รวิกาญจน์เภตรา
ลังกรึ่มๆ น้ำเมากันได้ที่แทบจะสร่างเมาเป็นปลิดทิ้ง ทว่าไม่ใช่เพราะความกลัวแต่เป็นเพราะความห่ามที่อยากรู้ว่า สุดสายปลายทางที่แสงจ
5 ที่เขาได้รับไว้ เพราะวันนี้ก็เท่ากับผิดศีลข้อ 5 ไปเสียแล้ว เขาจึงไม่อยากผิดอีก 4 ข้อที่เหลือ แต่ค
ลัวนั้น เรือนร่างและใบหน้าที่เหมือนถูกไฟเผาไหม้เป็นบางส่วนจนเนื้อกายหลุดล่อน และเสื้อผ้าโบราณที่เขาก็เดาไม่ถูกว่าจะเป็นในสมัยใด รู้แต่ว่าเรือนผมเกล้าสูงนั้นก็หลุดลุ่ยจนไม่เป็นทรง แม้รูปกายจ
ากมายเหลือเกินบนโลกมนุษย์นี้ ไม่ให้เข้าไปข้องแวะหรือไปรบกวนท่าน จนเมื่อกรมศิลปฯ มีกำหนดสำรวจซากเรือบริเวณนี้ เขาจึงให้ความช่วยเหลืออย่างเต็
ย่าให้ดวงวิญญาณของ
อกมาอย่างเงียบๆ เพราะดูเหมือนพ่อใหญ่จงจะอยู่ในเพียงภว
ทะเลยามค่ำคืนและมองเลยไปยังเส้นแสงที่ส่องผ่านลงไปเบื้องล่าง สถานที่ที
วามเศร้า ความห่วงหา ความอ้างว้างและความ
ฟังไม่ได้ศัพ
าติดตามถามหา จนกว่าอร
มลม หรือว่าทั้งหมดนั่นเขาหูฝาดไปเอง อนลส่ายศีรษะไปมาก่อนจะถอยกลับมานั่งลงบนเตียง ในเมื่อพ่อใหญ่จงก็พูดแล้วว่าไม่เคยมีใครจับ
รถดำน้ำได้ลึกได้นานและปลอดภัยมากขึ้น แต่สุขภาพร่างกายของนักดำน้ำก็ต้องแข็งแรงและสมบูรณ์ 100% เขาจึงต้องนอนพักผ่อนให้เพียงพอและหมั่นออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ เพราะขณะดำน้ำยิ่งลึกมากเท่
เช้า ทว่าสัญญาณโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบก็ทำให้เขาต้องรีบค
กว่าจะสมบูรณ์หรือเปล่าเพราะยังไม่เห็นของ ครับ.. ครับ.. ถ้า
ได้แม้แต่ทรยศอาชีพของตัวเอง แต่ความอยากได้อยากมีเหล่านั้นมันทำให้เขาเป็นคนบาปจริงๆ นะเหรอ อนลนอนลืมตาโพลงท่ามกลางควา