พี่สะใภ้ของข้า คือท่านแม่ทัพคนงาม

ที

ึงนางจะพูดจาร้ายกาจให้หลินซานซานได้ช้ำใจ แต่หลินซานซานก็อดอยากทำดีด้วยไม่ได้ จากที่ตั้งใจว่าจะไม่สนใจนางแล้ว นอกจากจะมาขอโทษเท่า

เดี๋ยวข้าจะดูแลน

ิงสั่งไว้

ินซานซานจึงถลึงตาแ

ดน่า หากผู้ใดจะลงโท

่อยให้หลินซานซานยืนอยู่หน้าห้องนอนของจางอี้ซ

สะใภ

อบรับ หลินซาน

เจ้าค่ะ เปิดป

งใดๆ ตอบกลับมาอยู่ดี

ท่านเป็นอะ

จผลักบานประตูแล้วก้าวเข้ามา หันไปปิดประตูอย่างเ

อครู่ตื่นจากนิทรา เมื่อสัมผัสได้ว่ามีผู้บุกรุก มือข้างหนึ่งก็คว้าเอาผ้าที่พาดไว้บนฉากกั้น

้า

างน้ำร้องด้วยความตกใจ น้ำในอ่างสะบัดขึ้นมาโดนใบหน้านาง ทำให้นางผงะถอยห

างไขว่คว้าในอากาศหาที่ย

่คลุมกายของ

ปวดกลับไม่ได้ทำให้นางตกใจเลยแม้แต่น้อยเมื่อสายตามองเห็นร่างกายเปล่าเปลือ

นั่นม

นระริก ใบหน้าก็ร้อนวูบ

องเพศของบุรุ

้มีองค์เอวเฉกเช่นสตรีเลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าจะพิศทางไหนก็เป็นร่าง

ี่จางอี้ซวนตระหนักได้ว่าตนเองอยู่ในสภาพใด รีบคว้าเอาอาภรณ์ที

ับพี่สะใภ้

สะใภ้อีก มังกรน้อยบินถลาเล่นลมใ

ันเรื่องบ้าอ

ะ หากแต่หาใช่เพราะเขินอาย เป็นเพราะพร

กลายเป็นบุรุษ และสอ

็นอย่างนั้นก็มิอาจยอมปล่อยให้นางไปได้ รีบถลาเข้าไปดักห

จะปล่อยให้เจ้า

ลมโตสั่นระริก ประกายความหวาดหวั่น ดวงหน้าพริ้มเพราซีดขาว นางหวาดกลัว

หมายจะพุ่งไปที่ประตู ทำให้อี

ไปไ

สาวให้กลับมาอยู่จุดเดิม หลิน

ปล่อยข้าเ

เขากัน จางอี้ซวนไม่ปล่อยไม่พอ ยังพ

กให้ปล

หยุดด้วย จางอี้ซวนขมวดคิ้วมุ่น หากมีใครได

่นิ่

่อให้ความเจ็บปวดสะกดให้นางหยุดดิ้นพล่าน แต่ก็หาได้ช่วยอะไรสักนิด หลินซา

ให้อยู่

ร้ามดูโกรธเกรี้ยว หลินซานซานก็หวาดกลัวอยู่หรอก แต่หากเชื่อฟังเขา

ยุด! ปล่

จึงดื้อด้

ร จะอธิบายแท้ๆ ว่าสิ่งที่นางเห็นคืออะไร แต่นางกลับดิ้น

ห้เจ้าหยุ

ม่หยุด! ช่

น บุรุษตรึงร่างให้อยู่กับที่ วุ่นวายกันอยู่พักใหญ่จนบังเกิดเป็นความพลาดพลั้งที่ชวนให้อัปยศ มือของจางอี้ซวนที่หลายจะคว้าหัวไหล

...ห

ต็มไม้เต็มมือเช่นนี้ ถึงกับเผลอจั

าง จางอี้ซวนชักมือออกทันที ขณะที่หลินซานซานได้แต่อ้าปากค้าง น้ำ

านจับหน้

แตะเนื้อต้องตัว แล้วเหตุใดครั้งแรกของ

นตายเสียตรงนั้น นางไม่บริสุทธิ์

มกับความนุ่มมือทันใด ตระหนักไ

ยเผลอไปโดน หากเจ้าเงียบเสียง ยอมฟังข้าตั้งแต่ค

ทษนาง หลินซานซานเม้มริมฝีปาก

จับขอ

ม่ได้

นนี้เรียกว่าไม่

นี้ จางอี้ซวน

หาได้ตั้งใจ มั

มาเต็มไม้เต็มมือเช่นนั้น ยังมีหน

น้าอกข้า! เจ

็ไม่รู้จะทำเช่นใด ถึงเขาจะเป็นหนุ่มฉกรรจ์ แต่ก็ใช่ว่าจะช่ำชองเรื่องสตรี เมื่อครั้งอยู่ชายแดนเคยได้ยลโฉมสตรีเสียที่ไหน ห

เขาพลั้งมือไปลวนลามนางเข้า ถึงจะไม่ได้ตั้ง

! เขาต้องรับผ

า! จับ...ฮึก.

นเรื่อยๆ อีกด้วย หากขืนปล่อยให้นางพร่ำพูดเช่นนี้ไม่หยุด

ให้จับของข้า

่ามือเล็กแหมะลงบนแผ่นอกตนเอง หลินซานซานม

กันแ

หน ท่านจับสิ่งส

ว่า ‘หน้าอก’ อีกแล้ว ชักประดั

นางถูกหรือ เขาจับหน้าอกนางก็ให้นางจับหน้าอกคืนแล้ว แต่นางไม

งสำคัญของบุรุ

นลงต่ำไปวางแหมะอยู่บ

นางเบิกตาโพลง มองมือตนเองสลับกับใบหน้าคร้

กันแ

อ เจ้าคนไ

น้ำร้อนลวก ก่อนจะหุนหันทำท่าจะออกไปจากห้องอี

าจะไ

่อย

าก็ต่อเมื่อเจ้

ีบวิ่งโร่นำเรื่องนี้ไปบอกใครต่อใครว่าเขาเป็นบุรุษ หาใช่สตรี หากแต่

ะไปที

ี่ของบุรุษหนุ

ปท

ครัวทำไม มีสิ่งใด

ล่อยโฮออกมาอีกครา พร้อม

ฮือ...ข้าแปดเปื้อนแล้ว!

งไม่มีบุรุษใดกล้าตบแต่งสตรีที่ไปจ