หลายวันต่อมา ชูจี้มาถึงโบสถ์เล็ก ๆ แห่งหนึ่งในย่านชานเมือง เธอสวมชุดแต่งงานสีขาวเรียบ ๆ

วันนี้เธอกำลังจะเดินเข้าประตูวิวาห์

เธอกำลังจะแต่งงานกับชายหนุ่มที่เธอไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน

เธอไม่ได้ใส่ใจเรื่องการเช่าชุดแต่งงานสวย ๆ เพราะเธอไม่ต้องการจะเสียเงินไปกับเรื่องเหล่านี้ เธอแค่ต้องการเงินค่าผ่าตัดให้ยายซุนเท่านั้น

เธอซื้อช่อดอกยิปโซสีขาวมาจากร้านขายดอกไม้ และขอให้คนขายช่วยแถมริบบิ้นสีขาวให้เธอ เพื่อที่เธอจะนำมาผูกผม ใบหน้ารูปไข่ทำให้เธอดูเปร่งประกายมีออร่าสวยบริสุทธิ์ผุดผ่อง

เมื่อถึงฤกษ์เข้าพิธี แต่เจ้าบ่าวก็ยังไม่มาปรากฏตัว ในสถานที่จัดงานมีผู้คนมาร่วมงานอย่างบางตา

“ไม่ต้องกังวลนะ รถอาจจะติดอยู่น่ะ รออีกสักหน่อยเดี๋ยวเขาคงมา” หลินปินเอ่ยปลอบใจชูจี้

ชูจี้ถอนหายใจออกมาเบา ๆ

เธอเคยได้ยินเรื่องของชายหนุ่มที่เธอกำลังจะแต่งงานด้วยมาบ้าง เขาชื่อลู่เหยียน เขาไม่มีงานทำเป็นหลักเป็นแหล่ง เป็นพวกเกียจคร้าน ที่ใช้เวลาในแต่ละวันหมดไปกับเรื่องไร้สาระ

ท้องไส้ของชูจี้ปั่นป่วน เมื่อคิดว่าจะต้องแต่งงานกับคนอย่างเขา แต่โชคร้ายที่เธอไม่มีทางเลือกมากนัก

“ทำไมเจ้าบ่าวกับครอบครัวของเขายังไม่มาอีก？” รั่วเฟยขมวดคิ้ว และเหลือบมองไปทางแขกที่อยู่ในงาน เธอสวมชุดเดรสกระโปรงยาวสีม่วง การแต่งหน้าที่ประณีต ทำให้เธอดูสวยดุดดั่งนางพญา

ดูเหมือนว่าตระกูลลู่จะไม่ให้ความสำคัญกับการแต่งงานครั้งนี้สักเท่าไร แต่ชูจี้ก็ไม่ได้ใส่ใจนัก เธอสนใจแค่ค่ารักษาพยาบาลของยายซุนเท่านั้น

ชูจี้เข้าไปใกล้ ๆ รั่วเฟย แล้วกระซิบเบา ๆ ว่า “หลังจากเข้าพิธีแต่งงานเสร็จ แม่ก็จะให้เงินหนูเลยใช่ไหมคะ？”

เพื่อช่วยชีวิตยายซุน เธอจึงตกลงที่จะแต่งงานกับลู่เหยี่ยน

“คนกันเองแท้ ๆ แกจะพูดเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ อะไรนักหนาหนิ？ ไม่ต้องห่วงไปหรอก ฉันจะจ่ายให้แกตามสัญญา เลิกถามได้แล้ว” ไม่ว่ารั่วเฟยจะพยายามเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเพียงใด แต่ก็ยังซ่อนความรำคาญใจไว้ไม่มิด

ทันใดนั้นชูเสวก็มาถึงงาน

เธอควงแขนจือหยวนเข้ามาในงาน ในชุดที่ถูกสั่งตัดอย่างปราณีต และเครื่องประดับราคาแพง

แล้วเธอก็เดินตรงไปหาหลินปิน และรั่วเฟยด้วยสีหน้าพึงพอใจ เธอแย่งแฟนหนุ่มของชูจี้มาได้สำเร็จ และตอนนี้ชูจี้ก็กำลังจะได้แต่งงานกับลูกนอกสมรสของตระกูลลู่ที่แสนจะจน

จือหยวนขมวดคิ้วเมื่อเห็นชูจี้ในชุดเจ้าสาว ความรู้สึกผิดกำลังกัดกร่อนในใจของเขา

ทั้งหมดนี้มันเป็นความผิดของเขาเอง ความหลงใหลชั่วขณะ ทำให้ความสัมพันธ์ของเขากับชูจี้ต้องจบลง และตอนนี้ผู้หญิงที่เขารักกำลังจะไปแต่งงานกับชายอื่น

ความจริงแล้ว วันนี้เขาไม่ได้อยากมาร่วมงานเลยสักนิด พอรู้ตัวอีกทีชูเสวก็ลากเขามาที่โบสถ์แล้ว เนื่องจากชูเสวกำลังท้องอยู่ ดังนั่นเขาจึงจำใจที่จะต้องคบกับเธอ

สายตาของเขาจับจ้องไปที่ชูจี้ตั้งแต่เขามาถึงโบสถ์ ชูเสวทนดูเขาจ้องมองผู้หญิงที่เธอเกลียด ด้วยความหลงใหลไม่ได้อีกต่อไป

ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ชูจี้มักจะมีเสน่ห์ที่ดึงดูดผู้คนอยู่เสมอ ผู้คนต่างพากันสนใจเธอมากกว่าชูเสว

เธอรู้สึกอิจฉา และไม่พอใจเป็นอย่างมาก ชูเสวตะโกนใส่จือหยวนอย่างหงุดหงิด “ฉันจะควักลูกตาของคุณออกมาให้รู้แล้วรู้รอดเลยดีไหม？ นังกาฝากนั่นมันมีดีอะไรนักหนา？ ทำไมต้องมองมันขนาดนั้นด้วย？”

พูดจบเธอก็หันมาพูดจาถากถางชูจี้ “ทำไมเจ้าบ่าวยังไม่มาอีกนะ？ มางานแต่งงานตัวเองสายแบบนี้ได้ยังไง？ ผู้ชายอะไรไม่มีความรับผิดชอบเอาซะเลย？ แม้แต่คนในครอบครัวเขาเองก็ยังไม่มีใครคิดจะมาร่วมงานเลย ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจไอ้ลูกนอกคอกนั่นเลยนะคะ”

ชูเสวเปรียบเสมือนเจ้าหญิงของบ้าน ไม่มีใครตำหนิเธอที่พูดจาหยาบคายเช่นนี้ แต่ตอนนี้เธออยู่ในที่สาธารณะ และเธอยังเป็นน้องสาวของเจ้าสาว พฤติกรรมที่ไร้มารยาทของเธอ เริ่มจุดชนวนให้แขกเหรื่อที่มาในงานเริ่มส่งเสียงซุบซิบนินทากัน

ชูจี้ค่อย ๆ ยกชายกระโปรงขึ้น แล้วก้าวไปข้างหน้า เมื่อก่อนไม่ว่าชูเสวจะแผลงฤทธิ์ใส่เธอยังไง เธอก็ยอมชูเสวมาตลอด แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถอดทนกับความไร้มารยาทของชูเสวได้อีกต่อไป “ชูเสวหยุดเรียกเขาว่าลูกนอกคอกได้แล้วนะ！ ตอนนี้เธออยู่ในโบสถ์ ระวังคำพูดหน่อย！ แม้แต่มารยาทขั้นพื้นฐาน เธอก็ไม่มีเลยหรือไงกัน？”

ชูเสวนิ่งอึ้งกับคำพูดของชูจี้ เธอไม่เคยเห็นพี่สาวบุญธรรมเป็นแบบนี้มาก่อน ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยปริปากพูดอะไรเลย

โบสถ์ตกอยู่ในความเงียบทันทีที่เธอพูดจบ ทันใดนั้น ประตูโบสถ์ก็ถูกเปิดออก

และชายร่างสูงคนหนึ่งกำลังก้าวเข้ามา แสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามา เน้นรูปร่างที่สูงเพรียวของเขาให้ดูโดดเด่นมากยิ่งขึ้น

เมื่อประตูถูกปิดลง เขาก็เงยหน้าขึ้นมามองบรรยากาศรอบ ๆ งาน เขาค่อย ๆ กวาดตามองแขกเหรื่อที่มาในงาน พลางเม้มริมฝีปากเบา ๆ ก่อนจะติดกระดุมเสื้อ และจัดชุดให้เข้าที่เรียบร้อย ราวกับว่าเขารีบร้อนที่จะเดินทางมาที่นี่

แสงแดดทอประกายอ่อน ๆ สาดส่องมาที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ราวกับว่ามันถูกปั่นแต่งมาอย่างน่าอัศจรรย์ ดึงดูดทุกสายตาในโบสถ์ให้จับจ้องมาที่เขาดั่งต้องมนต์