ในค่ำคืนที่ฟ้าไร้ดาว

กลับพร้อมคุณ

ร่พอใจนักที่เห็นลูกชายนำหนังสือที่ไม่ใช่

วนท่านออกไป ตาของเขาจับจ้องอยู่ที่หนังสือเล

้ครับคุณแม่ เปิดเท

บุตรชายเข้าพอดี เดินไปนั่งที่เก้าอี

ไปเตรียมอ่านตำราที่พ่อส

เช้าโดยไม่พูดอะไรออกไปอีก คนเป็นพ่อเห็นอย่างนั้นแล้ว

นักมากเกินกว่าที่คีย์จะต้องมานั่งกังวลมากนัก แต่ก็ไม่ใช่ว่าคีย์จะเที่ยวเล่น ขับรถเที่ยวตะลอน ๆ พ่อว่าถ้าคีย์ว

นัก ๆ บอกพ่อ

ะไร หมายถึงอ่านตำราที่ตนเตรียมไว้ให้จนครบทุกเล่มแล้ว หรือแค่

อบของปีสองแล้วก็จะเอาตำราของ

็เข้าใจได้ถึงอาการต่อต้านของลูกชาย รู้สึกไม

แล้ว นอกจากจะเป็นกุ๊ย ไม่ได้เรื่อง ยังไม่ช่วยเสริมบารมีของแ

ตราจารย์นายแพทย์ที่มีลูกชายโตกว่าเขาเพียงปีเดียว

่อของเขาคบกับ

่พูดเตือนเขาอยู่ร่วมชั่วโมง เห็นว่าพวกท่านหนำใจแล้วกับการอบรมเขาและตั้งท่าจะออกจากบ้าน

ยหนุ่มเปิดตู้เสื้อ

่ที่จัดซื้อ จัดหามาให้อยู่เรื่อ

ถของเขาหรอก หากจะทำให้ชำร

อได้หรือไม่ เห็นว่าใช้ได้ เขารื้อเอาออกมากางอีกเป็นตั้ง แล้วจับใส่ลงในถ

าลงไปยังถุงผ้าในอ้อมกอดของพี่อย่างส

ีย์ ทำไมทำท่ามี

ม ถามกลับน้องสา

อบอะไรมา ขอ

ารยาทเลย” ร้องดุน้อง

องเขา รีบตรงไปยังบ้านหลังที่เขาเพิ่งไปมาเมื่อคืนนี้ จอดรถได้ ก็ค่อยตวัดขาลงไปย

วรินทร์ก็เดินออกมาจากด้าน

นข้าวเกือบร่วงจากมือ พอตั้งสติได้ รีบเอาไปวางไว้ที่โต๊ะแ

์ไปไหนมา

อผ้าง่ายด้วยสายตาเป็นประกายยิ

ากางเก

่นหนักมาก จนฐิรดลต้องเข้าไปประคอง รีบขยับห่างออกจ

ีย์รีบ

แอมเบา ๆ ที่ตัวเองตอบออกไปไวเหลือเกิน ก

บ ๆ อมยิ้มแล้วขำออกมาเบา ๆ จนฐ

บแก้คำพูดของตัวเองใหม่ “ขอโทษค่ะ พราวไม่ได้หมา

นเรียบของเทอมหน้า ถ้าลงทะเบียนเสร็จแล้วพี

รู้ว่าเขากำลังจะกลับไปเรียนแล้ว ก่อนนึกได

นัก เดี๋ยวพี่ขับร

ืนเงียบ ๆ มองตากันแล้

่ไป

่ะ

หันกลับมาใหม่ “ถ้าเป็น

ป็นช่างซ่อม ทันค่ะ เห็นเขายิ้มตอบอย่างพอใจก็รู้ส

ที่เป็นชิ้นสำคัญชิ้นหนึ่งบนโต๊ะ เขาเลือกที่จะไม่เอาของไ

เสียงแบบเดียวกับมารดาแทบไม่เพี้ยน “ตั้งใจเรีย

่เคยทำเสมอเวลาอีกฝ่ายทำตัวหรือพูดจาทะเล้นใส่เขา บอกกลับว่า “เ

็จำต้องแยกย้ายกันไปทำตา

ิดกันสองสามครั้งแล้ว แต่ทั้งเธอและสมสมรมัวแ

้ว ภัทรวรินทร์จึงค่อยเดินไปรับสายที่เพี

ัสดี

วก็ยืนตัวชา หน้าแดง แล้วก็เงียบไปอย่าง

พร

งตะกุกตะกัก แม้จำเสียงเขาได้แต่ก็ยังหลุดปากถามไปอย่างคนไร้ไหวพริบแบบนั

ยู่นั่นเอง ฐิรดล

ย์เองน

่องเสื้อผ้าที่ส่งซ่อมเอาไว้ใช่ไหมค

ล้วก็ให้น้าสอนวิชาให้ด้วยเลย ความที่เป็นคนตั

มสมรยังบ่นอีกด้วยว่าขาดนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเอง แถ

ะกลับบ้าน จะแวะไป

้ค่ะ

พร

คะ

ด้วยนะ พราวอยากไป

ตอบอย่างไว ก่อนจะเงียบแล้วอ้อมแอ

เดี๋ยวพี่ไป

างสายลง

่จะได้กลับบ้า

นวัดด้วยกัน เด็กสาวไปยืนรอที่หน้างาน ไม่นานก็เห็นมอเต

นาน

ย พราวก็เพิ่งมาถ

นะที่มาช้

ายหน้าบอกไปว่า “พราวมาก่

้าไปใน

่นเต้นที่จะได้ออกมาเที่ยวงานวัดกับชายรุ่นพี่ที่แอบชอบ เขาถามเธออีกเป็นระยะ ๆ ว่าหิวไหม กินไอ้นั่น ไอ้นู่น ไอ้นี่หรือเป

เอียดว่างานจัดถึงวันไหน มีโชว์ มีขายอะไรบ้างในงาน ก่อนจะสะดุ

องเมื่อยแน่ ผมแนะน

าเธอหัวเราะลั่นในอารมณ์ขันของเขา เพราะน

โน้นดี

ก่อนเอียงหน้าลงถามเพราะเสียงดนตรี เสี

้าคณะอะไร คิ

แล้ว

รียนคณ

รียนหมอแบบ

ิงห

ูโง่จนไม่น่าส

ๆ ใส ๆ นั่นเหลือเกินแต่ไม่กล้าทำ แล้วก็ต้อ

ด้ ดันเขาออกให้ห่างจากตัวแล้วเดินตรงไปเรื่อย ๆ ไม่กล้ามอ

ด้ตุ๊ก

พี่ ภัทรวรินทร์ส่ายหน้า

อ” ฐิรดลถามด้วยค

อยากได้อะไรขนาดนั้นน่ะค่ะ” บอกเก้อ ๆ แต่ดูเหมือนฐิรดลจะ

ปาให้ พราวเลือกเลย

ออกมายืนมองชายรุ่นพี่ที่หัวเสียกับเกมป

เราไปดูทางน

ังไม่ได้ตุ๊กตา

ค่ะพี่คีย์ พ

ไม่ได้อยากได้ม

ยดอกแล้วแต่ไม่ได้ของมาให้คนข้าง ๆ เสียที สุดท้ายยืนเท้าเอวอย่าง

ตัวนี้มาเลยดีก

าะไม่สามารถปาเป้าจนคว้ารางวัลเอามาได้ เ

ือนเมษาปีหน้าพี่จะซื้

มออกมาแค่นั้นก็อมยิ้มเขินอาย “พี่คีย์รู้ได้ยั

หาตัวเองแกล้งทำโอ่ใส่เธอ “ว่าที่คุ

แล้วดึงให้เดินไปยืนรอขนมด้วยกัน ได้ม

ว อร่อยมากเลย พร

รับเอาเข้าปากมาแล้วก็เบ้หน้าเพราะรสชาติไม่ได้อร่อ

ำไมชอบแกล้งคน

อย่างที่เขาเองห้ามใจไม่ไหวต่อความน่ารักของอีกฝ่าย ภัทรวรินทร์ใจเต้นแรงที่เห็น

บา ๆ แล้วก็ไม่มีรอยสัมผัสใด ๆ ทั

มาด้วยสายตาที่ทำให้เธอต้องอายหนัก

เปล่

มหน้าแดง

องตัวเอง ที่คิดสงสัยไปว่ามันแดงจริงอย่างที่เขาว่าหรือเปล่า แล้วแก้เ

ี้ยว

ว่าเอาสองไม้นี้ กำลังจะล้วงเงินจ่ายแต่แล้วฐิรดลกลับยื่นเงิน

อยหร

วก็ค่อยยื่นให้เข

คี้ยวด้วยสีหน้าชอบกล บอกกลับมาว่า “รสชา

อยออ

ชี้ชายแต่งตัวแปลก

อนไส้กรอกที่

เองก็ขำไปด้วยเขาส่งน้ำดื่มให้ รับมาดื่มแล้วกินที่เหลือต่อจนหมดพร้อมกับ

ด็กสาววิ่งตามเขาไปด้วย จน

ไรหรื

จทย์น

ย์ มีโจทย์ด

ีส

ร์ไซค์คันใหญ่ของเขาที่จอดอยู

วหิว

หน่อ

ะ” เขาแซวก่อนบอกต่อ “ถ้ายังไม่อิ่ม เดี๋ยวพี่จะพ

นไหน

ถจักรยานยนต์คู่ใจของเขาแล้วเสี

ร็

เหลือด้านหลัง ยังไม่ทันตั้งท่า เขาบิดเร่งควา

พราวตกรถหัวฟาดไป

อกทันทีเลยว่า “พี

ลย จะรักษาพราว

ปีนี้เรียนจน

ียวก็โอบแขนไปกอดเอวเขาไว้หลวม ๆ ฐิรดลยิ้มก่อนจะละมือข้างหนึ่งมาดึงแข

ถูกบังคับ หรือจะเรียกว่าเป็น

าน คนกลับพลุกพล่านอย่างไม่น่าเชื่อ เกือบต้องรอคิวนานเลย แต่ดีที่เจ้าของร

ไม่น้อย ขณะกำลังนั่งรอก๋วยเตี๋ยวอยู่นั่นเอง พบว่าเหมือนถูกจ้องมองจากใครบางคน หัน

รา

น้อย หันไปหาเขา

่ออะ

ีอะไร

” ฐิรดลถามเรื่องเรียนและเนื้อหาของวิชาที่เธอเคยบอกเขาไป ไม่คิดว่าเข

ำตกที่ชายรุ่นพี่การันตีว่าอ

ึงสองชามได้เลย กินอิ่มมองหาเจ้าของสายตาคู่ที่มองเธอเมื่อครู่

่งบ้านใน

ุ้มปาเป้าแน่นไม่ยอมปล่อย รู้สึกดีและหวงแหนขึ้นมาเล็

รา

ค

้พี่ต้อง

้งใจเรี

็เหมือ

รา

ค

พราวทุกวั

ยก่อนจะอ้อมแอ้มตอบ

ธอนิ่ง ๆ ก่อนจะหันกลับไปคว

บดึก

็กสาวเปิดประตูบ้านแย

้ะ

องว่าง่าย อย่าได้หลงละเลิงไปคำของพ

น้าเบา ๆ ตอบร

ราวไปนอนก

ื่องเรียนของเขา และเรื่องเรียนของเธอ ภัทรวรินทร์ไม่เข้าใจตรงไหนจะ

จเรียน

จของภัทรวรินทร์หายวับก่อนจะรีบพับกระ

ใคร มีแฟน

มีคนจ้างให้พ

หรี่ตามองจับผิด “ไหน

งลูกค้าเอา

ก็บความลับ

ือ

วมีอะไรแล้วไม่เล่าให้ครีมฟัง อย่างเช่นคบใครอยู่ หรือ

พื่อนสนิทเพียง

มีนิสัย

เล่าให้ฟังเสมอ แต่แล้วตนเป็นคนไม่ช

แล้วก็คิดว่าคงยังไม่เล่าให้ฟังในตอนนี้ เพ

ื้อผ้ามาซ่อมที

งานวัดด้วยกันแล้วเ

พท์มาคุยด้วยทุกวันหลั

ายังก่อน เอาไว้ให้มีอะไรมากกว่านี้ก่อนก็แล้วค่อยเล่าให้เพื่อนฟังคงไม