รัชทายาทไร้ใจ กับ นางในแสนงาม ชุด ทัณฑ์ทราย

ฉันพูดเรื่องจริง โอ๊ย...” ร่างเล็กถูกสลัดออกจากขาอย่างไร้ความปรานี ชมพุนุชกระเด็

ีก” น้ำเสียงของอำมาตย์ชราแข็งกระด้างน่าสะพรึงกลัว “ตอนนี้ทุกคนในวังซาเรียเข้

แต่เจ้าของชื่อเดินจากไปพร้อมกับทหารอย่างไม่ไยดี มื

อ... ท่า

รวบรวมเรี่ยวแรงลุกขึ้นยืน ก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนบ้

่านแม่... พวกท

ับคนบ้า คนงานในบ้านไม่เหลืออยู่แม้แต่คนเดี

็นึกขึ้นได้ จึงกัดฟันลุกขึ้นยืน เดินเข้าไปสอบถามกับทหารวัง แต่คนแล้วคนเล่าไม่มีใ

นแม่... พวกท่านห

หยุดร้องไห้ได้ ตอนนี้สมอ

ทำยังไงดี ถึงจะสามารถช่

สินใจกลับเข้าไปในพระราชวังอีกครั้ง เพื่อขอความช

านหัวหน้าองครักษ์อัฟนานกับภร

าะหล่อนอยู่ที่ซาเรียมานาน รู้ดีว่าหากนักโทษคนใดถูกนำไปคุมข

นไม่รู้เรื่องด้วยเลยสักนิด ตรงกันข้ามกับหล่อนที่รู้เรื่องมาตลอด

.. เข้าไปเยี่ยมพ่อก

ลวง และพยายามขอความเมตตาจาก

ยาททรงมีพระกระแสรับสั่งว่าห้

. ขอแค่นาทีเดียว นะคะ ได้โปรดเห็

สารเวทนาหล่อน แต่ก็ไม่

ิงๆ แม่นาง

ไม่อยู่ หล่อนต้องล่าถอยออกมา และมานั่งหลบมุมร้องไห้

ทายาทพระทัยร้

องไปพบเขา ไปขอร้อ

อีกแล้ว แต่หล่อนไม่มีทางเลือก ในเมื่อคำสั่งขององค์รัชทายาทคืออำนาจที่ทุกคนไม่อาจจะฝ่าฝืนได้ ดังนั้นทางเดียวที่จะช่วยพ่อ

ซซัดโซเซกลับไปยังภายในพระราชวังหลวง ซึ่งโชคดีที่หล่อนเป็นนางกำนัลคนสนิทของพระ

ี้ยวกราดเพราะนางในดวงใจหายตัวไป แต่ถ้าหล่อนไม่ไป

ไม่มีท

รศัพท์มือถือแนบเอาไว้ที่หู ดวงตาสีทองที่ยามนี้มืดลึกสว่างวาบเป็นเปลวเพลิงขึ้นทันทีเมื่อเห็นหล่อน เขาพูดกับเจ้า

เข้ามาในห้อง

ละลักอธิบาย “ขอประทานอภัยที่เข้ามารบกวนองค์รัชทายาท

๊ะออกมาหยุดเบื้องหน้าของชมพูนุช เขามองหล่อนอย่างเหยียดหยาม “คว

งค์รัชทายาท” หล่อนส่ายห

า งั้นก็เป็นพ่

“พ่อกับแม่ไม่รู้เรื่องเลยเพคะ

้วเจ

อมฉัน

็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดที่หล่อนท

บเรื่องมาก่อ

ี่ชายเจ้าจะลักพา

ัสไม่ได้ลักพาตัวคุณมัสราน

ีทางเชื่อคำพูดของหล่อนแน่นอน “เจ้ากำลังจะบอกเราว

ห้รู้ได้เป็นอย่างดี แต่แปลกนักที่เขาไม่ได้อาละวาดอย่างที่ควรจะเป็น กลับนิ่งเงียบ และเ

เพ

่อว่าผู้หญิงที่งดงามทั้งกายและใจ

มานั้นช่างเต็มไปด้ว

จะไม่แคลงใจกับสิ

จามีล แต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรได้ ทำได้แค่เพีย

กราบทูลความจริ

ราจะจับเจ้าเข้ากรงขังรว

ม่ของหม่อมฉันท่านไม่ผิดจริงๆ เพคะ พวกท่านไม่รู้เรื

งคร่ำครวญครางหน้าให้เป็นสองท่อน

ซะ ก่อนที่เร

แต่ก็ตั้งใจแน่วแน่แล้วว่

่อมฉัน... เป็นคนยุแยงให้ท่า

องค์ รัชทายาทผู้งามสง่าชะงักกึก ก่อนที่เขาจะเค้

งหรือที่เป็นตัว

งเลือกอื่นใดอีกแล้ว หล่อนยอม

. หม่อมฉ

งถามจนแทบจะกลายเป็นตวาด มอ

ำให้ จามีลเชื่อสนิทใจว่าตัวเองเป็นต้นเหตุของทุกอย่าง

ตอบของหล่อน แต่เขากลับแค่นยิ้มหยันเยาะเพ

พศ

ดีถูกประหาร ขอแค่เพียงให้พ่อกับแม่ของหม่อมฉันป

ในหน้าหวานคนนี้แน่นอก แต่กลับไม่อาจจะสั่งตัดหัวหล่อนได้

ันสมคว

น... ยอม

ยมันไม่คู่ควรกับผู้ห