ลู่เมิ่งหลิง เทพธิดาแห่งฝัน

ลานสาวตัวน้อย ที่ยามนี้นั้นยังนอนอยู่บนเ

รือเจ้าไม่อยากได้สัตว์เลี้ยงแล้วงั้นหรือ” เมื่อได้ยิน

ยากมีเพื่อน เราไปเล

งไปกินข้าวเช้าที่ด้านล่างของโรงเตี๊ยม กินเสร็จเราค่อยไปตามหาสัตว์เลี้ยงให้เจ้าก

ะรีบวิ่งไปล้างหน้าที่อ่างน้ำที่ถูกเตรียมเอาไว้ก่อนหน้า กา

อาหารเช้าไม่หนีเจ้

ลู่เมิ่งหลิงก็รีบวิ่งลงมาจากชั้นบนของโรงเตี๊

เจ้าวิ่งเช่นนี้มิกล

าจะตกบันไดจริง ท่านลุ

อเฟยเทียนว่าก่อนจะเคา

ยมแล้ว ทั้งคู่ก็มุ่งหน้าไปยังป่าศักดิ์สิทธิ์ที่ซึ่งเป็นส

ิ์งั้นหรือเจ้าคะ” ลู่เมิ่งหลิงที่อยู่บ

ใหญ่ต่างก็อาศัยอยู่ที่นั่น แต่เจ้ารู้ไหมอาเมิ่ง ป่าศักดิ์สิท

รือเจ้าคะ หรือเป็นเพราะสัตว์เหล่านี้

รมาเป็นสัตว์ประจำตัวเจ้างั้นหรือ” เพราะความไม่แน่ใจว่าหลานสา

งไม่รู้

ว่าเช่นไรกันแน่อาเมิ่ง อธิบา

วิญญาณของอาเมิ่งก็พอเจ้าค่ะ” เมื่อเด็กน้อยตอบออกมาเช่นนั้น ร

คะ” เทพหนุ่มไม่ได้ตอบ แต่กลับเล

ั้นหรือว่าแก่นวิญ

้า ก่อนจะได้ยินเสียงหั

ม่ มารดาเจ้ามีแก

ส่าย

องเจ้าล่ะ

งยังคงส่ายหน้าเ

ห้เจ้ารู้ก็แล้

เจ้

คือเกล็ดน้ำค้างแข็งเซียนแสนปี มารดาของเจ้าแก่นวิญญาณของนาง

างฝันคืออ

ีจึงจะออกดอกออกผลสักครา แก่นวิญญาณของเจ้าเกิดมาจากมัน

คะ ข้าถึงเป็นเทพธิดาแ

ดียวเท่านั้นที่มีตราดารา ไม่คิดว่ามันแปลกบ้างหรืออาเมิ่ง ทำไมถึงเป็นเจ้าที่ได้รับเลือก เหตุใด

่งหลิงตอบผู้เป็นลุงก่อนจะบอกให้ผู้เป็นลุงนั้นเร่งเดินทาง

นี้ใกล้มืดเต็มทีแล้ว หากช้ากว่านี้

ามนี้เจ้าจะเดินเองหรือให้ลุงแบกเช่นนี้ต่อไปกันเล่า” เทพหนุ่มถาม

เองเจ

อเฟยเทียนก็ส่ายหน้าพร้อมกับรอยยิ้

มพยายามที่จะเข้าไปภายในป่า อีกทั้งลู่เมิ่งหลิงที่ก่อนหน้านั้นอารมณ์ดีเป็นอ

เอ่ยเรียกชื่อของหลานสาวที่กลับขึ้นมาอยู่บ

มจึงหันไปมองก่อนจะพบว่า หลานสาววัยเจ็ดหนาวผู้นี

วลุงจะรีบกลับมา” ซือเฟยเทียนว่าก่อนจะวางร่างเล็กของหลานสาวไว้ที่โคนต้นไม้ใหญ่ และไม่ลืมที

เข้ามาใกล้บริเวณที่ลู่เมิ่งหลิงนอนอยู่ แต่เพราะเหตุใดก็ไม่อาจมีใครรู้ว่าทำไมมันจึงไม่ได้ทำร้ายเด็กน้อยผู้นี

ด้’ เสียงแผ่วเบาที่ออกมาจากใต้จิตสำ

ขิตสวรรค์ในครั้งนี้’ หลังจากสิ้นเสียงสั

หลาดใจอย่างยิ่งเมื่อเห็นว่ามีสัตว์อสูรตนหนึ่งกำลังนอนเฝ้าหลานสาว

าคือ

นี้ นางเป็นหลานสาวของข้า” เทพหนุ่มตอบกลับสัตว์อสูรตนนั้นไปก่อนที

กัน’ สัตว์อสูรตนนั้นยังไม่เชื่อ ซ

จ้าต้องการเช่นนั้นจริง คงทำไ

จ้าคือเทพหงส

รู้ว่าข้าคือผู้ใด แล้วใย

้สถานการณ์ในป่าเต็มไปด้วยอันตราย ข้าไม่อยากให้นางต้องเ

รื่องวุ่ยวายพวกนี้เสีย แล้วให้หลานส

นเองมากเพียงไร แต่ตัวข้าในยามนี้ไม่อาจทำได้ ข้ากำลังจะดั

อยากมอบพลังที่มีให้กั

ฝัน นางก็เป็นเหมือนกับนายหญิงในครา

ของข้านางคือเทพธิดาแห่งฝัน

์เสีย ที่นั่นนางจะปลอดภัยทั้งยังได้รู้เรื่องราวบางอย่างอีกด้วย’ สัตว์อสูรต

เหล่าผลไม้ในอ้อมแขนของตนลง ก่อนจะหายไปจากตรงนั้น ทั้งยังไม่ลืมที่จะกลางม

าแต่หนักแน่นและแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก จนบางครั้งไอปราณสายบางนี้

อกำเนิดในครั้งนี้ คงจะ

าศักดิ์สิทธิ์’ หนึ่งเสียงนุ่มทุ้มแต่ทรงพลังหนึ่งเสียงใสหวานแฝงด้วยความเกรี้ยว

มาที่นี่เท่านั้น ไม่ได้ตั้

้ามาถึงที่นี่ได้กัน/โกหก พวกเจ้าไม่ตั

่านั้น” ซือเฟยเทียนพยายามจะอธิบายออกไป แต่เหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้ต้องการรับรู้หรือพยายามทำ

งศักดิ์เช่นเจ้ายอมศิโรราบได้/สัตว์อสูรตัวนั้นคงจะมีบุญคุณ

งมันให้หลานสาวของข้า ก่อนที่มันจะดับสิ้

์จงเอ่ยนามของเจ้าออกมา/งั้นหรือ เป็นเช่นนี้

ยเทียน สืบเชื้อสายม

ปแล้วหรอกหรือ/หงสาบรรพกาล

นแผ่นฟ้าพันมหานที ข

งอันตรายเช่นนี้เล่า/หากเป็นหงสาตัวสุดท้

านสาวของข้า ข้าก็ยินดีทั้งนั้น ต่อให้ต้องเหยียบย้ำมหาสมุทรคมมีด หรื

่านแล้ว ครานี้ขอให้พวกท

ะตอบคำถามของเจ้า/หากเจ้ากล้าถาม