ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว
ู่ไม่ติดร่าง พระอนุชาของฮ่องเต้เช่นเขาคงต้อง
หรงกระแอม พร้อมก้าวเ
” นางตกใจ
ส่งและเย็นชา ทว่าทันทีที่สบตาก็รู้สึกว่าหัวใจของตนเต้นระรัว สีแดง
ืนเอามือไพล่หลังไว้ ใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ
าทแล้ว เป็นเพราะผู้น้อยไม่ทราบว่าท่านยืนพักผ่อนอ
่งยิ้มเย็นยะเยือก สีหน้าบ่งบอกว่าเขาได้ยินทุกอย่าง “คุ
ึ้นอีกหลายส่วน เมื่
ปรายตาขึ้นสบกับบุรุษที่ยืนอยู่เบื้องหน้า คิ้วงามขมวดเล็กน้อย
หากหัวสวย ๆ ของเ
สาวใช้ทรุดตัว
ี่ยนเยว่ฉีตัดสินใจอ่อนข้อลงก่อน ห
ข่าทีเดียว’ มู่เลี่ยงหรงข
าขึ้นมองเขา สบนัยน์ตาเข้มลึกนั้นด้วยคลางแ
งมู่เลี่ยงหรง ชายหนุ่มชะงักไปชั่วครู่ น่าอาย
ีโทสะด้วยเรื่องใด” เยี่ยนเย
อยู่ไม่ใช่หรือ ซ้ำยังกล้าวิพากษ์วิจารณ์ฮ่องเต้เท่ากับ
ด้กล่าวถึงฮ่องเต้แม้แต่ครึ่งคำ” เยี่ยนเยว่ฉีอ
าพยายามรักษาท่าทีเอาไว้อย่างสุดความสามารถ ด้วยนัยน์ตาดอกท้อนั้นช่างหวานล้ำนัก
สองคนไปได้หรือไม่” เยี่ยนเยว่ฉีอ้อนวอนเสียงเครือ ในดวงตาคู่สวยเริ่มหยาดเยิ้มไปด
ก็คงไม่เป็นไร แต่ตอนนี้มีซูจิ้งอยู่ด้วย แล้วยังครอบครัวของนางอีก คงพลอยเดือดร้อนจากเพลิงพิโรธของฮ่องเต้ไปด้
เมื่อครู่นางก็ไม่ได้เอ่ยออกมาตรง ๆ คุณหนูผู้นี้กิริยามารยาทดีย่อมต้องรู้กาลเทศะอยู่บ้าง แต่ในหัวใจย
องรู้จักเอาตัวรอด ในเมื่อนางเป็นหญิงสาวที่งดงามเหนือสตรีทั่วไปอยู่บ้าง คงไม่ยากหากตนเอง
องสู้ดู
ิดล่วงเกินฮ่องเต้แม้สักน้อ
าพูดถึงผู
่กระจ่างใจว่าเนื้อคู่ที่พี่ชายบอกนั้นชื่อแซ่อะไร “ผู้
จ้าไปให้กรมอาญาไต่สวนกระมัง” มู่เลี่ยงหรงปั้นหน้าเค
มอาญาเลยนะเจ้าคะ” นางแสดงอาการหวาดกลัว ตัวสั่นเทาเป็นลูกนก “หากใต้เท้าละเว้นพวกเราในครั้งนี้ ผู
เลยงั้นรึ” มู่เลี่ยงหรงผินห
ื่อเห็นชายหนุ่มมีท่าทีอ่อนลง นางลอบยิ้มในใจ
จแน่นะ” เขาย้ำถา
ทันที จนปิ่นปักผมลายดอกโบตั๋นสั่นไหวน
อแซ่ของเจ้ามา” มู่เลี่ย
สียทีว่าเจ้าเป
แซ่เยี่ยน
ว่าที่หวางเฟยของเขา สวรรค์กำลังเล่
ี จงจำเอาไว้ว่าเ
ว่ฉี ติดค้างใ
าท่านเป็นใคร’ เยี่ยนเ
างช้า ๆ ชัด ๆ ทุกคำพูด แอบซ่อนความข
้เลา ๆ อยู่
ด้แต่ภาวนา เพราะหากเป็นท่านอ๋องผู้ได้ชื่อว่าเข้มงวดเป็นที่สุดผู้นั้น