ปกรณัมใต้แสงดาว

เรียบร้อยแล้วและรอเขาไปพบเพื่อรายงาน แม่ทัพหนุ่มพยักหน้ารับ เขาก้าวยาวๆ เ

ามเลือดและพันแผลเรียบร้อยดี ที่รุนแรงที่สุดเป็นข้อเท้าขวา เส้นเอ็นที่ข้อเท

างนั

้...เดินลงน้ำหนักเท้าข้างที่เจ็บ ถ้าเป็นไปได้นอน

อบคุณท

ความเคารพไม่น้อย คนเป็นหมออดภูมิใจไม่ได้ ประสานมือคารวะแล้วก้

้เป็นหนี้ชีว

าที่ของข้า ข้าแค่บังเอิญช่วยชีวิตนา

เป็นคำถาม “เราควรเปิดเผยฐานะของนางหรือไม่ เห็นชั

รอให้นางฟื้น

ใบหน้ามีรอยช้ำหลายแห่ง แต่ก็ดูดีกว่าตอนที่เขาอุ้มมา

อยู่ในรถม้ามีเพี

่ถูกฉีกทิ้งหายไปหลายหนา เสื้อผ้ารวมทั้งข

ณ์จากตระกูลใด ส่งศพสารถีไปที่ว่าการแล้ว เห็นว่ามีคนจ

ครุ่นคิด เหตุใดสตรีผู้หนึ่งจึงแต่

่อนไหวของคนผู้นั้น” หูซานรีบเสนอ

“เรื่องนี้ข้าจัดการเอง เจ้าต

อร

กำลังเวรยา

บทร

ปพักผ่

อยขอตั

ถอยออกไป สวนกับแม่นมเ

่ทัพหรือไม่” นางเ

้วนๆ เป็นเช่นนี้เสม

้วางถาดอาหารวางลงบนโต๊ะ เมื่อบ่าว

ได้กินอิ่มนอนหลับดีหรือไ

จิบเล็กน้อย “ครึ่งปีมานี้ท่านต้องมาดูแลข้

อกไปรบจะเรียกว่าลำบากอ

งข้าอีกหรือ?” เขาถามพลาง

ปกป้องชายแดนตะวันออกจนได้รับสมญานามเป็นแม่ทัพพิทักษ์บูรพา นำพาชื่อเสียงสู่ต

ักหน่วง อ้าปากจะพูดแล้วก็เปลี่ยนใจไปพูดเ

้าใจคำถาม “แม่นางผู้นั้นยังหลับอยู่ แต่ข้าให

่รับคำกัดขน

มเสื้อผ้าสตร

บตากับแม่นม “ท่านแน่ใจว่า

ชาให้ “อีกอย่าง ผู้อื่นเห็นว่าท่านแม่ทัพพิทักษ์บูรพาอุ้มคนเจ็บเข้ามารักษาด้วยตนเอง ข้าเกรงว่าผู

ักขนมเปี๊ยะ แม่นมเหมยกุ้

ใดทำตัวเป็น

ยจะเป็นกังวลเรื่องเขาถึงเพียงนี้ นั้นสินะ เป็นทั้งแม่ทัพพิทักษ์บูรพา เป็นทั้งบุรุษผู้