สะใภ้ป้ายเเดง

00

! กริ้ง

่เช้าด้วย ผมบ่นในใจในขณะที่มือรีบคว้านหาโทรศัพท์ที่กำลังส่งเสียงดังจน

อ้น้องเวร!!” เดี๋ยวนะ!

ผมตอบกลับไปใน

โมงเเล้ว!” บ้าจริงจะรบกวนเวลานอนค

ะให้ไปธุระที่ไหนให้ ขอบอกเลยว่าไม่!” โทรมาเ

หรือไงเมฆ ลุกไปเเ

ไปหรือว่าผมเรียนมาก

ังขารเน่าๆของเเกมาเร็วๆด้วย” ผมได้ยินเสียงจริง

ดเเก เเต่ไม่ใช่วันนี้เพราะเเกต

าทันทีผมเพ้าไรยุ่งหมดตอนนี้ไม่ใช่เ

รอเเกที่ร้านดูชุดตอนน

าคือเปรม ปรเมศ คนที่ใครๆต้องก้มหั

กฉันจะเเก้ตัวให้เเกยังไงดีห๊ะ!?” เสียงเจ้บ่นออกมาไม่หยุดหูผมมันไม่ได้ฟังเสียงบ่น

ังฉันอยู

” ปากขยับเเต่ใน

โดเเล้วจะไปส่ง เเค่นี้” ติ๊ด! เชี่ยยเเล้ว ผมร

งชั่วโมงรถพี่สาวผมก็มารับที่ค

ปวดท้องก็ได้” พยายามหาวิธีเเก้ปั

ป็นใคร จะเชื่อ

้ตายสิผมยังเรียนอยู่เเต่กลับต้องมาเเต่งงานเข้าบ้า

ล่นเอาหายใจไม่ทั่วท้องเลย ผมจะโดนว่าเป็นเด็กไม่มีความรับ

ฮ้อ “อืม รู้เเล้วน่า” ผมมองร้านขนาดใหญ่ก่อนจะก

้า

าผมกวาดมองไปรอบๆไม่มีใครโดดเด่นที่จะเป็นเขาคนนั้นเลย เดินหาจนจะทั่วเเล้วอยู่ไหนของเขาหรือว่าจะกลับไป

ับ”ผมรีบกล่าว

้ที่จะเเต่งเ

ียงก็เล่นเอาผมขนลุกไปทั้งตัว

กๆ เลยมาสายนิดหน่อย” ผมแก้ตัวออกไปโดยที่

้เธอพู

่คนที่ใครจะมาหลอกเ

ันที มือบีบเข้าหากันเเน่น

โกหกครับ” ผมกัดปากแน

ขากลับต้องนิ่งค้างทันทีกับสายตาที่จ้องมองผมเ

กลับยังเสียงสั่นเลยไอ้เม

มไปเลยว่าต้องไปลองชุด มันต้องใ

นาน” พูดเเค่นี้ถึงกับจ้องหน้าเลยเหรอวะ หรือเ

ฉันจะรอ” โอเคคงไม

ยขอบ่นหน่อยเหอะอะไรเยอะเเยะไปหมด มือผมปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวออก เพราะนี่คือชุดสุดท้ายเเล้

็จรึ

รีบดึงเสื้อใส่อีกครั้งเเต

นอกก็ได้ครับ” ทำไมเสียงต้องสั่น เเล

ขณะที่เขายืนซ้อนหลังผมเเผงอกกว้างกระทบกับเ

กระซิบข้างหูพร้อมกับเเ

้ไหมครับจะเปลี่ยนชุ

เห็นมากกว่านี้” เข

ว่าไม

นประทับลงบนไหล่ขาวของผม มือเล็กพยายามเเกะเเขนแกร่ง

มือนสร้างมาเพื่อเขาโดยเฉพาะทั้งปาก จมูก เเละดวงตาที่ไม่อาจละสายตานั้นมันทำให้ผมตั่

อีกคนขยับพูดจนจะชิดกับต้นค

้าเมียจะกลั

วจริงๆไม่คิดเลยว่าเขาจะอันตรายขนาดนี้มือใหญ่บีบปลายค

งผมจนปวดริมฝีปากหนาบดขยี้ดูดกัดตามขอบปากล่างจนผมเผยปากออกจัง

เขาไปหลายทียิ่งผมทุบเขายิ่งกดริมฝีปากดูดดึงเเรงขึ้นอีกเท่าต

ขาวริมฝีปากหนากดจูบตามลำคอฟันคมขบกัดตามรอยจูบไล่ลงมาตามไหล่ขาวเนียน ตอนนี้ทั้งรอยดูดรอยฟันปร

ต้องมาเเต่งงานกับคนเเบบเขา ไม่ใช่เลย

นะ ทำไม

ยนิ้วที่ถูตามคอขาวลูบตามร่องร

ันไม่ดีตรง

ผมถามไป ทำไมล่ะผมจะสงสัยไม่ได้เลยหรือไง อยู่ๆผมต้องมาเเต่งงานกับเขา

งเเบบนี้ทั้งวันหรอกนะ” มือใหญ่ลูบตามแก้มขาวพร้อมกั

บอกออกไปในขณะที่มือเล็กๆขอ

อะไร 10 นาทีผมขม

างสูงใหญ่เดินออกไปโดยไม่สนใจคนที่นั่งตรง

ทำไมร้ายขนาดนี้ เเล้วไอ้รอยบ้านี่ทำไงให้หายไอ้เสื้อที่ผมใส่มาวันนี้ก็ปิดไม่มิดด้วย

อมกับกระดิกนิ้วเป็นเชิงบอกให้ผมเดินไปหา คิดว่าไงเหอะก็ต้องไปสิครับใครจะกล้

ขนเเกร่งก็โอบเอวผมเข้าไปใกล้จนหน้าผมจม

ลงถามผมอย่างท่

” ปากเวรถามอะไรไร้สา

าสีนิลจ้องมองสบตาผมทำให้ผมเกร็ง

องฉัน” ปฎิเสธไม่ได้จริงๆในเมื

เเล้วเขาจะพาไปไหนอยู่ๆก็เอามายัดในรถเเบบนี้ aston martin คันนี้คงจะลากใครขึ้นมาก็ได้ทั้งนั้นสิน

างกายอันสูงใหญ่ของเขาเข้ามาน

อนะ” ผมพูดออกไปก็เเน่สิตอนบ่าย

มว่าเขาจะพาผมไปไหนผมไม่มีเวลา

รของเขาวะเขาควรปล่อยผมกลับไปทำรายงานไม่ใช่ไงให

เเต่เเค่รู้ยีห้อเเละราคาก็น่าจะหนาวเเล้วจริงๆเเต่ไม

ชว์ว่าเพิ่

่อนจะรีบสวมเสื้อกันหน

นาก็กดจูบบนกลุ่มผมนิ่มเเล้วลงจากรถไ

รวดเร็วให้ตายสิเสื้อเขานี่ไซส์อะไรวะอยู่บนตัวผมทำไมมั

คุณต้องการเเล้วครับ ชั้นบนสุดเชิญครั

ขาน่ากลัวเเบบนี้ เเขนเเกร่งเข้ามาโอบเอวผมไว้

ใหญ่ก็ดันผมชิดผนังลิฟต์ นี่เราไม่ได้อย

ดริมฝีปากบางเล็กเหมื

ยากให้มันเเตกฉัน

ิงๆ ผมได้ยินเสียง หึ ในลำคอเขาพร้อมกับเสียงลิฟต์ท

วยงามมากจริงๆตึกที่สูงเหยียดฟ้าขนาดนี้ผมเคยไปก็

ข้างหลังเล็กน้อยเเผ่นหล

ยใน10 วิ” นั้นสินะคนอย่างเขาทำได้อยู่เเล

ยากได้” ผมต

รี ทุกสิ่งจากฉ

บ” นั้นสินะจะให้เงินเขาเหรอ

ธอมี” อะไรวะ

อมีสิ่งที่ฉัน

ขาพูดมันคืออะไรเเต่ผมก็เลิกคิดแล้วล่ะยังไงผมก็ต้องอยู่กับเขาอยู่ดี

ยนะครับ เมฆ

าบอกว่าจะไปทำงานยั

พาไปไหนก็ไปเลยเถียงอะไรไม่ได้อยู่

นเเน่นอนเดี๋ยวค่อยไลน์บอกพวกมันก็ได้ เฮ้อ เอาเเต่

รล่ะก็ใครที่ทำให้ต

เพื่อนว่าไป

้ามองทันที นี่มหาลัยผม

มองทางไม่คิดว่า

ไรกี่โมงของเขา

ะมาณทุ่มนี่เเหละครับ ปก

อ่าไม่ใช่หรอก นั่นน่ะรุ่นพี่ที่ตามจี

ครับ คนนั้น

งั้น

ขอบคุณอาหารมื้อนี้ด้วยนะครับ” ผมยกมือไหว้ก่อ

นตัวกลับไปผมอาจจะลืมของบางอย่

ฝีปากหนากดจูบบดขยี้ริมฝีปากแดงเล็กทันทีดูด

พวกที่มันก

ห้เห็นฉากนี้โดยเฉพาะปลายนิ้วใหญ่ลูบ

วฉันจ

มไปได้ไงว่าไม่ได้มีเขาเเค่สองคนผมหันไปดูต้นไม้ต้นน