ลู่เมิ่งหลิง เทพธิดาแห่งฝัน

สิบหนาว ใบหน้าขาวหมดจดภายนอกดูเหมือนคุณชายน้อยจากตระกูลใหญ่ เมื่อเห็นว่าเด็กน้อยผู้เป็นนายของตน

็นนายขอ

บพยัคฆ์เมฆาตรงหน้าของตน เ

ันค่อนข้างจะแข็งกร้าวอยู่บ้าง แต่นั่นเป็นเพราะก่อนหน้าวิญญาณของมันยังไม่ไ

่ออะไรล่ะ"ลู่เมิ่งหลิงบอกชื่อตัวเองเสียงเบา

ด เสียงเบาเช่นนี้จะมีผู้ใดได้ยินกันเล่า"เท

ิง...ลู่

ฆ์เมฆาพูดขึ้นสร้างความไม่พอใจให้ลู่เมิ่งหลิงเป็นอย่างมาก ถึงชื่อนี้จะไม่ไ

งข้าคือกระดิ่งแห่งฝันที่สร้างมาจากหยกต่างหาก ถามแต่นามของข้าแล้

เป็นเจ้าเองที่รู้อ

อกับข้า ข้าก็จะเรียกเจ้าอย่างที่ข้าอยาก

้าเอง หากวันไหนที่ข้าหักหลังหรือทรยศเจ้า ขอให้สวรรค์และเทพบรรพกาลลงโทษ ข้าขอสาบานต่อแม่น้ำปรภ

ียนอื่นจะมาที่นี่เพื่อล่าเจ้าอวิ๋นหู่"เทพหนุ่มว่าก่อนจะพาเด็กน้อยทั้งสองเดินทางออกจากที่ใจกลางป่าศักดิ์สิทธ

หนึ่งบอกซือเฟยเทียนแต่หาได้รู้ไม่ว่าบุรุษที่ยืนอยู่หน้า

ากตายก็ส่งพยัคฆ์เมฆาตัวน

าชนะข้าให้ได้ก่อนสิ"เสียงท้าทายของอวิ๋นหู่ดังขึ้น ส่วนเหล่าเ

พูดกัน เผยตัวอ

น้า"ทั้งมนุษย์ทั้งเซียนต่างก็ส่งเสียง

หาข้าหรอกข้

่ใด

ก่อนจะถูกสายตาดุดันของเหล่าเซียนและเหล่ามนุ

ย่างไม่ขัดข้อง"อวิ๋นหู่ในร่างของพยัคฆ์เมฆาตัวใหญ่ยืนอยู่ด้าน

ียงนั้น ต่างคนต่างเข้ามาหวังลง

ำให้ทั้งมนุษย์และเซียนต่างก็ชะง

่ข้าจะฆ่าเจ้า"เสียงกรรโชกของสัตว์เทพ เมื่อเทียบกับพลังบำเพ็ญของคนเหล่านี้แล้วย่อมไม่อาจเท

บ ฝากเอาไว

ม่คิดจะบอกชื่อของตนห

ล้าถาม ข้าก็จะบอกไว้ให้เอ

์ชายตำหนักสม

ารู้ว่าข้าคือใครก็ส

้หลานสาวข้าได้ผูกพันธะกับพยัคฆ์เมฆาแล้ว หวังว่าพวกเจ้าจะเอาเรื่องนี้ไปบอกกับเทพสวรร

ฝากไว้ก

เอง"เทพหนุ่มว่าจบ พลางซัดพลังในมือใส่กลุ่

ยหนุ่มที่มีนามว่าไท่ห

รๆ ก็ไม่อาจคิดต่อกรก็เท่านั้น หากเจ้าอยากรู้ว่าข้าคือใครข้าก็จะบอกให้"ซ

พร้อมกับอวิ๋นหู๋พยัคฆ์เมฆาตัวใหญ่ที่ยามนี้อยู่ในร่างของเด็กน้อยวัยเพียงสิบหน

่าแสงจันทร์ในทันที เพื่อมิให้มีสิ่งใดหรือใครตามมาได้เพราะป่าแสงจันทร์คือเขตพลังบรรพ

คือป่าแ

ากับอาเมิ่งอาศัยอยู่ที่นี่มาตลอด

นางไปเจอโลกภายนอกป่า

รอนางอายุครบสิบแปดหนาวข้าจะปล่อยให้นางไปเจอความโหดร้ายเหล่า

ข้าอย่างแท้จริงแล้ว ข้าย่อมต้องปกป้

ในใจจะรู้ว่าสิ่งที่อวิ๋นหู่เอ่ยออกมาหมายถึงสิ่งใด

่า ข้ามดาราระดับเก้า เมื่อนั้นข้ากับนางจะผูกพันธสัญญาเลือดกันอีกครั้ง"อวิ๋นหู่บอกกับซือเฟยเทียน ด้วยเพราะตัวของอวิ๋นหู่นั้นไม่หลงเหลือความทรงจำเมื่อครั้งเป็น

น ข้าจะให้เจ้าพานาง

กล

างเข้าสิบห้าปี ระยะเวลาอีกไม่กี่เดือนก็จะถึงเวลาที่นางต้องไปทดสอบพลังบำเพ็ญเพียรยังเมืองหลวง วันนั้นคือวันที่นางต้องพิส

รุษผู้หนึ่งดังขึ้น เรียกให้ลู่เมิ่งหลิงที่กำลังฝึกฝนกระบี่

ิ๋นหู่มากำเนิดที่ป่าศักดิ์สิทธิ์และผูกพันธะกับเมิ่งหลิงก็ผ่านมาแปดปีแล้ว แปดปีที่พยัคฆ์เมฆาตนนี้ผูกพันกับสาวน้อย ยิ่งใ

ื้อผัดลิ้นจี่ด้วย"ลู่เมิ่งหลิงว่าพลางใช้ตะเกีย

ตีข้าทำไมเ

อย่างอาหารเหล่านี้ไม่ได้มีไว้ให้เจ้าเพีย

กกว่าข้าแล้วอย่างไร อย่างไรเจ้ากับข้าก็ยังเป็นเจ้านายกับสัตว์ใน

ยเทียนให้เขามากินข้าวได้แล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้่เจ้

ท่านลุง แต่เจ้าห

็กเห็น

มิ่งนางไปฟ้องข้าเสียซะใหญ่โตว่าโดนเจ้าเขกหัว"ซือเ

งทำสักวันก็แล้วกัน มาเถอะวันนี้มีเนื้อผัดลิ้นจี่ หม

าเด็กชอบกินอย่างลู่เมิ่งหลิงนั้น นอกจากอาหารที

งหวานเป็นแน่"อวิ๋นหู่ว่าก่อนจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อนำของหวานม

หลิง เจ้านี่รู้ใจข

หลาบกับขนมฝูหลิงเท่านั้น"เทพหนุ่มว่าก่อน

้อาเมิ่งนั้น คือกลีบดอกกุหลาบน้ำค้างพันปี ส่วนขนมฝูหลิงข้าใช้น้ำผึ้งจ

ำก็อร่อยที่สุดแล้วล่ะอวิ๋นหู่"ลู่เมิ่งหลิงเอ่ยชมอวิ๋นห