ลิขิตหงส์ฟ้าชะตารัก แคว้นเว่ย
ม่หยุด ทำให้สติที่หลุดลอยของเหมยลี่เริ่มกลับมาอีกครั้ง เธอรู
เธอว่ายขึ้นสู่ผิวน้ำได้อย่างไม่ยากเย็นนัก เมื่อรับรู้ได้ถึงอากาศที่สดชื่นและหนาวเย็น
ลงอีกครั้งอย่างเหนื่อยล้า และหมดสติไปพร
… ตอนนี้อ
นค่ะ ม๊าร้องไห้ท
า… ป๊าจากเราไ
ะถึงบ้านแล้ว ฮือๆ.. ม๊า
้อเบรกแตกพุ่งชน…ฮือ
๊า…
ียนจริงเหรอ อีกแค่ป
ัทของพ่อไว้ก่อน เรื่อ
ยอะไรก็บอกนะ ยังไ
วร้ายมาตั้งแต่เกิดหรอก มีแต่สิ่งรอบข้างที่ทำให
นแผ่วเบา ปลุกให้เด็กหญิงที
เสียงโวยวายของเด็กหญิง ทำให้ผู้คนที
่จวินทราบเร็วเข้า!!” เสียงสตรีวัยกลางคนดังลอดเข้ามาในห้อง
มองไปรอบๆห้องอย่างงุนงง ‘ที่นี
บ่าวตกใจแทบแย่ ฮือๆ…ตอนที่เห็นคุณหนู
งพูดมากอีก ปากช่างอัปมงคลจริงๆ”เสียงดุของสตรีว
พูดจบ ทั้งเด็กหญิงและสตรีวัยกลางคนก็มีสีหน้าตกตะลึง รวมทั้งตัวเ
้า!! คุณหนูรองแย่แล้ว!!” สตรีวัยกล
ทั้งเตียง ตู้ โต๊ะ หรือแม้แต่ประตู ไม่มีสิ่งใดใกล้เคียงคำว่าโร
่าทั้งแขนขาและทุกส่วนหดสั้นลงเหม
หรือฉันกำลังฝัน’ เธอหยิกแขนตน
นแผลของท่านเข้า บ่าวมีหวังถูกตีอีกแน่ โปรดเมตตาบ่าวด
รือไม่เท่านั้น ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเจ้า” เหมยลี่พูดอย
งแน่นอนเจ้าคะ บ่าวยืนยันได้” เด็กหญิ
าถามอะไรเจ้
าวรู้จะไม่ปิดบ
ด็กหญิงถึงกับอึ
กระมัง” ดวงตากลมๆของเด็กหญิงค่อยๆเบิกกว้างข
นี้ข้าไม่อยากให้ใครรู้ เจ้าช่วยข้าหน่อยได้หร
ณหนูรองหลิวลู่หลินเป็นบุตรสาวคนเดียวของนายท่านรองหลิวหานกุ้ยกั
ม่ใช่…เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน…อืม…ศาลเจ้า
ือตอนนี้ก็คือหลิวลู่หลินถามพลาง
น่าจะถูกคุณชายใหญ
ข้าตกน้ำ เจ้าไม่เห็นสินะ แล้วรู้ไ
อยู่…พอบ่าวหันกลับมาอีกที…คุณหนูก็ตกลงไปในน้ำแล้ว…ส่วนคุณชายใหญ่ก็ไม่อยู่…บ่าวจึงคิดว่าค
อยากแกล้งค
ละคุณชายใหญ่แล้วมีใคร
่างจากสระบัวไปมาก…บ่าว…บ่าวไม่ทราบว่า คุณชายใหญ่ทำให
คุณชายใหญ่เองก็คงไม่โง่พูดออกมาเหมือนกัน เท่านี้ก็คงไม่ม
ค่ะ เหล่าไท่จวินสั่งลงโทษโบยคุณชายใหญ
ทำไมเหล่าไท่จวินถึ
ะเหล่าไท่จวินถาม…บ่าว…บ่าวกล
ซิ่ง เจ
ล้วเจ้าค่ะ” หงซิ่งคุกเข่าลงกับพื้นอย่างหวาดกลัว นั่นทำให้หลิวลู่
หร่เอง ทำไมถึงร้ายกาจจนท
องเล่าเรื่องที่เจ้ารู้เกี่ยวกับตระกูลหลิวให้ข้าฟังหน่อยได้หรือไ
ลุกแล้ว” หงซิ่งตกใจกับการกระทำของหลิวลู่หลินเป็นอย
รือนหลังซึ่งเป็นผู้มีอำนาจสูงสุด
ุนนางขั้นหกเรียกได้ว่าเป็น
้วยกันหนึ่งคน คือ คุณชายใหญ่หลิวเหวินจิ้ง ส่วนภรรยาคนที่สองอู๋ซื่อ ม
่อทำการค้า สามถึงสี่เดือนจะกลับบ้านสักครั้ง มีภรรยาเอกคนเดียว
่งคน คือ หลูซื่อ และอนุอีกห้าคน มีบุตรชายหนึ่งคนกับหลูซื่อ คือ คุณชายสามหลิวเหวินจื่อ และมีบุตรสา
รัวใหญ่สินะ” หลิวลู่
นแซ่เว่ยล่ะก็… ซื่อจื่อหย่งอ๋องเว่ยเหวินจิ้ง… แม่ทัพปราบพยัคฆ์… ทรราชผู้ล่มแคว้น… เดี๋ยวก
่นิยายที่นี่ก็ไม่เหมือนโลกแห่งความจริงอยู่ดี ฮะฮะ…
ห้หลิวลู่หลินตื่นจากภวังค์ เธอรีบกลับขึ้นไปนอนบ
ดินนำทุกคนเข้ามาในห้อง ตามมาด้วยชายชราซึ่งน่าจะเป็นท่านหมอและเด็กหนุ่มถือล่วมยา ถัดไปเป็นสตรีออกเรือนแล้วนางหนึ่ง ใบ
ฮูหยินนายท่านรองเอ่ย
ักใหญ่จึงเอ่ยกับฮูหยินนายท่านรองว่า “ร่างกายคุณหนูรองยังมีไ
เด็กหนุ่ม เขารับมาแล้วเปิ
งนี้” สตรีวัยกลางคนพูดขึ้น
่ศีรษะแต่อย่างใด คงเป็นเพราะเพิ่งผ่าน
นะเจ้าคะ ท่านหมอช่วยตรวจให้ละเอียดอีกสักหน่อยเ
ละเมอกระมัง แม่นมอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลย” ฮูหยินนายท่านรองเอ่ยพล
วก่อน” หมอชราส่งห่อยาที่ต
้าค่ะ แม่นมชุ่ยไ
่ยเดินนำท่านหมอและเด็กห
เจ้าไปต
ง หงซิ่งมองไปทางคุณหนูข
ายท่านรองเอ่ยด้ว
ยใจเข้าออกของคนสองคนเท่านั้น ผู้เป็นม
นเช่นนี้ไปได้เล่า” เสียงโศกเศร้าของฮูหยินนาย
บหน้าผากบุตรสาวด้วยความรักใคร
ายท่านใหญ่ได้เลื่อนขั้นเป็นขุนนางขั้นหก เรื่องที่สองนายท่านรองสามารถเจรจากา
บตัวนางไปเลี้ยงดูตั้งแต่ยังเล็ก ทุกคนในบ้านสกุลหลิวต่างรู้ดีว่าเหล่าไท่
ก ทำให้หลิวลู่หลินกลายเป็นเด็กก้าวร้าว
์เป็นอย่างไรบ้าง” เสียง
เหล่าไท่จวิน “ท่านหมอบอกว่ายังมีไอเย็นอยู่เ
กคอกนั่นทีเดียว หลานข้าถึงได้เป็นเ
โทษแล้ว เหล่าไท่จวินอย
ยเอ๋อร์เกือบเอาชีวิตไม่รอดแล้ว เจ้าเด็กนั่นยังกล้าปฏิเสธว่า
ท่าทางสะลึมสะลือเหมือนคนเพิ่งตื่น “ท่านย่าเกิดอ
ห์ผ่านไปแล้วนะ หลานย่าดวงดียิ่งนัก ย่าจัดการลงโทษเจ้าเด็กนอกคอกนั่นแ
็บอาการตกใจ ‘มิน่าเล่า เด็กคนนี้ถึง
งเหล่าไท่จวินแล้วแกล้งถามอย่างงุ
ยเอ๋อร์ ตอนนี้เจ้ายังไม่หายดี อย่าเพิ่งคิ
จ “แต่ตอนนั้นไม่มีใครผลักหลานนะเจ้าคะ เป
องหลิวลู่หลินราวกับว่าไม่เชื่อในสิ่งที่นางก
ู่ในศาลาริมน้ำ นางจะเห็นตอนหลานลื่นตกลงไปได้อย่างไร แค่ตอนนั้
้องการค้นหาอะไรบางอย่าง “เจ้
่น “เจ้าค่ะ มีท่านย่าคอยปกป้องคุ้มคร
้มบางปรากฏขึ้นบนใบหน้าชรา “เดี๋ยวนี้รู้จักเอาใจย
ย่างออดอ้อน ‘เฮ้อ เป็นนักแสดงนี่เหนื่อยไม่ใ
ำท่าทางเหมือนคนต้องการพัก
ห้นอนลงช้าๆ “เอาล่ะๆ ย่าไม่กวนเจ้าแล้ว พักผ
ยด้วยเสียงแผ่วเบาแล้ว นางก
ด้านนอกยังได้ยินเสียงฮูหยินนายท่านรองดังมาแว่วๆ “ยานี่เจ้าเ
้ามาในหนังสือนิยายซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้เลยก็ตาม แ
งต้องยอมรับความจ