ร้อยเล่ห์พรางใจ

คิ้วถาม สีหน้านิ่งเรียบไม่บ่งบอกความรู้สึก เขาทำราวกับ

ช่อมาลีโวยวายด้วยความลืมตัว ความกลัวตกงานทำให้เธอเถียงกลับใจขาดดิ้น

ล้วยังเป็นพวกมองไม่เห็นความผิดของตัว

ี้ตื่นตกใจ เธอยอมรับ แต่เรื่องเป็น

อผิด แต่ว่านั่น

วเองแล้วกัดกรามกรอด ดวงตาคมกริบจับจ้องมองคนหน

าสาดใส่รองประธานอย่างฉัน เธอว่ามันผ

รเป็นช่อก็ต้องทำแบบนี้ทั้งน

ันนี้เป็นแขกของฉัน เป็นลูกค้าของบริษัท เธอลองใช้สมอ

ตว์ประหลาด ลมหายใจหอบสั้นยามเจ้าตัวพยายามส

ม กับความเสียหายที่จ

ยใจเข้าสุดลึกก่อน

ดขึ้นนะคะ คุณจะเอามาตัด

ตอนนี้ช่อมาลีเถียงกลับฉอดๆ ทั้งท

อก็รู้ว่าเขาไม

่นชมอยู่หรอกที่เธอสลัดความกลัวทิ้งแล้วลุกขึ้นมาโต้เถีย

มีจริยธรรมของการเป็นเ

ไว้รอให้เกิดเรื่องก่อ

ุณ

‘คุณ’ เธอไม่มีสิทธิ

ามรู้สึกบอกไม่ถูก จะว่าเธอเกรงกลัวแต่ความรู้สึกนั้นไม่น่าจะหลงเหลือแล้ว เธอว่าเขา

้านายเธอ อย่ามาเรียกฉันว่า ‘คุณ’

นือคนอื่นๆที่หากมีเชื้อสายชาวเหนือแท้ๆจะยาวรีราวดวงตาหงส

ลีที่เธอคิดว่าฉันควรเห็นใจล

่าและรับไม่ได้กับการตัดสินโทษของเขา และเธอก็ต

อีก” ช่อมาลีกัดฟันข่มอารมณ์ยอมลดตัวตนเอ่ยขอโทษ เพราะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเธอก็มีส

รู้ตัวว่าผิด แต่

านร

ได้

ท่านไล่ช่อออก แล้วช่อจะทำยังไง จะทำงานที่ไหนล่ะคะ ช่อ... ช่อต้องใช้เงินมากมาย ..

องของเธอ ไม่

พรรณนายาวเหยียด แต่เขาตอบกลับสั้นๆ

ว่าพรุ่งนี้จะไม่เห

หลพรากอาบสองแก้มนวล ริมฝีปากอิ่มสั่นระ

านช่อต้องเดือดร้อนแน่ๆ สิ้นเดือนต้องจ่ายดอกเบี้ยอีก ถ้าไม่จ่ายที่ดินที่บ้านช่อก

นั้น เห็นเธอมองมาอย่างคนไร้หนทางและต้อ

รดเห็นใจ ช่อจ

ปัญหาของเธอที่เธอต้องแก้ไ

่า

องให้ฉันเรียกรปภ.ม

นเขาเป็นอสูรร้าย เขาช่างแข็งกระด้างและเย็นชา เขาเป็นคน

กาจอย่างหาตัวจับได้ยากนั้น แท้จริงเขาจะมีนิสัยมองไม่เห็นใครใน

ไม่หลงเหลือใคร ฮึก! ฮือ...” จบคำบริภาษ ช่อมาลีก็หมุนกายแล้ววิ่งออกจากห

สองคนเด่นชัดขึ้นมาในห้วงมโนนึก หากเธอหางา