V-vine ที่รักครับ...ขอรัดหน่อย [Human Trials Series: มนุษย์ทดลองยอดรัก]

ที

มั่นในใจแล้วว่าจะมอบหมายภาระหน้าที่ให้กับเจ้าอรุณรับช่วงต่อ ทว

ยกผมมา คงจะอยากให้ผ

กหน้ารับหงึกหงัก

ับผิดชอบเยอะ นี่ก็เพิ่งจะได้รับมอบหมายให้ช่วยดูงานวิจัยของพวกนักศึกษามา

ิงอยากจะเบ้หน้าใส่ให

ึงขนาดที่เขาแทบไม่ต้องหลับต้องนอนแล้วนะ ทว่าเขาก็เข้าใจความยุ่งในงานของโจเซเช่นเดียวกัน เพราะนอกจากโจเซจะเป็นผู้อำนวยการขององค

นะครับว่าจะทำไ

้ เขาเหนื่อยนี่นา ถึงจะดูเป็นคนเอาจริงเอาจังกับงาน วันๆ ห

ณต้องมาไม้นี้เลยงัดทีเด็ด

งใหญ่ของมวลมนุษยชาติทันที นายก็รู้นี้ว่างานอนุกรมวิธาน2มันยังไปไม่ถึงไหน ยังมีพืชอีกมากมายที่ตกหล่น ถ้านายค้นพบล่ะก็ นอกจากทางเราจะได้ทุนสน

ิลเหมือนกัน เรียนก็ปาไปสองปีแล้ว ทำงานชดใช้ทุนก็ผ่านไปแล้วสองปี และดูทีท่าว่าคง

ความหวังขององค์กรนี่

่อยากจะรับหรอกนะงานนี้ แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ลองดูก็ได้ ถ้างานวิจัยของเขาปร

าที่ให้ผมมา มีครั้งไหนที

ับมอบหมายจากโจเซ เพียงแต่งานบางงาน เขาไม่ได้ทุ่มเต็มที่เท่านั้น แต่เมื่อมาอย่างนี้แล้ว โจเซก็รู้เลยว่าเจ้าอ

ากได้ทีมไหม เดี๋ยวฉันจ

ทั้งที โจเซก็เสนอหาคนมาช่วยง

ทำงานคนเดียว ทำงา

ห้ใครมาช่วยงานอยู่แล้ว โจเซก็รู้

วกัน ฉันยังคงไปๆ มาๆ ที่นี่อยู่ ไว

ะโยคก่อนอีกฝ่ายจะขอตัวไปทำงานของตัวเองต่อ ทิ้งให้เจ้า

่มต้นขึ้นอ

จะบอกว่าศาสตราจารย์ผู้มีอิทธิพลในวงการพฤกษศาสตร์แห่งประเทศบราซิลสนใจการศึกษาวิจัยเถาวัลย์รูปไข่นี่เป็นอย่

ั้งแต่วันนี้เลยทั้งที่เขาควรมีเ

มาในเรือนกระจก มืออีกข้างถือไม้ที่โจเซใช้สะกิดเถาวัลย

ือบสองเมตร มีเถาวัลย์ทั้งอ่อนและแก่งอกออกมานอกเหนือจากที่พันกันอยู่อีกราวสิบกว่าเถา เถาที่แก่และมีสีน้ำตาลเข้มมีดอก

ลืมไปกินมื้อกลางวัน ดีที่โจเซวานให้เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเอาแซนด์วิชมา

่ตัวเองศึกษา เอามื้อกลางวันวางบนนั้นขณะที่ยังคงสำรวจไปร

ญ่เถาหนึ่งจนเกือบหน้าคะมำ เขาจะไม่หงุดหงิดเลยถ้าเถาวัลย์เถานั้นอยู่เฉยๆ แล้วเขา

ก เดี๋ยวก็ตัด

นไหวเองไปมา มันขยับตลอดเวลาที่เขาทำการสำรวจ มองผ่านๆ อย่างก

หยุดเคลื่อนไหวฉับพลัน ไม่ใช่เพียงแค่เถาเ

เลยแฮะ ขู่แล้วฟัง อ

ตั้งแต่ศึกษาพรรณไม้มาเพิ่งจะเคยเจ

เขาเพิ่งจะเคยพบเคยเจอมากกว่า นี่ถ้าไปพบเจ้าพืชนี้ในประเทศไ

วามบังเอิญ เขาจึงตัดสินใจทดลองดูอีกทีด้วยการลองปล่อยปากกาสไตลัสที่ใช้บันทึก

บให้

ใครเข้ามาเห็นเขาพูดคนเดียวคงได้คิดว่าเขาบ้าแล้วเอาไ

ากกาสไตลัสที่ปลายเท้าเขาขึ้นมาลอยอยู่ในอากาศ เจ้าอรุณเผลออ้าปากค้าง มองอย่างไม่เชื่อสายตากระทั่งเถาวัลย์เถานั้นขยับ

ไปยังที่ของมันในตอนแรก เจ

ว อย่า

้าอรุณเม้มปากแน่น คิดอยู่ครู่หนึ่ง

.. ขอเถ

า แต่นี่ไม่ใช่เลยเป

ราะต้องการความมั่นใจว่าที