ในค่ำคืนที่ฟ้าไร้ดาว

บังหมัก ที่ร้านนี้เน้นขายผ้าและวัสดุอุปกรณ์ท

รบ้างล่

ารของที่น้าจดไว้ให้กับคนงานในร้านขาย

าลองไปดูร้านเจ๊หลีเถอะท

ี่กบพร้อมกับบอก

บ้านด

ญของร้านขายวัสดุ

ใหญ่อีกร้าน นั่นก็คือร้านเจ๊หลี แต่ก็ยังได้ของไม่ครบอยู่ดีจึงต้

เมฆก้อนใหญ่นั่นรวมกับอีกก้

ุดฝีเท้าไปที่ท่ารถ แต่แล้วก็ไปไม่ทัน รถเที่ยวสุดท้ายคัน

นน ตอนที่ไปถึงมีคนรออยู่ราว ๆ หกคน ไม่นานฝนเริ่มลงเม็ด คนที่นั่งคอยทยอยขึ้นรถหายไปทีละคนสองคน จน

ิ่งฝ่าฝนเข้ามาน

ชุดคล้ายยูนิฟอร์มของสำนักงานอะไรสักอย่าง ที่เธอไม่กล้า

กมิตรกับคนไม่รู้จ

นเรื่อย ๆ จากเดิมที่เขานั่งห่างกันคนละฝั่ง ตอนนี้อีกฝ่ายข

ก็ขยับตัวหนีห่างออกจากเขา แต่แล้วทางนั้นก็ยังขยับเข้าหาเธออยู่อีก บอกตั

อมองอยู่นั่นเอง ชายคนนั้นลุกขึ้นแล้วเดินพุ่งตรงเข้ามาหาเธอ เด็กสาวตกใจมาก วิ่งเลยเตลิด

่ตรงใบหน้าของเธอ เคราะห์ยังดีที่รถคันนั้นเบรกทัน

คันใหญ่ที่คนขับก็ตัวสูงใหญ่ไม่แพ้กัน เขาหาที่จอดรถ

คนนั้นทีคนนี้ท

อกหรือ ที่พรวดพราดลงไปที่ถนนจน

่าเดิม พึมพำเบา ๆ ว่าทำไมตน

แล้ว เขาก็ค่อยถอดหมวกของเขาออก ภัทรวรินทร์ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นม

าเอง

อเพิ่งทำให้เกือบจะ

หวเบา ๆ ในทีแรกก่อนจะเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ ภัทรวรินทร์

ไปยังคนที่มองอยู่ในศาลาแล

จะได้คุยกับเขา จ

...ซื้อ

เช่นนั้น พยักหน้าเบา ๆ พร้อมกับหัวเราะออกม

บยังไง ใ

เอ่อ พราวมารอรถ

งตัวเองเท่าไรนัก เมื่อกี้ตนพูดอะไรออกไป แล้วทำไมพูดจาไม่รู้เรื่อ

อีกครั้ง ก่

น่าจะกลับได้แล้

ออกไปด้วยไม่รู้จะ

คนในศาลา “แล้วคนนั้นใคร ม

าค่ะ พราว

รถยังไงคนเดียว ฝนซาก็ไ

สได้ใกล้ชิดกับชายที่แอบชื่นชอบมากถึงขนาดนี้ ทุกทีเธอได้แค่แอบมอง ไม่ต้องอยู่ใกล้กันขนาดน

้ขึ้นรถเมื่อเห็น

ที่รับซ่อมผ้าตรงท

อซอยที่เธออ

ยที่เขารู้ ตอบ

มบ่อยเลย แล้วทำไมไม

ล้วก็บอกตัวเองว่าหลังจากวันนี้จะต้อง

ให้น้าลดค่าซ

” ฐิรดลถ

พราวไงคะ” บอกเขิน ๆ “แบบน้ำเ

ต้กลับแล้วก็ขำออกมาดังลั่น “อันนั้น

็นปมด้อยของเธอเลย เธอไม่ค่อยสันทัดสุภาษิตคำพัง

อย่างที่พี่คีย์

กลับมาว่า “ไม่ต้

ช่นนั้น หากให้กรี้ดออกมาจริง ๆ ก็คงมีเพียงเสียงเบา ๆ ผ่านออกจากปากเท่านั้นเองละมัง เด็กสาวเก็บอาการดี

้สังเกตว่าฝนเริ่มตกลงมาอีก รอบนี้

ไปจอดในบ้านที่ภายนอกดูมืด ลึกลับ

องเขาออกแล้วหันมาบอกเธอว่า “

้วเสียงทักทายก็แผดดังออกมาจากด้านในเสียก่อ

เบา ๆ ตะโกนต

ูเอ

วรินทร์เห็นคนพวกนั้นก็มองด้วยสายตาระแวงไม่ไว้ใจกอ

จใครโดยเฉพาะพวกผู้ชาย ทั้งยังยกกรณีข่าวและเรื่องเล่า ปากต่อปากจากใครต่อใครมาคอยขู่เสมอ ทั้งเรื่องถูกปล้ำ ถูกล่วงเกิน ล่ว

ใค

ความคิดของเธอ ฐิรดลมองมาที่เธอแล้ว

กว่าน้องครีมอีก นะเว้ยเฮ้ย หว

ออะไร

ราว

ุ่นวายกับน

้นั่นพิษ นี่ชื่

ินทร์หัวเราะจนตาปิดเมื่อได้รับก

นทนาอยู่ตลอด ทั้งยกน้ำดื่มและขน

นวงสนทนาที่ทำหน้าที่บริการคนอื่น ๆ ไปซื้อน้ำดื่มที่ร้

ดจาไร้มารยาทแทะโลมเธอเลยแม้แต่คนเดียว ไม่เหมือนพวกที่นั่งดื่มกันตรงร้านค้าปากซอ

เสียงบอกเป็นรอ

อกแล้วก็นั่งฟังเรื่องเล่า

กด้วยชื่อโพดกล่าวห

าตรงไหน ยังลงเม็ดอย

บก่อนเลยก็ได้นะ เดี๋ยวกูไปส่งน้องพราวเองก็ได้ครับ คุณ

ถือก่อนจะส่งสายตาเรียกด้วยแววตาขรึม ๆ บอกขึ้

นทันที แล้วยกมือไห

ะ ขอบคุณพี

ข้าไปหลังบ้าน กุลีกุจอวิ่งไปหลังบ้านแบ่งชมพู่สาแหรกที่ผลสีแด

าเหมี่ย

นให้อีกครั้งก่อนรับของฝากม

น้องมาอีกนะ

ื่อง

ำเพียงโบกมือลาพรรคพวกของเขาอย่างเอือม ๆ ยื่นมือมาเอาถุงผลไม้ไ

รถคันใหญ่ตัดหน้ารถของฐิรดล จนเกือบเสียหลักทำรถล้

์ขืนเอาไว้

ว้ เดี

เขาพารถออกมาจากตรงนั้นแล้วก็ขับไปอีกเป็นระยะ

นัก พอเห็นว่ามีรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ขับเข้

หนมาตั้ง

้ ก็ไม่มาสักที พี่เขาผ่า

บอกเธอจบ หันไปบอกฐิรดลว่า “ขอบคุณมากน

กสาวกลัวว่าเขาจะไปเห็นสาว ๆ ที่เรือนมาลีด้านหลังเดิน

่อยากใ

ห้เขามอง

เดี๋ยวน้าจะเอาเข้าบ้าน เราก็รีบเข้าไปอาบน้

หันไปมองทางฐิรดล เมื่อเห็นว่าเขายั

ียกเธอด้วยชื่อเล่

รา

ำไมเขาไม่กลับไปอีก หรือเขารอทวงมารยาทจากเธอ จำได้ที

งเรื่องพวกนั้น จึงบอกเสียงค่

เขายืนเงียบเดี๋ยวเ

์ที่บ้านพรา

ิบตาช้า ๆ ถามเข

าพอจะมีคิวซ่อมให้พี่ไหม พี่ขอเบอร์โทรหน่อยจะได้โท

อร์ที่บ้านของเธอ แต่ก็บอกทุกคนไปว่าไม่มี ฐิติชญามักจะแซวบ

ัง ก็เขาบอกแล้วนี่ว่าจะโทรมาขอคิวซ่อมเสื้อผ้าของเขา ยืนคิด

่มีเบอร

ีค่

ไหม ดูน่าเกลียดไปหรือเปล่า พอเห็นเขา

บคุณ

่อมรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่

ขึ้นตรงมุมถนน จนลับตาไปแล้

เลยสักดวง แถมฝนก็

ว รอยยิ้มน้อย ๆ ประดับที่ตรงมุมปากสีสวยจาง ๆ พร้อมก

ราวกับดอกไม้แรกแย้มที่พร้อมจะบาน สวย ล่อภมรให้