icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

อนุชายาบรรณาการ(Boy Love)

บทที่ 10 อีกาย้อมสี

จำนวนคำ:1515    |    อัปเดตเมื่อ:06/03/2022

### 5.2

คุณชายรู้สึกทำตัวไม่ถูก...ได้แต่นั่งโง่ๆ ตัวตรงแน่วอยู่ริมขอบเตียง สองมือกำแน่นอยู่บนตัก

จริงอยู่ที่จางจงใช้เวลาสอนเขาอยู่เกือบหนึ่งชั่วยาม(สองชั่วโมง)...ให้รู้วิธีปรนนิบัติสามีบนเตียง เพราะเขามิใช่สตรีแต่เป็นบุรุษ วิธีร่วมรักของคู่บุรุษกับบุรุษนั้นแตกต่างจากคู่บุรุษกับสตรีอย่างมาก...คู่ของบุรุษกับบุรุษต้องเตรียมตัวเตรียมใจและเตรียมอุปกรณ์ช่วยเป็นพิเศษต่างหาก มิเช่นนั้นแล้วบุรุษผู้อยู่ในฐานะภรรยาอาจจะได้รับบาดเจ็บได้

แค่คิดก็สยองขวัญแล้ว!

“ฟูเหริน...”

เสียงเรียกของชินอ๋องทำให้คุณชายสะดุ้ง ปรายตามองอีกฝ่ายที่ยืนอยู่ไม่ห่าง เขาสวมเสื้อนอนสีแดงถือถ้วยน้ำชาอยู่ในมือทั้งสองข้าง

“มาดื่มน้ำชามงคลกัน” มุมปากยกยิ้มน้อยๆ มองคุณชายที่สวมเสื้อนอนสีแดงเหมือนกัน ด้วยประกายตายพราวระยิบ “ที่จริงควรจะเป็นสุรามงคล แต่ว่าระยะนี้เจ้ายังไม่ควรดื่มสุรา ข้าจึงใช้น้ำชาแทนสุรา หวังว่าฟูเหรินคงไม่ตำหนิ”

“ไม่กล้าขอรับ” คุณชายเอ่ยเบาๆ รู้สึกอึดอัดจนแทบจะหายใจไม่ออก แต่ก็ต้องยืนขึ้นเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่าย แล้วรับถ้วยชาจากมือชินอ๋องมาถ้วยหนึ่ง

ชินอ๋องคล้องแขนของคุณชายที่ร่างเตี้ยเล็กกว่า แล้วทั้งคู่ก็ดื่มน้ำชาพร้อมกันจนหมดถ้วย

ชินอ๋องดึงถ้วยเปล่าในมือของคุณชายไปซ้อนกับถ้วยของตนเองแล้วโยนไปไว้บนโต๊ะราวกับจับวาง จากนั้นก็ช้อนตัวคุณชายขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาว

อยู่ๆ ก็รู้สึกโคลงเคลง คุณชายรีบใช้สองมือคว้าไหล่แกร่งไว้มั่นเพื่อกันตก อุทานอย่างตกใจ

“ทะ...ท่านอ๋อง”

ใบหน้าคมคายของชินอ๋องแย้มยิ้มอ่อนโยน

“ฟูเหริน เจ้าต้องเรียกข้าว่า ฟูจวิน(สามี)” แล้วอุ้มคุณชายวางลงบนเตียงนอนอย่างนุ่มนวล “หน้าที่ของฟูจวินคืออุ้มฟูเหรินขึ้นเตียงนอน”

กล่าวจบก็ช่วยถอดรองเท้าให้คุณชาย แล้วถอดรองเท้าของตนเองออก ก่อนจะขึ้นเตียงไปนั่งชิดคุณชายที่รีบลุกขึ้นนั่งตัวลีบอยู่ด้านในของเตียงกว้าง

ชินอ๋องดึงมือที่ชื้นเหงื่อของคุณชายมากุมเอาไว้ พลางกระซิบข้างหู

“นอนเถอะ”

จัดให้คุณชายนอนลง ห่มผ้าห่มให้ แล้วก้มลงจุมพิตที่หน้าผากมนและที่ริมฝีปากแผ่วเบาอ่อนโยน ทว่าไม่มีล่วงล้ำ

คุณชายใจเต้นโครมๆ ดังจนตนเองยังได้ยิน ลุ้นระทึกว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป...

แต่ชินอ๋องเพียงล้มตัวลงนอนเคียงข้าง ห่มผ้าห่มผืนเดียวกัน แล้วหลับตา เพียงไม่นานลมหายใจก็สม่ำเสมอ

เป็นจ้าวชิงเฟิงต่างหากที่ลืมตาค้าง เพราะความในใจสับสน สักพักชินอ๋องก็พลิกกายตะแคงมาหา ป่ายมือข้างหนึ่งกับขาข้างหนึ่งโอบกอดเขาเอาไว้ราวกับกอดหมอนข้าง

คุณชายคิดจะผลักอีกฝ่ายออกในตอนแรก แต่ไม่อยากทำให้ชินอ๋องรู้สึกตัว จึงพยายามนอนนิ่งๆ ไว้อย่างอดทน...

*

*

สายวันรุ่งขึ้น...จ้าวชิงเฟิงลืมตาตื่นขึ้นก็เห็นว่า จางจงและสองสาวใช้เสี่ยวหงเสี่ยวชุ่ย ยืนรอคอยรับใช้อยู่ไม่ห่าง แต่ทุกคนต่างเงียบเสียงเพื่อจะได้ไม่รบกวนเขา ส่วนชินอ๋องนั้นไม่ได้นอนอยู่ข้างๆ ทั้งไปไหนแล้วก็ไม่รู้

“คุณชาย ตื่นแล้วหรือขอรับ?” จางจงถามด้วย สีหน้ากังวลเล็กน้อย

“อืม” คุณชายขยับตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง

“ระวัง...ระวัง...” จางจงรีบปราดเข้ามาประคองราวกับเขากลับกลายเป็นไข่ในหิน

“เจ็บตรงไหน? ปวดตรงไหน?” สีหน้าคนถามเต็มไปด้วยความเวทนา

“เมื่อยตัวเล็กน้อย”

ลองใครมาทำหน้าที่หมอนข้างทั้งคืนไม่เมื่อยตัวก็แปลกแล้ว!

แล้วไอ้สีหน้าสงสารจับใจจากบ่าวคนสนิทกับสองสาวใช้หมายความว่าอะไร?

จางจงคว้ากระปุกยาใบหนึ่งบนถาดที่เสี่ยวหงถืออยู่แล้วกระซิบถาม “เจ็บตรงนั้นมากหรือไม่ขอรับ?”

คุณชายกะพริบตามองบ่าวคนสนิท...ก่อนจะแปลความหมายในใจว่า เจ็บท้ายทอยตรงที่ถูกโบยอีกหรือไม่...ก็ส่ายหน้า

“ไม่แล้วล่ะ”

“ถ้าเจ็บ...โปรดบอกบ่าว...อย่าได้เหนียมอาย...บ่าวจะเป็นคนช่วยทายาให้เองขอรับ” จางจงทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เอ่ยกระซิบข้างหู “ครั้งแรกจะไม่เจ็บได้อย่างไรกัน?”

“ครั้งแรก...” คุณชายทวนคำแผ่วเบา แล้วหน้าแดงก่ำเมื่อนึกได้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร!

“ไม่มี...ไม่มีครั้งแรก...ไม่มีอะไรทั้งนั้น”

เขาว่าแล้วมุดกลับเข้าไปในโปงผ้าห่มใหม่

*

*

ที่จวนราชครูตู้เสียง...

พระชายาตู้จินเหลียนนั่งสนทนากับท่านราชครูผู้เป็นบิดา นางเล่าเรื่องที่ชินอ๋องหลี่เฉิงยกย่องให้จ้าวชิงเฟิงขึ้นมาเป็นพระชายารอง และให้อยู่ในห้องนอนตำหนักใหญ่ด้วยกันอย่างเปิดเผยให้บิดาฟังอย่างกลัดกลุ้ม

ราชครูตู้เสียงลูบหนวดเคราอย่างใช้ความคิด

“ก็เป็นแค่พระชายารอง จะอย่างไรก็เป็นรองเจ้า”

“ท่านพ่อ ท่านไม่เข้าใจ พอเจ้าคนสารเลวนั่นได้เป็นพระชายารอง ก็มารยาทำทีท่าน่าสงสาร ทำให้ท่านอ๋องมีคำสั่งยกเว้นธรรมเนียมยกน้ำชาถามไถ่พระชายาเอกในตอนเช้าเสีย ด้วยเกรงว่าเขาจะถูกรบกวนการพักผ่อน...ข้าละเจ็บใจยิ่งนัก”

นางดึงทึ้งผ้าเช็ดหน้าในมือจนแทบฉีกขาด

“พระชายา เจ้าเคยขอเด็กรับใช้หน้าตางดงามกับสาวใช้ที่สวยที่สุดในจวนของพ่อไปมิใช่หรือ?”

“เจ้าสองคนนั้นล้วนไม่ได้เรื่อง” พระชายาเสียงสะบัด ก่อนจะยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบคำหนึ่ง

“แล้วเจ้าจะให้พ่อทำอย่างไร?” ท่านราชครูกล่าวอย่างคนตามใจลูก “เจ้าว่ามาให้เต็มที่ พ่อจะช่วยอย่างสุดความสามารถ”

“ลูกคิดว่า...ผู้ที่ท่านอ๋องชมชอบจะต้องเป็นคุณชายมีชาติตระกูลเพียบพร้อมด้วยคุณสมบัติผู้ดี และรูปโฉมงดงามอ่อนเยาว์”

“หา...” ท่านราชครูอุทาน “คุณชายเช่นนั้นจะไปหาได้จากที่ไหน ถึงแม้หาได้วงศ์ตระกูลของเขาก็คงไม่ยอมยกให้พวกเราแน่”

“ท่านพ่อ...ข้อนี้ลูกก็รู้” พระชายาลดเสียงเบาลงพอให้คนเป็นพ่อได้ยินเท่านั้น “แต่...ถ้าหานกยูงไม่ได้ ทำไมไม่เอาอีกามาย้อมสีล่ะเจ้าคะ!”

_________

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ข้าคือใคร2 บทที่ 2 กลายเป็นอากาศธาตุ3 บทที่ 3 คนป่วย4 บทที่ 4 ถูกทรมาน5 บทที่ 5 ถูกใส่ร้าย6 บทที่ 6 พระชายารอง7 บทที่ 7 ทำหน้าที่ภรรยา8 บทที่ 8 ทำหน้าที่ภรรยา 29 บทที่ 9 5.110 บทที่ 10 อีกาย้อมสี11 บทที่ 11 เทศกาลดอกไม้12 บทที่ 12 เทศกาลดอกไม้ 213 บทที่ 13 ตกน้ำ14 บทที่ 14 ความรักที่เกิดจากแรกพบ15 บทที่ 15 ความหมายที่รู้กัน...16 บทที่ 16 เจ้าคนมารยาสาไถย17 บทที่ 17 คุณชายกำมะลอ18 บทที่ 18 กุลสตรีผู้บริสุทธิ์19 บทที่ 19 กุลสตรีผู้บริสุทธิ์ 220 บทที่ 20 แสงจันทร์คืนเพ็ญ21 บทที่ 21 ขบวนเกี้ยว22 บทที่ 22 ลาก่อนชีวิตที่ไร้ค่า23 บทที่ 23 ลงโทษจบหรือยัง24 บทที่ 24 ทำหน้าที่ภรรยา25 บทที่ 25 คิดร้าย26 บทที่ 26 โทษทัณฑ์27 บทที่ 27 แววตารักใคร่28 บทที่ 28 บาดแผล29 บทที่ 29 โปรดปรานพระชายา30 บทที่ 30 แต่งตั้งพระชายาเอก31 บทที่ 31 ฟูเหรินของข้า32 บทที่ 32 อ่อนหวาน33 บทที่ 33 ยามเช้า34 บทที่ 34 ผู้สำเร็จราชการ35 บทที่ 35 จวนชินอ๋อง36 บทที่ 36 ถั่วเขียวต้มน้ำตาล37 บทที่ 37 คดีชู้สาว38 บทที่ 38 เรือนเหมันต์39 บทที่ 39 กำหนดแต่งงาน40 บทที่ 40 ฟูเหริน41 บทที่ 41 พี่สะใภ้42 บทที่ 42 หึงหวง43 บทที่ 43 พระสนมเอก44 บทที่ 44 เสียเปรียบ45 บทที่ 45 ป้ายวิญญาณ46 บทที่ 46 ผลสอบบัณฑิต47 บทที่ 47 ลงทัณฑ์โบยเสี่ยวหยวนจื่อ48 บทที่ 48 ขบวนเดินทางไปอภิเษกสมรส49 บทที่ 49 มีผลเสีย50 บทที่ 50 ไม่ปรารถนา51 บทที่ 51 ขัดขวางทุกวิถีทาง52 บทที่ 52 ความคิดเหลวไหล53 บทที่ 53 ข้ารักท่านไม่ได้54 บทที่ 54 ชินอ๋องเจ็บปวด55 บทที่ 55 พระชายาคนใหม่ของชินอ๋อง56 บทที่ 56 พังทลาย57 บทที่ 57 เหมือนสวรรค์ลงโทษ...58 บทที่ 58 ผลโลหิตมังกร59 บทที่ 59 ผลโลหิตมังกร 260 บทที่ 60 ห่วงใย61 บทที่ 61 ความผิด62 บทที่ 62 คุมขัง63 บทที่ 63 แจกขนมมงคล64 บทที่ 64 หอสุราจุ้ยเซียน65 บทที่ 65 วิธีทำให้เจ้ารัก66 บทที่ 66 วิธีทำให้เจ้ารัก 267 บทที่ 67 พระชายา68 บทที่ 68 ต้องโทษเนรเทศ69 บทที่ 69 ขอให้ไปดีมีสุข!70 บทที่ 70 ฟังข้าอธิบายก่อน71 บทที่ 71 อมิตตาภพุทธ!72 บทที่ 72 จุดประสงค์ของประมุขพรรคยาจก73 บทที่ 73 ออดอ้อนชินอ๋อง74 บทที่ 74 พระสนมเอกจะชิงตัวพระชายา75 บทที่ 75 ทำงานไม่เสร็จ76 บทที่ 76 เห็นใจกันหน่อย!77 บทที่ 77 กลับมาอยู่ต้าหนาน78 บทที่ 78 คณะเดินทาง79 บทที่ 79 ความลับของฝ่าบาท80 บทที่ 80 สังหาร81 บทที่ 81 จับตัวพระชายา82 บทที่ 82 ลงนรกเสีย!83 บทที่ 83 การสู้รบ84 บทที่ 84 ไม่เคยแยกจากกัน85 บทที่ 85 ฮ่องเต้ต้าหนาน (จบ)86 บทที่ 86 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 1)87 บทที่ 87 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 2)88 บทที่ 88 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 3)89 บทที่ 89 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 4)90 บทที่ 90 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 5)91 บทที่ 91 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 6)92 บทที่ 92 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 7)