ปล้นหัวใจจอมเถื่อน

นท

ะ ถ้าแม่เห็นเข้าจะต้องใจเสีย อา

้วเหรอลูก คง

็นงานร้านอาหาร เก็บโต๊ะเก็บจานไปล้าง แต่เวลาทำงานช่วงบ่ายจน

่อว่าบุษกรจะทำงานอย่างที่ว่าได้ ก็เป็นคนปากไว ไม่ยอมแพ้อะ

แม่นี่นา” บุษกรบีบมือเล็กเบา ๆ เขาบอกว่าถ้าเริ่มโ

ังจ้ะ” ถึงใบหน้าบุษกรจะหม่นหม

หาเงินมารักษาแม

ษะบุษกรด้วยความรักและเต็มตื้น

รพรรณ เธอก็พร้อมจะสู้ แต่...เงินรายได้จากการขายส้มตำไก่ย่างที่บางวันก็ขายดีบางวันก็เกือบจะขายไม่ได้ พอหักต้นทุนแล้วแทบไม่เหลือกำไร อย

หลายพัน...อาจเลยหมื่นก็เป็นไปได้ ส่วนแหวนทั้

ทนที่จะได้เรียนสูง ได้ทำงานดี ๆ แต่งตัวสวย ๆ อย่างกับผู้

้ะ อีกอย่าง...คนเราไม่แก่เกินเรียน ถ้ายังรักที่จะศึกษาหาความรู้ วันหนึ่งโอกาส

บัวจะเหนื่อ

รอกจ้ะ แค่นี้เล็

าจะทำพอมีเงินหมุนเวียนมาเป็นค่ายารักษาแม่ รอให้ผ่านไปสักอาทิตย์ ก็นำเงินจากการข

ดี๋ยวจะไม่สบายไปอีกคน มันจะยิ่งแย่นะลูก แม่ไม่เป็นอะ

ะ บัวจะไปขอผ้าห่มกับหมอนพี่พยาบาลคนมานอนใกล

พราะอีตาบ้านั่นแท้ ๆ เชียว อย่าให้เจออีกนะ แม่จะเอาไม้หน้า

พรพรรณจะสงสัย เธอหายไปเอาผ้าและหมอนที่ไหน ทำไมถึงใช้เวลานานมากนัก จึงรับน้ำมาล้างดินโคลนสีดำที่เปื้อนบ

ลียอยู่ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความมึนเมาจากฤทธิ์สุราที่ยังคงมีอยู่ในกระแสเลือด อีกส

แม้ตอนนั้นสติจะไม่สมบูรณ์ แต่ก็ยังหลงเหลือเค้า

์ก็มีเบอร์คนสำคัญอยู่หลายคน แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่าแหวนสองวงซึ่งคุณย่ามอบให้ไว้กับมือตอนก่อนจะเสียชีวิต สั่งให้เขาเก็บรักษ

มยิ้มมาดหมาย ขณะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ตัวยาวที่สามารถนั่งได้ถึงสี

นคิดและภาวนาให้คุณย่าดลบัดดาลให้เขาได้เจอกับนังหัวข

องแบบนี้ เพราะเธอ

หญิงสาวปล่อยเนื้อปล่อยตัวกับพี่ชายจนถึงขั้นมีเด็กด้วยกัน แต่ก็ยังดีที่ไม่บังคับให้เขารับเป็นพ่อเด็ก คงจ

ห้รู้เช่นเห็นชาติรวิสุดาก่อนท

ี่ชายกับรวิสุดา เมื่อเห็นห

ก็ตอบไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไม มันเหมือนภาพจาง ๆ ของยายขโมยที่ผ่านแวบเข้ามาในสมอ

นออกมาจากห้องน้ำก่อน หากเมื่อเขามองไปรอบ ๆ ห้องที่นั่ง

นี่อยู่ห่างไกลจากกรุงเทพตั้งหลายร้อยกิโล แต่หูตาของพ่อและลุ

จะให้ผมล้มหัวใจกลัดหนองจนกระอักกันเลยใช่ไหมเนี่ย” ให้กลับบ้านตอนนี้

งไปหลบมุมที่ซอกซึ่งหญิงสาวร่างเล็กเดินลับหายไป รอยยิ้มแต้มบ

าและมารดาทุกอย่าง ชนิดที่ไม่มีขาดตกเลย แต่ทีกับเรื่องของพี่ชายและน้องชายที่ไม่ว่าจะทำเลวสักเพียง