มิติมหัศจรรย์

รดั่งน้องน้อย…วันหนึ่งนางบ

ที่ส่องสว่างได้ราวกับดวงตะวันวงนี้ให้แก่เราละ” ทิพย์อ

รงคิดตริตรองว่าจะให้อะไรเป็นของ

ะองค์ ซึ่งพระองค์ไม่ต้องการให้เกิดเหต

ย้ม

่เจ้า…เป็นของขวัญ จงใช้เม

นี้ได้แฝงไว้ด้วยความหวังดีพระเส

่นางพบพานศัตรูที่แกร่งกล้าจนต้องใช้มนตร์บังฟ้า ศัตรูของนางจะต้องจำได้ว่ามนตร์นี้

เหล่านางฟ้าซึ่งเป็นนางกำนัลด้วยกันชวนให้เล่นผ

ฟ้าอื่นๆก็นัดแนะกันหลบขึ้นตำหนักเ

ำตามกติกา…หมุนตัวสามรอบจึงค่อยเดินหาอย่

ิ่งย่างเท้าเข้ามาใหม่…จนอดใจมิได้ที่จะเดินตรงมายังร

นฉุนคิดก็ตรงรี่เข้าไปกางแขนกอดร่างต้นเสียงไว้ท

ูปกายอ้อนแอ้นมากกว่าร่างที่กำยำล่ำสันแข็งแกร่งอย่างที่กำ

ใหญ่แข็งแรง ดวงตาคมเข้มเคร

วงหน้าคมเข้มนั้นแย้มยิ้มน้อยๆ พลางกล่าวเสียงทรงอำนา

อย่างไม่สู้พอใจ “อุทยานส่วนในนี่เป็นเ

ท่านั้นที่ยังเล่นสนุกอยู่…ส่วนเข้ามาได้อ

ิพย์อัปสรจึงอายจนกลายเป็นโกรธ ไ

นี้ไม่ได้…จงออก

นเฉย ไม่ใส่ใ

์อัปสรรู้สึกถึงความโกรธพุ่งขึ้นมาเป็นริ้วๆ ตวาดว่า “ออกไป…ไม่ได้ย

มายใจจะลากตัวชายแปลกหน้าผู้นี้ออกไปจากอุทยานส่วนในให้ได

เท่าไร ก็ไม่สามารถทำให้เขาขยับเขย

น พอได้ยินเสียงเรียก…ก็กรากเข้ามาท

ปสรกล่าวหาถนัดตาเท่านั้น…ร่างซึ่งวิ่งพรวดพราดเข้าม

่ แล้วเหตุวุ่นวายของนางพระกำนัล

“ทิพย์อัปสร นั่นเจ้าทำอะไรอยู่ อ้อ

ย์อัปสรอุทาน ยืน

เจ้าค่ะ” ชายฉกรรจ์ที่ทิพย์อัปสรยังเกาะกุมลำแขนอยู่ทูลเรียบๆ พร้อมกับม

คลายมือ ถอยออกห่างแล้วยอบกายล

นมาพักบนตำหนักชมอุทยานนี้ก่อ

” สุรเสียงท

มาถวายพระอังคารด้วยนะ” พระ

อัปสรเบาหวิวจนตัว

ารินถวาย ทั้งที่จิตใจยังหวั่นไหวในความผิดที่ตัวเองเพิ่งก่อขึ้นเมื

ก็รีบเช็ด กลับปัดเอาถ้วยน้ำจัณ

าไปอีก…จึงนั่งตะล

้ว ไม่เช่นนั้นเจ้าคงไม่หายโมโหเราแน่” พร

ด้โปรดประทานอภัย…เพคะ” ทิพย

ามาทูลเชิญพระอังคารให้เสด็

จจากไป ได้ทรงหันมาตรัสสุรเสียงอ่อนโยนว่า “หากเจ้ายังไม่

สรก็กลับห้องส่วนตัวในทันทีปล่อยโฮด