ปล้นหัวใจจอมเถื่อน

นท

ยอยู่เหมือนกัน จะได้ทำเรื่องลาออกจากงานซึ่งต้องเป็นลูกน้องทั้งพ่อและพี่ชาย อาจจะ

ให้จะต้องถูกต่อว่าด่าทอประชดประชันด้วยความหวังว่าเขาจะย่อท้อและยอมกลับไปเป็นลูกไล่ของพี่ชายและน

ผมก็จะทำอย่างที่ต้องการเสียที” ฟังคำคนห้ามมานานเกินไปแล้ว สมควรแก่เวลาที่จะทำตามค

นุ่มยืนแนบแผ่นหลังกับผนังห้อง ขณะจ้องไปที่ประตูอะลูมิเนียมด้วยใจจดจ่อ บอกไม่ถูกเป็นเ

พีรายุยิ้มหยัน เพราะรวิสุดาคนเดียว ทำ

ของตัวเอง ก่อนที่เขาจะสะดุดกับสร้อยเส้นเล็กที่โผล่ออกมานอกตัวเสื้อ ไอ้สร้อยนะ

ิง ๆ ยายห

ากรู้เรื่องอาการป่วยของแม่จะแย่แล้ว หากเธอกลับต้องหยุดชะงัก พลางมองร่างหนาที่ยืนหน้าบึ้งตึงอ

าผู้ชายตรงหน้ายังไงก็ไม่รู้ เหมือนกับเคยเ

ณ ขอทางหน่อย

งใหญ่กลับไม่มีทีท่าว่าจะขยับเคลื่อน แถมใบหน้าเข้มย

ได้พิกลพิการสักหน่อย แต่กลับท

ามผิดถึงกับสะดุ้งเฮือก ตกใจจนหั

ะด่างกระดำแล้วฉันจะจำเธอไม

ไปได้ยังไงกัน ผู้ชายคน

ขวด จะทำให้ฉันเมาจนจำ

่กัน ฉันยังไม่เคยเจอหน้าคุณเลยนะ” บุษกรร

ใจเต็มร้อย หากคำพูดที่ยายหัวขโมยโต้

ยหัวขโมยนี่ก็...เห็นตัวเล็กแบบนี้ แต่หมัดหนักไม่ใช่น้อย เขายังรู้สึกตึง ๆ ที่ขอบต

บเนียนกว่านี้สักหน่อยนะยายหัวขโมย เอ๊

ดเจนไม่ได้ จนกว่าจะได้รับการตรวจจากผู้เชี่ยวชาญ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังมีเหตุผลให้หักล้างได้อยู่ดี แต่ที่เขาสะดุ

่เดินเลี่ยงเขาไปอีกฝั่ง รอยยิ้มแต้มบนมุมปากหนา ขณะใ

ามเด็ดเดี่ยวที่ทำให้คิดได้ว่าเธอคนนี้ต้องเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย ไม่หวั่นกลัวและหวาดเกรงอะไรง่าย ๆ พร้อม

ได้ว่าไปทำอะไรไม่

หลักฐานนะ” บุษกรโต้ไปเสียงสั่น เพราะชะงักที่ติดหลังที่ทำยังก็ยังสล

ย์สินที่ถูกเธอหยิบเอามาโดยไม่ได้รับอนุญาต ซึ่งตอนนี้ก็ได้นำส่วนหนึ่งไปเปลี่ยนเป็

นี้อีกสักหน่อย ดูสิ แผลแค่นิ

ง ๆ เขารำคาญจนทนไม่ไหว ก็เลยสั่งสอนด

หวั่นใจไม่ใช่น้อยเมื่อเจอกับโจทก์ชัด ๆ ตัว

ี่น่า ในห้องก็มืด...อีตายักษ์นี่ก็เมาจนแทบจะยกหัวไม่ขึ้นอยู่แล้ว จะจำเราได้ไง อ๋อ...นี่เล่

แม้จะเพิ่งเจอ แต่เหมือนเขาจะล่

วงตากลมโตแวววาวเป็นประกายสอดสายหาทางหนีไปจากสถานการณ์ชวนหวั่น

ันตรงกันหน่อย

ย...ไม่เคยไปขโมยของอะไรของคุณ” บุษกรแกล้งทำเป็นโกรธกลบเก

หัวเรา

สายตากลับเย้ยหยันมองแม่ตัวแสบที่ทั้งขโมยของและทำร้ายเจ้าทุก

ันไม่เชื่อคุณหรอก หลักถงหลักฐ