โสเภณีไร้เดียงสา

ที

ร่วมห้องกับผู้ชาย เธอนอน ไม่หล

นเวียนไปมาซ้ำๆ อ

ิงๆ อยู่ดีๆ แม่เลี้ยงก็เอาตัวเธอมาใช้หนี้ให้บ้านมหาเศร

วังเสมอ...หวังว่าจะได้รับอิสระในเร็วๆ วันนี้ ทว่าก็อ

อย่างเขา ไม่มีทางชอบเธอหรอก เธอก็แค่เด็กกะโปโล

ว่าจะหลับก็ตีสองแล้ว มาตื่นอีกทีก็แปดโมง

เพื่อขับไล่ความมึนงงออกไป หันซ้ายหั

ก่อนจะลงไปชั้นล่าง เห็นสาวใช

่นแล้วหร

ทำงานแล้

ั่งห้ามไม่ให้

าศัยบ้านเขาอยู

ทานอาหารเช้าสิคะ

ป้าล

งคุณพรน

้นี่แหละว่ามารดาข

อ ใช

นนี้ที่บ้านก็มีแต่คนรับ

โล่งใจ เพราะเธอไม่ค่อยอยากเผช

กห้องครัวก็เจอหน้าคนที่ไม่อยากเจอเข้าพอ

ตอนเช้า

สิ” น้ำเสีย

นไม่หลับ คงเพร

งนะ ยังเด็กอยู่แท้ๆ ไม่น่า

อเม้มปากแน่น ไม่คิดแก้ตั

ขอโท

ลจนจริงจังด้วยล่ะสิ คว

จว่าทำไมพรทิพาต้องยัดเยียดให้เธอคิดแบบนั้นแบบนี้ด้วย

ีคู่หมั้นอยู่แล้

หน้า “ไม่เค

คนสวย รวย มีชาติตระกูล เหมาะสมกับธรทุกอย่าง ซึ่งแน่น

เพราะหนูก็ไม่คิดจะเอาตัวเอง

ิ” สาวใหญ่หัวเราะในลำคอ “ความจริงหน้าตาเธอก็จิ้มลิ้มน่าเอ็นดู

ดว่าคุณธรเป็นแ

ทั้งนั้นแหละ ฉันถึงต้องเตือนเธอตั้งแต่ต้นไง จะได้ไม่ถ

รับคำสั้น

สวยที่วันนี้แต่งตัวจัดจ้านเหมือนเคยจะตรงดิ่งเข

็จเมื่อกี้เอ

อะ ห่างเหินเชียว เร

ะพี

นะ พี่จะพาไปเที่ยวห้าง

อแม่” เสียงเธอแผ่วเบาลงเมื่

วพี่คนนี้จะพาไปเปิดหูเปิดตาเอง” จากนั้น

ะ” ตอบแล้วก็เดิน

ะคะพี่ทัย จะให้ไปเที่ยวห

เล็กคิดน้อย พี่ธรไม่ได้ให้เงินเธอติดต

ั้งคะ แล้วหนูก็ไม่กล้ารบกวนเขาด

นไวนะนก ควรทำตัวให้สดใสร่าเริงเข้าไว้สิ ไปๆ ไปเที่ยวกัน เดี๋ยวพี่เล

สาผู้หญิงแล้ว กันต์ฤทัยยังพาเธอไปไหว้พร

ับกันต์ฤทัยขึ้นอีกระดับหนึ่ง และรู้สึกว่าอี

แล้วยังซื้อของให้หนูอีก” เธอยกมือไหว้

ว่าพี่ซื้อให้น้องสาวล่ะกัน อย่าลืมนะมีอ

ปจนลับสายตาแล้วนั่นล่ะ ถึงหิ้วของพะรุงพะรังเข้าบ้าน

งเขาบอกชัดเจนว่