โหยตัณหา

พนักงานพ

คนนี้ที่โรงเรียน เพราะบ้านอยู่ติดกัน แต่หลังจากมารดาของเธอเสียไปแล้ว พ่อของเธอที่เพิ่งเริ่มทำธุรกิจและเป็นคนเอาการเอางานก็ใจสล

รู แต่หนูต้อ

โมงครึ่ง เลิกสี่ทุ่มครึ่ง เขาให้สามร้อ

ห้หนูเริ่มง

เดี๋ยวครูจะเอาเบอร์โทรของเ

ุณครู” พูดจบโทรศัพท์ก็ถูก

เป็นของขวัญวันเกิด ครูยกเครื่องนี้ให้เธ

่ก็รีบหุบลงและส่ายหน้าปฏิเสธ

กว่า แต่หนูไม่มีเงินให้คุณครูทีเดียวหรอกนะ

ดี” นงนุชยืนยันหนักแน่น “ทำงานได้เงิ

ครู ขอบ

ทำให้ดีล่ะ เพราะถ้าเราขย

ะคุ

ีผ่

่าของเธอ เขาเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเธอจะอดทนได้ขนาดนี้ แต่ก็เข้าใจว่าเป็นเพราะสถานะทางการเงินที่ย่ำแย่

รี

ู้จัด

ับแล้

อเปล่าคะ บอกมาได้เลยค่ะ” เธอถามผู้

ชั่วโมงได้ไหม เดี๋ยวลุงแวะไปส่งที่บ้านให้” เมื่อไม่มีพน

านไปพักผ่อน ไม่ต้องวกรถไปมาให้เสียเวลา” เธอไม่อยากรบกวนเขา

างนอกฝ

ล์ก็อยู่ใกล้ ๆ นี้เอง ถ้าไม

ินทางปล

เดินมาถึงทางออกสำหรับพนักงานก็ต้องทำหน้านิ่ว หญิงสาวเปิดกระเป๋าหยิบร

บังเอิญ ตอนแรกกะจะเดินหนีให้เร็วเพราะความกลัว แต่เมื่อสังเกตดี ๆ ก็เห็นความผิดปกติ ด้วยความเป็

บแฟ้มที่เปียกฝนกับกระดาษอีกหลายใบที่

งหนึ่งซ้น ต้องกระโดดกระต่ายขาเดียวมาหลบฝนอยู่ตรงมุมนี้ ครั้นจะกระโดดเข้าไปในตึกก็กลัวจะพลาดจนบาดเจ

งินกับเครือข่ายไปแล้ว เธอก็จะโทรยืมให้เขาอยู่หรอก เธอรู้สึกผิดที่ช่วยเห

บ ผม

มาเลย

หันหลังให้โดยที่ไม่ฟังเขาพ

ยค่ะ เดี๋ยวฉันพาค

80 แล้วเธอล่ะ ดู ๆ ด้วยสายตาแล้วน่าจะสัก 160 ไม่เกินนี้แน่ หุ่นแบบนี้..หนักเต็มที่ไม่น่า

ยู่ แต่ฉันแข็งแรงนะคะ ขึ้

เขาจึงค่อย ๆ โถมตัวแนบกับแผ่นหลังบอบบาง ไขว้แขนเข้า

น่นะค

้ภาระบนหลังจะหนักหน่วงจนแทบทรุด แต่เมื่อเธอฮึดสู้ ปลุกพลังยักษ์ที่ซุกซ่อนอยู่ในตัวขึ้นมา ก็รู้สึกว่าพอทนไหว “ฉันจะพาคุณ

นเหตุกันแน่ ถ้าเป็นเขา เขาจะไม่ทำแบบนี้เด็ดขาด แต่จะไปตามพนักงานโรงแรมที่เป็นผู้ชายมาช่วยแท

ิฟต์ “ผมนับถือคุณจริง ๆ ตัวก็เล็กนิดเดียวแต่แบกผู้

วค่ะ เวลาอยากทำงานใ

นอยู่ที่

ตไทม์เฉพาะเวลาที่ฝ่ายจัดเลี้ยงต้องการพนักงา

เขาตอบรับ แล้วเริ่มชวนคุ

้รับความนิยมมาก ก็เลยมีงานเลี้ย

มไม่มาทำ

ียนหนังสื

ง คุณชื่ออะไร ผมชื่อไค