เจ้าสาวอุปถัมภ์

ับปากแล้

ะขี้บ่นไปนิดแต่ก็รักลูกชายนัก ยังไงก็มาถึงขั้นนี้แล้ว นางเข้าใจเรื่องความรักดี อีกอย่างถ้าอธิราช

ตน์ก็จัดเตรียมทุกอย่างให้พร้อม เรียกว่าไป

ณีรัตน์พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าวันนี้

แทนที่จะเป็นเจ้าของบ้าน มณีรัตน์หันไปมองหน้าสามีก่อน

นายอาทิตย์ บุตรชายเจ้าของร้านทองในเมืองก็นั่งอยู่ด้วย นางรู้ดีว่าเขียนฟ้านั้นมีผู้ชายหมา

ือเชิญแขกนั่ง ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ฤดีคือญาติผู้ใหญ

ลัง” มณีรัตน์ นั่งลงพร้อมด้วยสามี ส่วนลูกชายนั้นติดธุ

่การจะให้ลูกออกเรือนไป เราซึ่งเป็นพ่อแม่ต้องมั่นใจว่า คนคนนั้นสามารถดูแลยายหนูได

ยฉัน แล้วเด็กๆ ก็คุยกัน บอกให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอ แล้วจะมีคนอ

องไม่รู้จะทำยังไง ก็มาพ

หลายมือหรือยังไงกัน” มณีรัตน์ไม่ชอบใจนักเมื่อเห็นกชกรทำท่าจะเอาผู้ชายท

เขียนฟ้าก็สักสิบล้านบาท ทางเราเรียกน้อยแล้วนะ เพราะมีคนให้เยอะกว่านี้ ที่สำคัญก็คือลู

แม่กำไล!” มณีรัตน์อุทาน ยกมือขึ้

งนะ แต่ถ้าเธอไม่มี ฉันก็ ไม่ว่าอะไร

บเคยเจอ เรียกสินส

้รู้เรื่องว่าจะเอายังไงกันแน่ มาเล่นลิ้นจะยกให้หรือไม่ยกให้ อยู่แบบนี้ ทำเหมือน

มเพชรหรือไง สิน

้วยว่าผู้ชายทั้งสองไม่กล้าปฏิเสธเพราะกลัวเสียหน้า พอมณีรัตน์กล

น์หายใจหอบรุนแรง ตอนนี้รู้แล

แต่จะให้แต่งลูกสาวเธอสินส

ย แต่ถ้าไม่มีปัญญา ฉันยกนังมิ่งขวัญให้เอาไหม สินสอดแสนเดียวก็พอ” มณีรัตน์ได้ยินแบบน

หนูมิ่งขวัญไป

กใจเมื่อเห็นภรรย

้น” กชกรเองก็ตกใจไม่น้อยที่เห็นว่าอีกฝ่ายเอาจริง

จนอีกฝ่ายทนไม่ได้ ยอมควักสินสอดสิบล้านออกมา แล้วพอเขียนฟ้าเข้าไปอยู่ในครอบครัวของวสุธิกุล ก็จะได้กอบโกยให้มากกว่านี้