ลู่เมิ่งหลิง เทพธิดาแห่งฝัน

อไม่ว่าเจ้ามีสิ่งใดที่ต้องทำ"ผู้เป็นลุงเอ่ยถามหลาน

งอาเมิ่งโตพอแล้ว อีกไม่นานข้าเอ

ด้/ไม

กันเนี่ย จู่ๆก็พ

เล็กเหตุใดถึงคิดแต่เรื่องพวกนี้"อวิ๋นหู่

้องคิดเรื่องเหล่านี้ นี่หมูตุ๋นน้ำแดงที่เจ้าชอบ กินเสียก่อนมั

อ

าไปในเมืองหลวง รอก่อนถึงวันเกิดเจ้าข

ั้นวันนี้อาเมิ่งจะเก็

ตรียมตัวเถอะ ตรงนี้ลง

เครียดเกี่ยวกับเรื่องด่านเคราะห์ในครั้งนี้ของลู่เมิ่งหลิง แม้ครั้งนี้ลู

ก็เร่งเดินกลับมาที่ห้องของตนเองเพื่อเก็บขอ

่เมิ่งหลิงเมื่อคิดได้เช่นนั้นก็รีบไปหาผู้เป็นลุงทันที เพราะนึกถึงเรื่องเมื่อก่อนที่ตนและผู้เป็นลุงไปหาสัตว

ท่านลุ

าถามหาเจ้าหงสาบรรพกาลเฒ่านั่นไปทำไมกัน"อวิ๋นห

งเมืองหลวงแล้วเราต้องพักที่ใดกัน ใ

รุ่งนี้เมื่อไป

้นข้าก็จะคอยดู"ลู่เมิ่งหลิง

ออกเดินทางเจ้าต้องสวมหน้ากากที

กปิดตัวตนของข้าจากใครกันแน่"ลู่

่เพียงก่อนเจ้าทดสอบพลัง เอาล่ะรายละเอียดข้าจะอธิบายให้เจ้า

อ

ันเรียบร้อยแล้ว เพราะครั้งนี้ผู้เป็นลุ

ะออกจากกอดของผู้เป็นลุงเอ่ยถามเทพหนุ่มอีกครั้ง เพราะแ

งในครานี้เกี่ยวข้องกับเรื่องของบิดาเจ้าด้วยเช่

ิ่งฝากท่านนำสิ่งนี้ไ

จ้าปักเอง

้น อาเมิ่งขอตั

าให้ผู้ใดหรือใครมาทำร้ายนางได้"เ

อาเมิ่งสวมนี้ไว้ด้วยนะ"อวิ๋นจูงมือของลู่เมิ่งหลิงพลางสวมหน้ากากให้นางด้วย เมื่อสิ้น

นหู่ เจ้าสวม

ค่หน

ามารถปกปิดพลังข้าได้กัน แต่นี่

ถปกปิดพลังของเจ้าได้ อีกทั้งหากเจ้าไม่สวมมันเอาไว้จะต้องมีผู้คนมากมาย

ั้นเหรอ เหตุใดถ

าจะนำอันตรายมาหาเจ้า อาเมิ่งข้าไม่อาจอยู่ปกป้องเจ้าได้ตลอดเวลาหรอกนะ

นกันน่ะอวิ๋นหู่ นี้พวกเราก็เดิน

ูเมืองที่มีทหารเฝ้ายามอยู่อย่างหนาแน่น

ข้าน้อยเสีย

ามหน้าที่ ข้าเข้าใจดี"อว

ของท่านคื

ะ นางเป็นศิษย์ของเขาเท

อร

เราไ

คนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงขบขันเล็กน้อย ระหว่างทางที่อวิ๋นหู่พานางเดินมานั้น ส

ที่ไหนน่

งของเจ้าเป็นผู

ายในมีทั้งลานเรือนสำหรับฝึกซ้อม ตัวเรือนแต่ละเรือนที่แยกกันออกเป็นสัดส่วนตามการใช้งานได้อย่างเหมาะสม ไม่ว่าเป็นเรือนครัว

ว่าท่านลุงจะมีรสนิยมดีเช่นนี้"ลู่เมิ่งหลิงเอ่ยข

สาบรรพกาลเชียวนะ หากรสนิยมของเขาแย

าแสงจันทร์จะไมได้หรูหราเท่าไร

จ้าให้คอยดูแลที่นี่คงจะรอพวกเราอยู่"อวิ๋น

ุณชาย ยินดีต้อ

่ คนเหล่

้าให้คอยดูแลจวนแห่งนี้"อว

ยกนางว่าเทพธิดาน้อยอีก ต่อไปให้เรียกนางว่าคุณหนูก็พอ จำเอาไว้ยามนี้ไม่อาจเปิดเผยต

บ/เจ้

ถอะ ข้าจะพา

การดีใจออกมา จนบุรุษตรงหน้าอดไม่ได้ที่จะเปรียบการกระ

จ้าได้หรือ"เมื่อรู้เช่นนั้น ลู่เมิ่งหลิงก็เร่งเ

เมิ

งหันมาตามเสียงเร

ารู้

างที่ลู่เมิ่งหลิงและอวิ๋นหู่เดินมานั้นต่างก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของเหล่า

อไม่ว่าเรือนแห่งนี

.

วนอวลบุปผา เพราะดอกไม้ในจวนที่เบ่งบา

่เมิ่งหลิงถามอวิ๋นหู๋ด้วยความสงสัยอีกครั้ง เพราะหากแต่ในคว

เหมือนที่อื่น แน่นอนเรื่องนี้ย่อมเป็นความลับ"เมื่อพูดคุยกันมาสักพัก ทั้ง

นได้ ขา้จะไปจัดการธุระที่จวนเจ้าเมืองเสียหน่อย"เมื่อได้ยินว่า

เสื้อผ้าด้วย"เมิ่งหลิงพยายามยกข้ออ้างเรื่อ

านี้ไม่ได้หรือ เอาเถอะหากเจ้าอยากไปก็เปลี่ยนชุดเสีย ข้าจะไปรอที่ล

้าค่ะท

น ลู่เมิ่งหลิงก็ออกมาพร้อมกับชุดสีน้ำเงินครามสวย พร้อมกับใบห

จ้าไม่เลวเล

ล็กจวนสกุลลู่เชียวนะ จะทำให้เจ้าท

อะ หากช้ากว่านี้จ

กเราไปก

านวันทดสอบพลังไปก่อน จวนสกุลลู่จะเปิดเพื่อต้อนรับทุกคน"อวิ๋นหู่กำชั

กาศภายนอก โดยมีสายตาของอวิ๋นหู่มองอยู่อย่างเอ็นดู ลู่เมิ่งหลิงในยามนี้หมดสิ้น

อบพลังไปเสียก่อน เมื่อผ่านการทดสอบพลังไปแล้ว ข้าจะพาเจ้าไปทุกที่ที่เจ้า