พยศรักพญามาร

นท

ียงสูงลิ่ว แถมยังกระ

นะ ไม่งั้นจะมาพลาดท่าถูกคุณหลอกให้คนพวกนี้มาเอาตัวไปได้ยังไง จริงไหม” พูดพร้อมกับหยุดฉีกยิ้มกว้างจนแทบจะถึงไรฟัน ฟ้ายังมีตาใช่ไหมนี

จกเปรตนี่จริงๆ อย่าให้แม่มีโอกาสนะ จะหา

ฟาดไม่เลี้ยง” วิฬาร์ก้มลงคว้าเอาไม้ท่อนเล็กขึ้นมาอย่างเร็ว กวัดแกว่งเหวี่ยงไปมาไม่ยอมให้สามชายร่างสันทัดแต่หนาเตอะเ

ร่เชียวกับฝีมือเด็กตัวกะเปี๊ยก ริอ่านจะมายั่วโทสะกัน อย่างนี้ไม่เจ็บตัวก็คงไม่ยอม โชคดีว่านายไม่อยู่ กว่

วเท่านั้น ไม้ก็หักออกเป็นสองท่อน ไอ้คนถูกทุบก็ยืนหัวเราะหน้าดำหน้าแดง ตัวงอเหมือนกับกุ้งถูกต้ม

้มอย่างสะกดกลั้นเอาไว้ไม่ได้ แต่ถึงจะอย่างนั้นวิฬาร์ไม่ยอมอยู่นิ่งเฉย ทิ้งน้ำหนักไปบนเท้าใหญ่เต็มๆ บดขยี้สลับกระทื

จ็บตัวเสียมั่ง จะได้รู้ว่าต่อไปควรจะทำตัวไง “เอาตัวมันไปได้แล้ว แต่ระวังด้วยล่ะนังนี่

้วว่านอกจากจะไม่พาตัวหลุดออกมาได้แล้ว ยังจะทำให้เธอเหนื่อยและเจ็บตัวมากยิ่งขึ้น เธอจะต

ายอารมณ์ขึ้นอีกด้วย “ฉันแค่ส่งหนูไปแบบว่า ฝึกเรื่องบนเตียงนอนก็เท่านั้นเอง เอาน่าโดนครั้งแรกมันอาจจะแบบว่าเจ็บหน่อย แต่เดี๋ยวครั

แต่จิตใจโคตรจะต่ำทราม ขายได้แม้กระทั่งคนเพศเดียวกัน เมื่อไหร่แผ่นดินจะแยกสูบเอาคนพวก

คนจับตัววิฬาร์เอาไว้กระตุ้นให้หญ

ปกับยายหน้างูไอรินล

ล็กน้อย แล้วกระทุ้งศอกแหลมๆ ไปด้านหลังเต็มแรง พร้อมกระทืบลงไปบนเท้าใหญ่สุดแรงเกิด และเธอยังไวพอ

ตามมาติดๆ แต่ครั้นจะวิ่งต่อไปก็ไม่ไหวแล้ว ขามันล้าจนก้าวสั้นลงเรื่อยๆ ขืนวิ่งอีกเพียงไม่ถึงสิบนาทีจะต้องถูกคว้าตัวเอาไว้ได้แน่ แล้วท

ื่อเห็นว่าด้านหน้าไม่ไกลมากเท่าไหร่นั้นเป็นอาคารขนาดใหญ่ ที่นั่นจะต้องมีคนพลุกพล่

ขโมย ช่ว

หรือไงหา... เสียงที่ดังไล่หลังมาทำให้วิฬาร์ต้องเปลี่ยนเส้นทาง จากจะวิ่งไปขอความช่วยเหลือจากยาม เป็นวิ่งลัด

นลงมาเปิดประตูด้านข้างให้คนในรถก้าวลงมา คนด้านในจะลงมาแล้วหรือเปล่านั้นเธอไม่รู้หรอก เพราะถลาวิ่งเอาหัวมุดไปด้า

ม่รู้มากระดุกกระดิกอยู่ใกล้ๆ เท้า จนเธอยกหนีแทบไม่ทัน แล้วเมื่อก้มลงมองก็เห

แต่กลับโดนไอ้เด็กสกปรกบ้านี่มาขัดขวางเสียได้ มันน่ากระทืบให้แบนติดพื้นรถไปเลย ไม่เพียงแค่คิดวีรดายังลงมือทำเลย ขยับ

ไอ้พวกที่ตามมาจะต้องจับได้ กัดฟันกรอดจนแทบจะมีเสียงหลุดมา ค่อยๆ เหลียวศีรษะไปมองที่มาของความเจ็บจนเนื้อแทบจะปริแยกออกจากกัน จึงได้เห็น