นั้น ทว่าในขณะเดียวกันนางก็เฝ้ารอความรักจากเขาอย่างมีความหวัง 'ความรักทำให้คนโง่งม' คำกล่าวนี้ช่างเหมาะสมกับนางยิ่ง หรือชั่วชีวิตนี้ของนางจะเป็นได้เพียงอากาศ วนเวียนอยู่รอบกายแต่กลับไร้ค่าไม่มีตัวตน "พระองค์จะหันมาเหลียวแลหม่อมฉันบ้างได้หรือไม่ หม่อมฉันก็มีหัวใจไม่ต่างจากผู้อื่นเช่นกัน"
บุรุษสูงศักดิ์ผู้นั้นเป็นที่หมายปองของเหล่าสตรีทั่วทั้งแว่นแคว้น มีผู้ใดบ้างที่ไม่อยากเกี่ยวดองกับเขา มีผู้ใดบ้างจะไม่หลงรักเขาเพียงแค่แรกเห็น ใบหน้าหล่อเหลาล่อลวงสายตาเหล่าสตรีให้หลงใหล ความอบอุ่นดังแสงแดดในยามเช้า รอยยิ้มสว่างดังจันทราที่เจิดจ้า เขาใจดีและอบอุ่นเสมอ
ทว่าความใจดีและอบอุ่นเหล่านั้นหาได้มีไว้สำหรับนาง สิ่งเหล่านั้นมีไว้เพื่อสตรีในดวงใจผู้เป็นรักแรกและรักเดียวของเขาเท่านั้น แต่กระนั้นนางก็ยังหวัง หวังว่าสักวันเขาจะหันกลับมามองนางบ้าง มองเห็นความจริงใจที่นางมีให้เขามาตลอด ทว่าความหวังของนางคงจะเลือนรางเต็มที...
ใบหน้าหล่อเหล่าฉายแววเกรี้ยวกราดออกมาอย่างไม่คิดปิดบัง ตั้งแต่นางแต่งเข้าตำหนักบูรพาไม่เคยมีสักครั้งที่นางจะเห็นสีหน้าเช่นนี้ของเขา ทว่าวันนี้เขากลับมอบให้นาง เขามองนางเหมือนดั่งศัตรูคู่อาฆาตที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลก
"ข้าไม่คิดเลยเจ้าจะน่าชิงชังถึงเพียงนี้ จิตใจเจ้าทำด้วยสิ่งใด ข้าอยากจะควักหัวใจเจ้าออกมาดูนัก เหตุใดจึงได้อำมหิตเลือดเย็นเช่นนี้" เสียงเข้มตวาดออกมาโดยที่ไม่ทันได้ถามนางเลยสักเพียงครึ่งคำก็ปักใจเชื่อไปแล้วว่านางชั่วช้า
"เช่นนั้นพระองค์จะรอช้าอยู่ไย หากอยากควักหัวใจหม่อมฉันออกมาดู พระองค์ก็ลงมือเสียเถิด" ร่างบางตอบออกไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลนองหน้า
ร่างกายหนาวสั่นเพราะการตกน้ำ ยังไม่เท่ากับหัวใจที่หนาวเหน็บเพราะคำต่อว่าจากสวามี
"หยางหลิงเซียง!!..ข้าขอถาม เจ้าผลักซุนเอ๋อร์ลงไปในน้ำเพราะเหตุใด นางทำสิ่งใดให้เจ้า"
พระชายาหยางหลิงเซียงเค้นเสียงหัวเราะขึ้นมาหลังจากได้ฟังคำของผู้เป็นสวามี ทว่าแววตากลับเจ็บปวดเกินจะทนไหว
"หากหม่อมฉันบอกว่าไม่ได้ทำเล่า พระองค์จะเชื่อหม่อมฉันหรือไม่ พระองค์ก็ทรงเห็นนอกจากพระชายาชินอ๋องแล้วหม่อมฉันเองก็ตกลงไปในน้ำเช่นกัน เหตุใดจึงไม่ถามหม่อมฉันบ้างว่าหม่อมฉันเป็นเช่นไร หึ!..ไม่ถามก็แล้วไปแต่เหตุใดต้องปักปรำหม่อมฉันด้วย?"
"เหตุใดข้าต้องถาม ในเมื่อข้าเห็นกับตาว่าเจ้าผลักซุนเอ๋อร์ลงไป!! จำคำข้าเอาไว้หยางหลิงเซียง หากซุนเอ๋อร์หรือทารกในครรภ์ของนางเป็นอะไร ข้าไม่ปล่อยเจ้าเอาไว้แน่ กอดตำแหน่งพระชายาเอกของเจ้าไว้ให้ดี กว่าจะได้มันมาครองเสียแรงกายไปเยอะมิใช่หรือ" จ้าวตี๋เฟยหันหลังเดินตามพระชายาซุนฮวาและจ้าวฉงซานออกไป
ร่างอรชรของหยางหลิงเซียงทรุดตัวนั่งลงกับพื้นอย่างหมดแรง สายตาปวดร้าวมองตามหลังพระสวามีออกไป พร้อมกับหัวใจที่แตกสลายอย่างไม่มีวันหวนกลับ
“สักวันหม่อมฉันจะเลิกรักพระองค์ให้จงได้”
บทที่ 1 บทนำ
08/04/2025
บทที่ 2 องค์ไท่จื่อ
08/04/2025
บทที่ 3 ธรรมเนียมครอบครัว
08/04/2025
บทที่ 4 จะผู้ใดก็ไม่ต่างกัน
08/04/2025
บทที่ 5 งานมงคลอันยิ่งใหญ่ในแคว้นซีจิ้ง
08/04/2025
บทที่ 6 รู้ทัน
08/04/2025
บทที่ 7 ทำหน้าที่แทน
08/04/2025
บทที่ 8 จัดการเหล่าอนุ
08/04/2025
บทที่ 9 ไม่ได้มาคนเดียว
08/04/2025
บทที่ 10 ความรักไม่ใช่สิ่งจำเป็น
08/04/2025
บทที่ 11 อย่ามาสอดเรื่องของข้า
08/04/2025
บทที่ 12 รู้หน้าที่ตนเองดี
08/04/2025
บทที่ 13 สตรีช่างฟ้อง
08/04/2025
บทที่ 14 ฤทธิ์สุรา
08/04/2025
บทที่ 15 จงยอมรับมันเสีย
08/04/2025
บทที่ 16 ล้มป่วย
08/04/2025
บทที่ 17 เป็นความผิดของลูก
08/04/2025
บทที่ 18 ตั้งใจหาเรื่อง
08/04/2025
บทที่ 19 ใช้ปากทำข้าพอใจ
08/04/2025
บทที่ 20 ผู้อาศัย
08/04/2025
บทที่ 21 ไม่มีฐานะ
08/04/2025
บทที่ 22 เจ้ายังเป็นคนอยู่หรือไม่
08/04/2025
บทที่ 23 ข่าวลือ
08/04/2025
บทที่ 24 เข้าใจผิด
08/04/2025
บทที่ 25 หางโผล่
08/04/2025
บทที่ 26 อยากแต่งเข้ามาเอง
08/04/2025
บทที่ 27 มีเรื่องให้ช่วย
08/04/2025
บทที่ 28 เยี่ยมพระชายา
08/04/2025
บทที่ 29 ความสุขที่ไม่ต้องดิ้นรน
08/04/2025
บทที่ 30 ตกน้ำ
08/04/2025
บทที่ 31 หนาวสั่น
08/04/2025
บทที่ 32 ถุงหอมของใคร
08/04/2025
บทที่ 33 ลองอีกสักครั้ง
08/04/2025
บทที่ 34 สนมในวัง
08/04/2025
บทที่ 35 รับกลับตำหนัก
08/04/2025
บทที่ 36 นับว่าไม่ขาดทุน
08/04/2025
บทที่ 37 ไปด้วยกัน
08/04/2025
บทที่ 38 มาดักรอ
08/04/2025
บทที่ 39 พระชายาเท่านั้น
08/04/2025
บทที่ 40 ไม่ได้ไปด้วย
08/04/2025
หนังสืออื่นๆ ของ ต้ายวี่
ข้อมูลเพิ่มเติม