จอมมารคลั่งสวาท

่พะว้าพะวงอยู่กับหนุ่มนัยน์ตาสีทองนามว่ามาร์คอส ขณะที่เดนนิสก็มัวแต่นึกแปลกใจตัวเองที่เลือกจะพาผู้หญิงแสนเชยที่แต่งตัวไม่ต่างจากป้าแก่ๆ สวมแว่นตาอั

ก็อดจะเหลือบตามองไม่ได้ และสิ่งที่ได้เห็นก็คือร่างของมาร์คอสยังนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ภายในสวนอยู่อย่างนั้น หญิงส

เขาน่าจะจากไปแล้ว น่าจะไปตั้งแต่สิบนาทีแรกแล้

หรือพเยีย เห็

วเองรู้จักค่ะ ถ้าจะไม่เป็

ป็นสารถีอยู่ต้องละสายตาจากท้องถนนเปลี่ยน

ไรหรื

ค่ะ เจ้านายคะ มี

ุณกันพเยีย บ

นิสก็หักพวงมาลัยรถเข้าจอดที่ริมฟุตบาท

ป็นใค

ยนัดกับเขาไว้ แต่พเ

สึกผิด ขณะที่มือบางรีบปลดล็อคเข็มขั

ลากคุณไปดินเนอร์อย่างนั้นหรือ” คิ้วเข้มยา

ประตูและก้าวลงไปแทน “แล้วพเยียจะ

ต่เขาก็รู้ตัวดีว่าตนเองไม่มีสิทธิ์ที่จะก้าวก่ายในเรื่องส่วนตัวของพเยียมากเกินไปกว่านี

อก” น้ำเสียงของเดนนิสแปร่งหูไปมากทีเ

ค่ะเจ้า

รณะที่หล่อนเห็นมาร์คอสยังคงนั่งรอตัวเอ

ยีย หากคุณจะกลับขึ้นไปก็ใช้คีการ์

ป่าปากออกมาอย่างโล่งอก ก่อนจะรีบวิ่งและวิ่งมุ่งหน้าตรงไปยังสวนสาธารณะที่ตัวเ

ลยนะ รอฉันก่

งไปถึงที่สวนสาธารณะนั้นให้เร็วที่สุด เพื่อที่จะได้มีโอกาสเอ่ยขอ

ท้าเดินตรงไปยังตำแหน่งที่ตัวเองเห็นมาร์คอสนั่งคอตกคอยอยู่เมื่อตอนที่นั่งรถผ่านมากับเดนนิส รีบเร่งด้วยอารามเร่งร้อน วอนขอใ

ม้แต่จะทรงตัวให้ยืนหยัดอยู่บนฝ่าเท้า น้ำร้อนๆ ซึมออกมาคลอที่ขอบตา ก่อนจะค่อยๆ ทรุดกายลง

รอฉันนะม

้ ทั้งๆ ที่หล่อนกับมาร์คอสก็พึ่งได้เจอหน้ากันเพียงแค่ครั้งเดียว แถมเขายังทำรุ

หลุมรักเขาเ

กครั้ง และมันก็ทำให้พเยียถึงกับเบิกตากว้างด้วย

มาร์คอสจ

ดศีรษะแรงๆ จนเส้นผมดำขลับที่ถูกมัดไว้ด้

ล่อนไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด หญิงสาวยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองเอาไว้ ความวิตกกังวลถาโถมเข้าใส่อย่

นก้าวเดินคือตัวของหล่อนเอง ดังนั้นหล่อนจะไม่มีก้าวเข้าไปในหนทางที่จะทำให้ตัวเอ

ง สภาพของเด็กผู้หญิงตัวน้อยที่ต้องต่อสู้ดิ้นรนในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ทุกคนแก่

่สุดก็คงหนีไม่พ้นเหตุการณ์ครั้งนั้น รุ่นพี่ต่างอิจฉาที่หล่อนสอบติดมหาลัยชื่อดังของรัฐบาลได้ และด้วยความริษยานี้ทำให้หล่อนถูกคนใจร้ายพวกนั้นจับโยนลงไป

ร้านั้นไปใช้ชีวิตปากกัดตีนถีบเพียงลำพังกลางวันเรียนหนังสือ กลาง

ยงเมื่อเสียงของผู้ชายคนหนึ่งที่จำได้ติดหูว่าเป็นใครดัง

์คอส

ุดลุกขึ้นและก้าวเข้าไปหาคนตัวโตที่ยืน

คุณจะไม่ม

าปิดหน้าผากกว้างนั้นด้วยความรำคาญ ก่อ

าเกือบสี่

ษ มาร์คอ

หญิงสาวจึงสะอึกสะอื้นออกมา ใช่สิ หล่อนผิด ผิ

ษนะคะ มา

้สึกผิดเหลือเกิน ผมยุ่ง เสื้อผ้ายับยู่ยี่ เขาคงจะต้อ

ยใจเหลือ

บ คุณไม่ได้ผิดนัดผมสักหน่อย เพราะถึงยังไงคุณก็ยังมา

ร์คอสดึงร่างของหล่อนเข้าไปกอด แถมยังปล่อยให

แน่ๆ ที่ปล่อยให้ผู้ชายแต