Deva Or Devil เทวามาร

ออกห่างจากคนร่างสูงทันทีเมื่อมือใหญ่เอื้อมเข้ามาแหวกอกเ

้าแต่ก็ทำไม่ได้ภายใต้การถูกกักขังด้วยช่องว่างระหว่างขายาวที่กางออกขนาบข้างเก้าอี้เขาเอาไว้ทั้งสองด้าน ด้วยเหตุนี้จึงทำใ

ยตาคนอื่นที่กำลังมองมายังพวกเขาทั้งคู่ ทำให้ซาเรย์ที่อยู่ในอ้อมแขนแกร่งต้องยกมุมปากเหยียดยิ้มแปลกๆ มือบางทุบแผ่นอกหนาพร้อมกับกัดฟันโวยวายไปด้วย แต่ถึงแม้ว่าเขาจะลง

ุ้มก็อุ้ม ดีเหมือนกันข้าจะได้ไม่ต้องเดินให้เมื่อย" เสร็จแล้วก็แยกเขี้ยวงับเข้ากับกล้ามท้องแข็งภายใต้อาภรณ์สีค

ณ์หงุดหงิดจึงทำให้ไม่รู้ว่าตนเองนั้นฝังรอยเขี้ยวไปมากน้อยแค่ไหน มารู้ตัวอีกทีก็ต่อเมื่อมือแกร่งที่อุ้มเขาอยู่กดบีบลง ทำเขาสะดุ้งผละใบหน้าออกห่างจากแผ่นอกเล็กน้อยก่อนจะมองเห็นบริเวณที่กั

นการสร้างความรำคาญให้กับอีกฝ่ายจึงเป็นหนทางแห่งการชำระแค้นได้ดีนัก โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าสิ่งที่เขากระท

พื่อสะกดข่มอารมณ์ที่กำลังพุ่งสูงขึ้น แต่ถึงแม้จะพยายามสะกดข่มเอาไว้มากเท่าใด ร่างกายของเขาก็ยังคงแสดงอาการตามสัญชาตญาณที่มีอยู่ภายในออ

งให้คนบนเก้าอี้ถอดเสื้อออก แต่เจ้าตัวกลับนั่งนิ่งไม่ยอมทำตาม จนเขาต้องลากเก้าอี้มาจัดการเอง โดยไม่ได้สนใจการต

อ" มือเล็กตะครุบจับมือใหญ่ทันที ก่อนร้อ

าลอ่อนตวัดขึ้นมองด้วยแววตาดุ ปรามคนหน้าห

นแกร่ง หลบนัยน์ตาดุที่มองมา ยกมือขึ้นเกาข้างแก้มอันร้อนผ่าวก่อนจะเบ

่อนมือหนาจับชิ้นส่วนของผ้าด้วยความเบามือ แหวกออกทีละนิดจากลำคอขาวไล่

ังทำให้ดึงเศษผ้าออกได้ไม่ง่ายนัก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงกัดฟันทนไม่ยอมเอ่ยถึงความเจ็บปวดที่กำลัง

บจนเกิดรอยช้ำ คิเฮย์จึงหยุด แล้วรวบมือบางมาจับไว้ ใช้ปลายนิ้วของตนค่อยๆล

ขาก็ได้แต่ถอนหายใจพลางกล่าวโทษตนเองในใจอย่างเลี่ยงไม่ได้ และที่ร้ายไปกว่านั้นหากว่าเขาไปช้ากว่านี้และช่วยคนตรงหน้าเอาไว้ไม่ทัน หัวใจเขาเองจะทำยังไง แค่คิดมาถึ

าสีน้ำตาลอ่อนขึ้นสบดวงตากลมที่กำลังมองเขากลับเช่นกัน ครู่ต่อมา

สีนิล พลางโน้มตัวลงดึงเก้าอี้ของคนตัวเล็กให้เข้ามาใกล้มากกว่าเดิม อ

่างสูง เขาแลบลิ้มเลียริมฝีปากอย่างเคยตัว กลืนน้ำลายเบาๆเมื่อมือแกร่งขย

ดแผลที่อยู่บนอกซ้าย สังเกตุเห็นขอบแผลเรียบอันเกิดจากวัตถุมีคมปลายแหลมอ

่วยได้" เมื่อเห็นร่างสูงเอาแต่เพ

ย็นกระแทกตอบกลับทันใดพร้อมนัยน

ต้องกระแทกเสียงใส่ ใครๆต่างก็รู้ว่าศิษย์จากสำนักเรียนวิคเซสไม่มากก็น้อยต้องมีความรู้เ

ัวว่าตนแสดงอารมณ์ขุ่นมัวออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาไม่ได้จะดุหรือต่อว่าอะไร

่คิเฮย์ปรับความรู้สึกชั่วครู่ เอ่ยเสียงหวานต่อว่า "ดังน

าซาเรย์นิ่งอึ้งได้แต่กระพริบตาปริบๆจ้องมองคิเฮย์คล้ายกับของหายากที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ในวินาทีถัดมาเขากล

ิ่งนั้นลงบนฝ่ามือใหญ่ ครู่เดียวเกิดแสงสว่างปรากฎเป็นวัตถุขนาดเล็กเท่าเล็บมือคนส่องแสงเรืองรองวาววับสะท้อนสีขาวประกาย

ะคนตรงหน้าโดยไม่ได้หันกลับมามอง รู้สึกเจ็

าไม่อาจรู้ได้ว่าเกิดขึ้นเมื่อใด เป็นเพียงแต่ภาพเลือนลางในความทรงจำที่ปรากฎร่างเล็กของเด็กหญิงผมยาวหน้าตาจิ้มลิ้มวัยเพียงสามขวบกำลังจ้องมองสิ่งแปลกตาที่เด็ก

หัวไหล่เขาทะลุผ่านเนื้อผ้าลงไปยังผิวกาย ร่างบางตรงหน้าสั่นไหวน้อยๆก่อนจะค่อ

ลทิ่มแทงเข้าใส่บาดแผล นี่เขารอดจากการถูกฆ่า เพื่อมาตายจากการรักษาอย่างนั้นใช่ไหม? และถ้านี่เรียกว่าการร

ลางเรียกชื่อคนตรงหน้าอีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับลดมือลงรวบเอวบางด้วยสองมือ ออกแรงยกเอาร่างนั้นขึ้นนั่งคร่อมบนตักเขาภายในครั้งเดียว แล้วเงยหน้าเผยอริมฝีปากงับเ

่อนโยนทะนุถนอมราวกับกลัวว่าจะสร้างความเจ็บเพิ่มขึ้นให้กับคนตรงหน้า ก่อนที่ฝ่ามือใหญ่อีกข้างจะเลื่อนต่ำลงเคล้นค

างสูงที่บีบเคล้นนั้นหนักหน่วงแต่ทว่าไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให

่น ไล้วนไปจนทั่วกระพุ้งแก้มฉกชิมเอาความหวาน ไล่เกี่ยวกระหวัดหยอกล้อกับความอ่อนนุ่มที่กำ

นซุกซนของอีกฝ่ายหยุดลงเคลื่อนหายออกจากโพรงปากเขา แ

ก่อนแทรกปลายลิ้นร้อนผ่านเข้าไปยังโพรงปากนุ่มแล้วตวัดกลับออกมาทุกครั้งยามเมื่อสัมผัสถูกลิ้นเล

้นร้อนของอีกฝ่ายที่กำลังถอยหนีจากเขา มือเล็กทุบอกแกร่งบดเบียดจูบลงอย่างหนักหน่วงคิดเพียงแต่จะไล่ต้อนเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตนต้องการ ท้ายที่สุดร่

กออก ลากลิ้นร้อนต่ำลงไปยังซอกคอขาวเรื่อยไปตามแนวไหปลาร้า ดูดดึงขบเม้

เสียวกระสันยามเมื่อลิ้นร้อนของอีกฝ่ายกวาดผ่านตุ่มเม็ดแข็งไปยังรอยแผลสีจาง ขบเม้นดูดดึงแผ่วเบาปลอบปร

ลงเพื่อปลดกระดุมเสื้ออาภรณ์สีขาวครีมออก เผยให้เห็นลอนมัดก

ลวกของร่างสูงทาบทับลงมายังแก่นกายเขา ซาเรย์อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านเล็กน้อยเมื่

ยังปากอวบ นิ้วทั้งห้ายังคงกอบกุมแก่นกายของร่างบางไว้ในฝ่ามื

ี่เรียกชื่อแต่ไม่มีทีท่าว่ามือนั้นจะช้าลง ซาเรย์จึงเผลอเรี

ำคอ หอบกระเส่าอย่างยากจะข่มกลั้นเมื่อได้ยินเ

ความเสียวซ่านทั้งหมดในกายกำลังไหลลงไปรวมกันอยู่เบื้องล่าง เขาเค้นเสียงเท

่อนกระทั้นเอวส่งช่วงล่างเข้าหามืออีกฝ่าย พอคิเฮย์ขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆ ซาเรย์ก็สูดปากผ่อนลม หรี่ตาลงอย่าง

์ถึงพึ่งรับรู้ได้ถึงท่อนเนื้อแกร่