icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

มิติมหัศจรรย์

บทที่ 4 ไม่อาจรับความปรารถดี

จำนวนคำ:2245    |    อัปเดตเมื่อ:09/04/2022

สิ่งอื่นใด เมื่อถูกเกศกัลยาชักชวนให้ไปเที่ยวป่าหิมพานต์ด้วยกั

ข้าเฝ้าเสด็จแม่อยู่เพคะ” น้ำ

ที่ยวครั้งนี้ไว้ก่อนสิจ๊ะ…ลงไปเก็บดอ

ผู้เป็นพี่หญิงใหญ่ เกศกัลยาก็แอบหลบออกไปเที่ย

งเข้าสู้ป่าลึกโดยไม่ทันรู้สึก…เมื่อเหนื่อยก็แวะลงพักข้างบึงใหญ่ที่ร

รอบข้างพากันส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้ว พลางกระโดดจากกิ่ง

ะอาดที่กำลังแย้มกลีบรับแสงตะวัน… แต่ในทันใดนั้นนางก็ต้องกรีดร้องด้วยความตกใจด้วยเจ็บแ

หมือนกำลังถูกแผดเผาด้วยไฟกองมหึมาที่ลุกโซนจากภายในกาย นางเผยเปลือกต

บแท่นหินผิวเรียบภายในถ้ำที

ะดับประดาคูหาหินแห่งนี้

อย่างประหลาดใจขณะพยายามจะลุกขึ้

ข้างหนึ่งได้ยื่นมาพยุงไว้พลางประคอง

่างสูงโปร่งปราดเปรียว แต่ความสับสนทำให้นางรู้สึกหวาดระแวงไปทุกอย่าง…ปัดมือของเขาออ

พิษงูที่ริมบึงบัวจึงพามารักษายังที่อยู่ของเรา…ขณะนี้พอดีกับได้เวลาเปลี่ยนยา โปรดยื่นมือข้างนั้นมา

ันที เกศกัลยามองมือข้างนั้น…เห็นพอกยาพันผ้าไว้อย่างเรียบร้อย…ประกอ

แห่งนี้” ชายหนุ่มเอ่ยระหว่างเปลี่ยนยาให้ “แล้วแ

นามว่าเกศกัลยา…ขอบใจท่านวิรุณมาก เราจ

ะเราบังเอิญเก็บว่านยาผ่านไปแถวนั้นหรอกๆๆจึงช่วยไว้ทันเวลา…ค

นสบายเข้าไปดับความร้อนรุ่มทรมานในกายจนหายแทบหมดสิ้น…แต่นางก็ต้อง

รุณ…เสด็จพ่อเสด็จแม่คงกำลังเป

ตราย ที่สำคัญคือ แม่หญิงยังไม่แข็งแรงพอที่จะเดินทางได้ จงพัก

กศกัลยาแล้ว วิรุณก็เลี่ยงออกไปข้

างว

ิดความโกลาหลวุ่นวายอย่างหนักเ

กัล

่างกระวนกระวายพระทัยยิ่งด้วย

พบร่อง

าย…ท้าวธุมราชก็ยิ่งกังวล พอใกล้เที่ยง…พระองค์ก็ทรงทนรอข่าวคราวอยู่แต่ในตำหนักไม

ังจะออกเดินทาง ทหารมห

ลับมาแล้วขณะนี้กำลังรอเข้าเฝ้าอยู่ในอุทยาน

าเฝ้าทันที พอแรกพบพระองค์ก็ต้องนึกชมวิรุณในพระทัย…เพราะกิริยาที่สุภาพอ่อนน้อ

นดูเขา เป็นทวีคูณ…นอกจากจะพระราชทานรางวัลให้วิรุณอย่างม

ตย์ภักดีต่อฝ่าบาทยิ่งกว่าชีวิตพระเจ้าค่ะ” วิรุณรับคำทันทีด้วยความ

้หมอหลวงผู้เชี่ยวชาญเพ

ย ก่อนจะรับสั่งด้วยสุรเสีย

ไม่ว่าคนใด หากยังคงทำตัวเหลวไหลเช่นนี้อีก พ่อจะไม่เพียงแต่ลงโทษพวกเจ้าอย

กินรีน้อยทั้งสามไม่กล้าแอบหลบไป

าดเฉลียวของวิรุณ ทำให้เขาเป็นที

นนัก เขาก็ได้รับตำแหน่งราชมนตรีที่ปร

าที่มีผู้รักย่

วยเขานึกดูถูกวิรุณว่าคงไม่มีความสามารถที่แท้จริงสักเ

ึงดูเป็นประจบสอพลอไปในความรู้สึกของ

าเฝ้าพระธิดาองค์เล็กเกศกัลยาเสมอขณะที่นางลงอุทยานเพียงลำพังพฤติการณ์เหล่านี้ของวิรุณ เมื่อถูกขุนทหารสิขรีพบเห็นเข้า…ได

สุดจะอดกลั้น…รับคำท้าประลองฝีมือ

่อสู้กันนะ” เกศกัลยาห้าม เพร

่วไปต่างก็ถือว่าเป็นเสมือนการเล่นของบุรุษ แต่เมื่อท่านราชมนตรีไม่มีแก่ใจจะร่วมสนุกกับข้าพเจ้าเย

ี้เลย ท่านขุนพลสิขรีมีใจยอมลดตัวลงมาเป็นคู่ประลองให้ ก็ต้องนับว่าเป็นเกียติแก่ข้าพระองค์อย่างยิ่งแล้ว

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 คู่หมายหมั่น2 บทที่ 2 ราชธิดาของท้าวธุมราช3 บทที่ 3 พิธีอภิเษก4 บทที่ 4 ไม่อาจรับความปรารถดี5 บทที่ 5 ผู้ได้ชัยชนะ6 บทที่ 6 เกศกัลยา7 บทที่ 7 มิตรภาพ8 บทที่ 8 ทำแต่เรื่องผิดพลาด9 บทที่ 9 เศร้าสร้อย10 บทที่ 10 ความอาภัพ11 บทที่ 11 คงไม่มีทาง12 บทที่ 12 จุดไฟแค้นขึ้นในใจ13 บทที่ 13 พิโรธ14 บทที่ 14 ไม่อาจจะหาสิ่งไรมาลบล้าง15 บทที่ 15 รายละเอียดในสาส์นเชิญ16 บทที่ 16 หาทางแก้ไขความผิดพลาด17 บทที่ 17 เหมือนคลั่ง18 บทที่ 18 ฝืนชะตากรรมของมนุษย์19 บทที่ 19 ทายาทคนเดียวของมหาเศรษฐี20 บทที่ 20 ทำเพื่ออวดรวย21 บทที่ 21 ดั่งต้องมนตร์22 บทที่ 22 ผู้ชายคนนั้นสง่างดงาม23 บทที่ 23 แหวนที่ถอดไม่ออก24 บทที่ 24 คงความเป็นเพื่อน25 บทที่ 25 เพียงภาพลวงตา26 บทที่ 26 เหตุการณ์ที่ออกจะพิกล27 บทที่ 27 ความรู้สึกบอกว่า...28 บทที่ 28 ความจริงที่น่าตกใจ29 บทที่ 29 ทิพย์อัปสร30 บทที่ 30 การตัดสินพระทัย31 บทที่ 31 เคยคุ้นมานาน32 บทที่ 32 ป่าอาถรรพณ์33 บทที่ 33 การแก้คำสาปเมืองกินนร34 บทที่ 34 อ่านความคิด35 บทที่ 35 ห่วงหน้าพะวงหลัง36 บทที่ 36 เนื้อเพลง37 บทที่ 37 หนี38 บทที่ 38 ห่อพระคัมภีร์39 บทที่ 39 ฟังดูน่ากลัว40 บทที่ 40 ไม่มีเวลาพอจะอธิบาย41 บทที่ 41 บ้านหนองแฝก42 บทที่ 42 บุคคลใกล้ชิด43 บทที่ 43 สถานการณ์ไม่ค่อยดี44 บทที่ 44 ได้ผลที่ผิดคาด45 บทที่ 45 เหี้ยมเกรียมและหยิ่งผยอง46 บทที่ 46 ที่เล่ามาเป็นความจริง47 บทที่ 47 หนังสือประทับตรา48 บทที่ 48 ไม่มีธุระ49 บทที่ 49 ผู้ต้องหา50 บทที่ 50 เคยช่วยชีวิต51 บทที่ 51 ท่านขุนวัง52 บทที่ 52 นางกินรี53 บทที่ 53 ตั้งตัวเป็นศัตรู54 บทที่ 54 ผู้หญิงที่นี่ไว้ผมสั้นน่ารักดีนะ !55 บทที่ 55 ได้รับแต่ความโหดร้าย56 บทที่ 56 ยินดีเป็นสหาย57 บทที่ 57 ผู้ชายเหมือนกันจะอายอะไร58 บทที่ 58 เพียงชั่วครู่59 บทที่ 59 เสียงหัวเราะสดใส60 บทที่ 60 ครุ่นคะนึง61 บทที่ 61 ตรัสถามอย่างงุนงง62 บทที่ 62 เจ้าหญิงพรรณรายพิลาส63 บทที่ 63 คาดผิดไปนิด !64 บทที่ 64 คลื่นไส้การประลอง65 บทที่ 65 พิธีประลองจบลง66 บทที่ 66 ที่แท้เจ้าเอง...67 บทที่ 67 นุ่มนิ่มราวกับผู้หญิง68 บทที่ 68 ตำหนักหลวง69 บทที่ 69 แทรกแผ่นดินหนี70 บทที่ 70 บัญชาติดตามคนร้าย71 บทที่ 71 นาฏนารีแห่งสวรรค์72 บทที่ 72 ยังไม่อยากตาย73 บทที่ 73 ใช้น้ำเป็นอาวุธ74 บทที่ 74 ฉลาดน้อย75 บทที่ 75 เดินทางด้วยม้า76 บทที่ 76 อาจจะไม่ปลอดภัย77 บทที่ 77 ราชาจักรเพชร78 บทที่ 78 ปีศาจร้าย !!79 บทที่ 79 พราหมณ์ทิพย์มณี80 บทที่ 80 ตะลึงตะลาน81 บทที่ 81 บูชาเทพไท้82 บทที่ 82 มีคนรักอีกคน83 บทที่ 83 ถอนคำสาปเมืองผีสิง84 บทที่ 84 เป็นทางผ่าน85 บทที่ 85 เรื่องร้ายทั้งหมด86 บทที่ 86 เจ้าหญิงต่างแดน87 บทที่ 87 รูปโฉมพระชายา88 บทที่ 88 อาลัยอาวรณ์89 บทที่ 89 จองจำขื่อคา90 บทที่ 90 น่าอัศจรรย์91 บทที่ 91 ซ่อนยิ้ม92 บทที่ 92 สำนึกได้ว่า...93 บทที่ 93 ฝีมือร้ายกาจ94 บทที่ 94 จงจำไว้95 บทที่ 95 ต้องผิดใจ96 บทที่ 96 เป็นห่วง97 บทที่ 97 น้ำศักดิ์สิทธิ์98 บทที่ 98 อาของอติลักษณ์99 บทที่ 99 ตัดสินใจ100 บทที่ 100 เดินมาหาหลุมพลางศัตรู