วิวาห์พาฬนิล

่ทางเหนือของเม

งคันธนูเล็งเป้าแดงที่ตั้งไกลออกไป พอปล่อยมือจากคันศร ธนู

ชายหนุ่มพรูลมหายใจ ไม่ง่ายเลยกว่าที่จะเล็งธนูให้เข้าเป้า แต

โดยง่าย หากเขาไม่รู้วิชาป้องกันตัวแล้ว เขายั

ที่สุด” ภร

ยอดที่สุดเจ้าค่ะ”

ภรรยาสามร้องอย่างชื่นชม ม

้าพวกนางก็ยังเอ่ยชมเขาอยู่ดี จิ่นกุ้ยตาถั่วมองไม่เห็นคุณค่าของเขาบ้างหรือไง พอคิดถึงหญิงคนนั้น

ดงอย่างเดือดดาล ธนูศรดอกนั้นไม่ได้ปักตรึงในตำแห

ุปทั้งนั้น ลูกธนูศรไม่เข้าเป้าด้วยซ้ำ เหอ

าะกลัวว่าเขาโกรธจริงๆ ทั้งรินชาใส่จอกและหยิบยื่นให้ ทั้งโบกสะบัดพัด ทั้งบีบนวดไห

ภรรยาทั้งสามต่างตกอกตกใจยกมือขึ้นทาบอก ทว่าสามีหาไ

หน่อย อยู่ที่นี่มีแต่น่าเบื่อ!” เหลิ่งซานเหวินบอกอ

านพี

สา

มีเจ

ามหลัง แต่ไหนเลยเหลิ่ง

บ่าวคนสนิทสองคนติดตามมาสองคนทางด้านหลัง กระทั่งมาถึงหน้าร้านผ้าส

ลับคราคลับคลาใครบางคนที่เขาเคยรู้จัก ทั้งที่เขาเพิ่งพบนางครั้งแรก ใบหน้าของนางไม่นับว่างดงามมาก ทว่าก็ไม่ขี้ริ้วขี้เหร่ ส่วนสตรีชุดขาว รูปร่างผอมบางกว่าสตรีชุดเขียวมาก

ขียว มุมปากของเขาค่อยๆ ยิ้มกว้างขึ้นอย่า

ลายๆ หลาหน่อยนะ ข้าต้องการนำไปตัดชุดคลุม” สตรี

หลิ่งซานเหวินขยับเข้าไปใกล้

แก่ของร้านอีก ผิดกับสตรีชุดขาวที่ยืนนิ่งเหม่อลอย ราวกับโ

เชิญทางนี้”พูดจบเขาผายมือไปทางด้านหนึ่ง จากนั้นสตรี

สตรีชุดเขียวเป็นปร

บว่างดงามหยาดฟ้า แต่นางมีดวงตาที่มีชีวิตชีวา รวมทั้งรอยยิ้มท

เหวินตะโกนเรียก “มาดู

ยเหลิ่ง สนใจผ

ินเห็นสีหน้าของนางเช่นนั้นให้รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่แล้วพอคิดว่าชื่อเสียงของเขา

ีชุดเขียวด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม แ

่งซานเหวิน แต่ไม่พบอะไรนอกจากผนัง

้นด้วยความรำคาญก่อนบอ

คุณชายเ

ช้สายตาแกมบั

ูแล้วจะเห็นหรือว่าอยู่ตรงไหน

ิ่งซานเหวินมาที่นี่เพื่อขอดูผ้า ซึ่งเท่าที่มองตามปลายนิ้วบริเวณนั้นกลับไม่มีผ้าสักผืน ห้าในสิบส่วนชายผู้

ัดความประสงค์ของคุณชายสกุลเหลิ่งคนนี้ ลอง

ำใจว่า “แม่นาง เจ้าตัดผ้าเป็นใช่ไหม ถ้าอย่างไรก็ลองตัดออ

กเถ้าแก่เมิงพลางตอบว่า “ได้เจ้าค่ะ ถ้

ุดเขียว ก่อนเดินเข้าไปด้านใน