Deva Or Devil เทวามาร

ค และเฟร ทิ้งตัวลงห่างจากเขาและเรสออกไปไม่ไกลนัก ก่อนจะเห็

ำตัวและหัวไหล่ดันพื้นเพื่อลุกขึ้นนั่งได้สำเร็จ แสงสว่างจากคบเพลิงทั่วลานแท่นบูชาเผยให้เห็นลักษณะโครงร่างผอมซูบภายใต้เศษชิ้นส่วนของผ้าผืนเก่าที่ป

อบๆตัวมัน คลืบคลานแผ่กระจายออกเป็นวงกว้างทีละน้อย แต่ท้ายท

งคบไฟ ส่งเสียงหึคราหนึ่งเมื่อรู้ว่าไม่อ

ผล่พ้นจากกลุ่มผมรกสกปรกเหลือบขึ้นสบกับนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนอย่างไร้ความเกรงกลัว “

ห่งนี้อย่างกะทันหัน มันจึงต้องดับไฟแฝงเร้นกายในขนนกที่ถูกประดับไว้บนเส้นผมของชายหนุ่มผมดำ จนกระทั่งถูกพลังบางอย่างกระชากเอาร่างของมันออกจากที่พรางกาย มัดแน่นด้วยเส้นเชือกสายห

น กัดกินชาวบ้านทีละเล็กละน้อย สะสมพลัง ฝึกความกล้าแกร่งเพื่อรอวันที่จ้าวปีศาจจะหวนคืนในอีกไม่ช้า ใช้ชีวิตสำเริงสำราญล่อหล

ิเฮย์เอ่ยถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย นัยน์ตาที่มอง

นหอมหวานของมนุษย์” มันกระตุกยิ้มมุมปาก แววตาฉายความเจ้าเล่ห์ถือดี “หรือว่า..

ไป ดูจากร่องรอยของบาดแผลและการถูกทรมานแล้ว เศษส่วนของจิตหรือพลังกลับยังอยู่ครบไม่มีส่วนใดแตกสลายหรือถูกกลืนกิน มีเพียงบาดแผลมากมายภายนอ

ดจากการเกิดร่องรอยของบาดแผล ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันต่า

่กลับทรมานคล้ายกับต้องการอะไรจากบุรุษร่างบางที่ถูก

มคิดลง เลื่อนสายตาตนพร้อมกับอีกหลายคนที่ตวัดขึ้นมองไปยังร่างที่ถูกมัดตรึงกั

กผูกติดอยู่กับแท่งศิลาตั้งแต่แรกแล้ว ใบหน้านั้นไม่ได้แสดงความเจ็บปวดแต่อย่างใดถึงแม้จะมีแผลขนาดใหญ่ปรากฎอยู่บนหน้าอกก็ตามที บนเสื้อนั้นมีร่องรอยของคราบเลือดที่แผ่ขยายออกจากปากแผลเป็นวงก

น้าเดินตามรอยเท้าม้าเพื่อไปยังหมู่บ้านกกกลม แต่ระหว่างทางพบเข้ากับหญิงสาวนางหนึ่งที่กำลังเดินมุ่งหน้าเข้าสู่หมู่บ้านเช่นเดียวกั

ด้วยความกลัวน้องสาวจะรอนานนางจึงขอกลับบ้านก่อนจะไปส่งเขายังโรงเตี๊ยมในหมู่บ้าน แต่เมื่อซาเรย

ปส่งยังโรงเตี๊ยมหลังทานข้าวเย็นเสร็จ ด้วยความเป็นคนง่ายๆสบายๆมอ

์ นางอ้างว่าที่หมู่บ้านแห่งนี้ปีศาจออกอาละวาดทำผู้คนล้มตาย ขนนกวิเศษชิ้นนี้คื

นหายไปปรากฎร่างของชายตัวผอมเสื้อผ้าเก่าขาดเข้ามาแทนที่ท

ย์กดเสียงต่ำรอดไรฟัน พยายามเค้นเสียงถา

ญกับสิ่งใด” น้ำเสียงนั้นส่อแววเครียด มันกัดฟันเพราะความเจ็บปวดจากการถูกเชือกรัด เพ่งมองจึงรู้ว่าเชือกที่มัดตัวมันอยู่หาใช่เชือกธรรมดา แต่

‘ห

ด ข้าจะบอกให้” มันเงยหน้าพยายา

้นมาเหมือนคนถามไม่ได้รับรู้ความเป็นไปของสถานการณ์ในตอนนี้ ซาเรย์ก็ได้แต่ไหวไหล

เลิกคิ้วสงสัยว่าบุรุษที่ผูกติดกับแ

ไรได้มากไปกว่าการตะโกน สถานการณ์ในตอนนี้เขาต้องทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้ทุกคนรู้ว่าเจ้

่อยู่กับราตรี และหากเทพเจ้าคือผู้ที่ประทานดวงวิญญาณ ข้าก็คือผู้ที่ดับดวงวิญญาณนั้น" สิ้นคำร่างปีศาจ

ังกึกก้องจนมูมิสต้องลอบกลืนน้ำลายอย่างเหนียวหนืด คิดไม่ถึงว

นมาเล็กน้อยเมื่อเห็นกระบี่ไร้สีปรากฎบนมือบุรุษหนุ่มร่างส

้องมองใบหน้าคิเฮย์เพียงชั่วครู่ แล้วค่อยๆหันกายไล่มองทุกคนที่อยู่บนลานกว้าง จนท้ายที่

มาร” เสียงนั้นเย็นเยียบ แววตาของมันลุกวาวจ้องมอง

นทนกับความเจ็บปวดไปทั่วร่างที่เกิดจากเชือกเวทหนวดกิเลน ก่อนจะหันกลับมาทรงต

ี่คลุมร่างนั้นหลวมโพรกยามเมื่อมันขยับจึงเผยให้เห็น

กไฟ วงกลมขนาดเท่าเหรียญเงินเผยให้เห็นสัญลักษณ์บางอ

ผ่านร่างดำทะมึนนั้นก่อนที่มันจะได้เอ่ยคำใดต่อไปอีก นางยืนอึ้งตกตะลึ

ด้เอ่ยคำใดอีก ได้แต่ถอนหายใจแผ่วเบายามเม

ได้นั้น จะต้องใช้ตัวแทนของจิตหรือพลังวิญญาณของข้าทาสบริวารผู้รับใช้ในการสืบหา ดังนั้นการทำลายร่างของ

หาเหตุผลมารองรับกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ได้ เพราะเท่ากับว่านางเองก็ไม่สามารถสืบหาต้นตอของผู้บงการปีศาจที่ออกอ

าวเดินขึ้นมาพร้อมกับคนอื่นๆเว้นแต่ดา

ุธในมือถูกเก็บเข้าด้ามฝัก "เรสลงไปส่งข่าวท่านผู้นำ มาริคเก็บทุกอย่างให้เรียบร้อย เฟร มูมิสพา

งเตี๊ยม มูมิสก็แหกปากตะโกนดังลั่นหาเด็กรับใ

มาจากหลังม่านด้านใน เมื่อรู้ว่ามูมิสต้องการอะไรก็ผลุบหายเข้าไปที่ด้านหลังอีก

ารทำแผล พูดคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เรสก็

ปหาดาฟที่เฟรกำลังทำแผลให้ "ดาฟคืนนี้เจ้าคงต้องนอนกับมาริค คุณชายโทจินจ

"ไ

ียงเรียบเย็นก็ดังขึ้น เขาหันไปมองพร้อมกับคนอื่นๆ

งขึ้นเมื่อรู้ว่าตนกำลังตกเป็นเป้าสายตา ก่อนจ

การย้ายของ..." ยังไม่ทันจะกล่าวจบเสียงอันทรง

ิเฮย์หยุดยืนมองเรสที่ตีนบันได เด็ก

ัดทุกคำตีสีหน้ากวนอารมณ์อย่างน่าหมั่นไส้ "เจ้าไปเตรีย

ม่รู้ได้ รู้แต่ว่าเหงื่อมากมายกำลังผุดซึมไ

แน่นทีหนึ่งแล้วเอ่ยด้วยเสียงที่ต่างไปจากเมื่อคร

ลักลมหายใจตนเอง ขึงตามองใบห

างนั้นคืนนี้ข้าขอนอนก

ยกำลังอ้อนวอนนั้นเหมือนมีเวทมนตร์ที่ท

้นบันไดด้วยท่วงท่านิ่ง ทะนง มาดมั่น ผ่านสายตาของใครห

ิก่อนใครเพื่อน หันไปหามูมิสที่กำลังยืนป้ายยาสมุนไพรลงบนแผลจนหกเรี่ยราดเต็มพื

วานเห่อร้อนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน รู้สึกเหมือนหงุดหงิดใจแต่ก็ไม่ใช่ สุดท้ายแล้วเมื่อเงยเห็นใบหน้าที่