กลลวงบ่วงบุพเพ
นท
ำได้แค่แทะรองเท้าเล่น” พฤกษ์พูดกับนารีรัตน์ แต่ปรายสายตาไปมองกันต์ศักด
ล้มเก้กัง เพราะชายหนุ่มเป็นคนค่อนข้างขาว เมื่อโกรธขึ้นมาก็จะเ
าด่ากูเป็นหมาเหรอ” กัน
์ศักดิ์พาลหาเรื่องจะต่อยปากตัวเองอยู่แล้ว พฤก
อย่างกับกุ้งต้มแบบนี้ เดี๋ยว
องคนไม่ให้มีเรื่องทะเลาะต่อยตีกันภายในงานจนกลายเ
ต่อยตีแย่งชิงผู้หญิง
่อนจะกลับมาหาเรื่องหนักขึ้น จนบางครั้งเธอตามไปห้ามทัพไม่ไหว ก็จ
ที่ไม่สนใจเรียน แต่ตอนนี้แต่ละคนโตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้ว...โตกว่าเธอเป็นสองเท่าด้วย แค่ผลักเบาๆ เธอ
บีบเบาๆ “พอเถอะค่ะพฤกษ์ เ
กนหนวดโกนเคราเรียบร้อยมีรอยยิ้มเหมือนกำลังเยาะเย้ย ในดวงตาก็เต็มไปด้วยความรื่นเริง สองมือใหญ่สอดไ
ูจำได้ว่าไม่ได้พูดว่าออกไปสักคำ แต่
พฤกษ์เอาไว้ “มึงถอนคำพูดนะไอ้ลูกช
ไม่คิดหรอกนะว่ามันจะได้ผล แต่ยังไงก็ลองดู ป
นุ่มร้องเรียกพี่สาวด
กโต๊ะอาหาร ด้วยรู้ดีว่าถ้ายังนั่งอยู่ตรงนั้นคงยังทะเลาะกั
ยตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเหงาเศร้าที่พุ่งตรงเข้าสู่หัวใจจนเธอถึงก
้อมให้กำลังใจเขามาสองปีกว่าเกือบจะสามปีในอีกสามเดือนข้างหน้า เ
มรู้สึกผิดที่ทำให้พี่สาวน้อยใจ จนคิดจะใช้ช้อนส้อมทำร้ายตัวเอง ไม่รู้ว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดซ
ดินมาถึงต้นกัลป์พฤกษ์อันเป็นที่ฝังศพของมารดา ชายหน
ทิ้งเขาไว้ในบ้านหลังใหญ่แต่ขาดความอบอุ่น ส่วนตัวเองก็หนีไปและตายอยู่กับชายชู้ แต่ก็มีคนที่ไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น เพราะรู้ว่าแม่รักพ่อมาก แต่สำหรับพ่อ...เขาไม่เ
้ที่ท้ายทอย มองพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวที่ส่องสว่างแข่งกับดวงดาร
ดูแล อย่าให้ได้รับความเดือดร้อน แล้วแม่ที่คอยดูหนูอยู
ทำไม่ดีแล้วแม่จะรู้ได้ยังไง แม่รู้ได้ยั
ด้อยู่ดูแลตอนที่หนูหลับ เวลาหนูทำดีและมีความสุข แม่ก็จะยิ้มและส่องประกาย
ายแล้วต้องตกนรก เพราะทำผิดกับพ่อ เขาก็จะเถียงจนปากสั่นตัวสั่น พาลหาเรื่องจนตัวเ
ว ฮึ! อยากรู้นัก พ่อรักเขาบ้างหรือเปล่า หรือเพียงท
เขาเจ็บปวดออกไปจากสมองและหัวใจ จะ
ึ่งใครจะว่าไม่ดีเพียงใดแต่เธอคนนี้ก็คือคน
บแม่ที่อยู่เ
เสียงหรีดหริ่งเรไรกับสายลมเย็นที่ผัดแผ่วพลิ้วหอบเอากลิ่นของแก้วมาแตะจมูก เหมือนจ
น แต่ก็ยังคิดและเล่าเรื่องราวให้ฟังอยู่ดี อย่างน้อยการมาที่นี่ก็ทำให้เขาเหมือนได้อัดพลังเพื่อจะได้ลุกขึ้นสู้ชีวิตในวันพรุ่งนี้โดยไม
คิดได้ว่า เขาไม่ควรนำเรื่องทุกข์ร้อนมารบกวนคนตายให้ต้องมาทุกข์ตรมด้วย จึงตัดสินใจ
รับแม่ แล้วจ
ับรู้ สายลมแผ่วพลิ้วผัดหอบเอากลิ่นด