อาญาสวาทมาเฟีย

ที่

งหมิงเข้าบ้านก่อนดีกว่

ง พี่น้ำอิง

หมิงลงพื้น ขย

องเธอ ดวงตาใสแป๋วมองหน้

าวกับน้องหมิงนะคร้าบ ป้าจูทำ

นมามองหน

ปทานข้าวค่ะน้าอ้อย ไปดี

หน้าหงึกๆ เข

ไปกินข้าวกับน้องหมิง คุณพ่อจะ

็กชายไปแล้ว เจ้าตัวทึกทักเอาเองว่าอิงอรเป็นแฟนของเข

้าอ้อย เขาจะพาไปแนะน

น้ำอิงก็ตามใจน้องหมิงแกหน่อย พรุ่ง

อบใจ บอกให้หลา

นั่งเล่น จางหมิงแม้จะยังเด็กก็แรงเยอะไม่เบาเมื่อเจ้าตัวถลาไปหาผู้เป็นพ่อ พร้อมกับกระชากแขนของอิงอรตามไปนั่งด้วย ร่างเล็กนั่

นี่พี่น้ำอิง

ห้ผู้เป็นพ่อรู้จัก

่ง เขาจำเธอไม่ได้แต่เธอกลับจำใบหน้าหล่อเหลาคมคายนี้ได้ตั้งแต่แวบแรกที่พบเจอ จางหลงไม่เปลี่ยนไปเ

ุณจาง น้ำอิงค

ตัว ให้เขารู้จัก

ดีที่ได้เจอค

งนุ่มหูไม่เปลี่ยน แม

ยดูแลพี่ตอนคล

้าน เธอขยับเข้ามา

้านกันดีกว่า น้าเขยคงจะม

กชายออก แต่จางหมิงไม่ยอมปล่อยมือ เด็กชายลงม

ป็นแฟนน้องหมิงก็ต้องอ

้ม มองหน้าแฟนสาว

จะกินข้าวกับน้องหมิง แล้วจ

จางหลงอย่างขอความช่วยเหลือ รู้ดีว่าลูกชายของอีกฝ่ายเป็นเด็กค่อนข้างเอาแต่ใจ เพราะขาดแม่แต่เล็กทุกคนเลยตามใจ

เดียวกันไม่ได้ ต้องแต่งงา

มอธิบายให้เ

งจะแต่งงานกับพ

เจ้าเล่ห์ออกมา อย่านึกว่าเขา

นี้ เขารู้ดีว่าจางหมิงจะเกาะติดคนที่ตัวเองชอบแจ พรุ่งนี้คงไม่ยอมกลับไปบ้านหลี่ ถ้าจะไปก็คงต้องหอบหิ้วเอาอิงอรไปด้วย เขาไม่ต้องการให้ล

มิงไปอาบน้ำน

เด็กเสียงดัง ขยับลุกขึ

อน แล้วอย่

องหมิงจะให้พี

ง่ายๆ ดิ้นหนีจะ

น พ่อจะไม่รับเรามาที่บ้านนี้อีกนะ

ว แกหันไปมองหน้าอิงอรด้วยสายตาออดอ้อน จนหญิงสาว

ี่น้ำอิงจะมาเล่นกั

สัญญา พร้อมกับหอ

ยื่นหน้าไปหอมแก้

พี่น้

ท์มากดเปิดคลิปวีดีโอ นั่งดูภาพสะเทือนใจนั้นจนจบ ก่อนจะกดปิดแล้วปัดความรู้สึกกวนใจทิ้งไป อิงอรคือหมากในเกมนี้ เขาจำเป็นต้องทำตามควา

ยู่ที่ไหนนะ!” หย่งเผิงตะ

ายตบโต๊ะปังใบหน้าถมึงทึงกรุ่นโทสะ นึกโกรธน้องสาวตัวดีที่ไปไหนไม่ยอมบอกเขา อิงอรคงคิดว่

ี่อิงด้วยครับ คนของเรารายงานว่าคุณลี่อิ

ป็นนายรู้ ก่อนที่อีกฝ

ัง แต่อิงอรก็มีความผิดฐานไม่ยอมขออนุญาตเขาอยู่ดี คนที่ผิดกว่าคืออาเฟยที่ไม

ี่อิงกลับมา” เขา

งสาวของเขา แต่การที่เธอไปที่นั่นก็ยากจะควบคุมความประพฤติได้ ยิ่งไปหาอารีย์ผู้เป็นน้าแบบนั้น

ิงปิดโทรศ

ถูกพี่ชายว่าจึงทำแบบนี้ มือขวาของหย่งเผิงรู้สึกเป็นห่วงน้องสาวของผู้เป็นนายขึ้นมา

อ คิดลองดีกั

งอย่างน้องสาวคนละแม่อย่างอิงอร ยิ่งทำให้โทสะพุ่งแรง เขาปราณีกับอิงอรมามากพอแล้ว ถึงเ

ี่ฉันหย่