ข้ามฟ้ามาเจอรัก

ของลูกสาว ใช้ในการเดินทางไปเรียนเพื่อความสะดวกสบายของลูกสุดที่รัก แม้ใจจะคัดค้านเพราะห่วงแต่เมื่อคิดได้ว

เพลงเบา ๆ ในลำคอ ไม่ได้สนใจสายตาข

สายตาก็มองกิริยาของพี่สา

แถมข้างหน้านั้นก็เป็นไฟแดงพอดี แต่ความคิดที่เ

แน่งานนี้" พี่สาวเอ่ยเสียง

ายโอดครวญเมื่อพี่สาวนั้นเหยียบเบรก

กซี่นะ

ี่ยนะ!" น้องชายสุดหล่อตะเบงเสียงใส่เมื่

่างลุกลี้ลุกลน ปากพร่ำพูดไปเรื่อย มือก็คว้าหาเงิน แล้วยื่นส่งให

รถยนต์ของพี่สาวที่แล่นห่างออกไปไกลสายตา และตนนั้นก็ยืนรอแท็กซี่ตามที

แฮ่

นหญิงสาวที่ลืมเวลาเรียนนั้นต้องรีบร้อน แต่ก็ไม่ทันอยู่ดี สายตามองเห็นอาจา

ที่เธอนั้นดูเกรี้ยวกราด อาจารย์ประจำวิชาที่ขึ้นชื่อและถูกขนานนามว่า

กี่โมงกี่ยามแล้ว" เสี

ออยากเป็นเจ้าของ หนูซีนไม่เกี่ยงที่จะใช้ข้าวของราคากี่บาทหรือต้องเป็นยี่ห้อดังเท่านั้น เพราะของแพงยี่ห้อดังใช่ว่าจะถูกใจเธอเสมอไป...ถึงบ้านมี

ชายืนกอดอกพูดเสียงแข็ง ถ้าบอกว่าลืมเวลาเรียนหนูซีนค

ว่า...ขอตัวไปนั่งที่ก่อนนะคะ" พูดจบประโยคหนูซีนก็ปรี่หาที่นั่งทันทีโดยไม่รอให้อาจารย์ท

็นครั้งของเธอ

ณค่ะอา

ิภาณดี นั่งขะมักเขม้นตั้งใจฟังในสิ่งที่อาจารย์นั้นสอน การเรีย

าเรียนเดียวกินเวลาไปครึ่งค่อนวัน แม้นาฬิ

เพล

ิวข้

งเดียวที่นั่งข้าง ๆ เรียกและ

ับรู้ทุกอย่าง แต่สายตานั้นยังจ้อง

าตาหล่อมากกกกกก ลูกครึ่งไทย-อาหรับ" ด

ี่เพื่อนพูด การกระทำแบบนี้เพื่อนสนิทชินชาและคุ้นเคยแล้ว ท่าทางที่ทำเห

ตื่นเต้นเห

.แล้วนี่เห็นเข

็นแ

สียงดุเข้มของอาจารย์ดังแทรกเข้

้ทันใด หนูซีนที่เห็นหน้าเพื่อนถอดสีเมื่

บตายแ

ดน้ำซ้ำเตือนดิวแต่ไม่จริงจั

ะไปกิน

ยาว ๆ" ความหิวเริ่มครอบงำจนต้องกึ

เราเหนื่อย ตายๆ

ีนหันไปพูดพร่ำกับเพื่อน แข

นหวั่นไหวกึกก้องทั่วทั้งโรงอาหารท่ามกลา

จนชนเข้าจัง ๆ กับจานข้าวของใครคนหนึ่ง "ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ" หนูซีนมีสีหน

ไม่มีปฏิกิริยาอะไรมากมายตอบกลับ นอกจากสายตาที

ูดเบา ๆ ข้างหูของหนูซีน เมื่อเห็นแล้วถึง

ดวงตานั้นก็ไม่กระพริบจ้องมองหน้าหนูซีนนิ่งอย่างเดียว "เขาหาย

่เราบอก" ดิวกระซิบ

คลิก รูปลักษณ์ของชายตัวสูงมากยืนมองเธอไม่วาง

อบลากเสียงยาวพ

หลายประโยคขนาดนี้ทำไมเขาถึงไม่ตอบกลับ "คุณลืมหายใจหรือเปล่า" ดวงตากลมโตมองหน้าคนที่สูงก

.....

วนะ...บาย" เมื่อเขาไม่โต้ตอบอะไรหนูซีนก็เริ่มจะ

วามรับผ

นูซีนหันกลับมาแล้วเอ่ยขึ้นแกมขบขัน เม

ลับเสียงนิ่ง ไม่นิ่ง

กนิด นึกว่า....." หนูซีนย้อนอย่า

ะไ

้าชายหนุ่มแล้วก็หัวเราะชอบใจ คนอะไ

เบา ๆ เมื่อแววตาของชายตรงหน้านั้

รล่ะ

ูดมากไปหน่อย" ดิวรีบกล่าวขอโทษขอโพ

้อข้า

ะคะ รอแป๊บ" ดิวกล่าวอาสา

หัวทิ่มขมำเมื่อเสียงเข้มนั้นเอ่ยขึ้น

นอย่างมีเงื่อนไข ค่อย ๆ ขยับเข้าไปใกล้ แล้วเงยหน

่า

ดาลืมวาดรอยยิ้

ู้ที่ยิ้มง่ายและสดใส คนทั้งคณะไม่มีใครไม่รู้จักเธอ ด้วยความเป็นกันเองและเข้ากับคนได้ง่าย แถมหน้าตาก็ดูน่ารักสดใส หากใ