โหยตัณหา

วามทรงจำอ

ชื่อคุณปฐมาวดี” วรวุธเดินมาให้ข้อมูลกับ

ที่ได้จับคู่กับสุภัครพีเอ่ยถามหัวหน้า ส่งสาย

จ้าของวันเกิดวันนี้ เตรียมตัวให้

เหล้าใส่แก้วที่เตรียมไว้ ตกแต่งแก้วเสร็จก็เรียก

่างนอบน้อมก่อนจะเดินเข้าไปในคฤหาสน์หลังมหึมา แต่ภายในโถงใหญ่ก็มีแต่โต๊ะรับแขกกับความว่างเปล่า

บันไดที่แยกเป็นสองทาง เขาคนนั้นกำลังยืนอยู่ทางขวา จ้

สั่งเอาไว้ค่ะ” ตอบเ

ล้ามาให้ฉันใหม่อีกแก้ว” ปฐพีบอกกับพนัก

นออกไป ไม่นานก็กลับมาพร้อมกับเหล้า เธอวางมันลงบนโต๊ะรับแขก ข

แก้วเมื่อถามออกไปแล้ว “ย

ี่เดินลงมาตามบันไดทางด้านซ้ายโวยวาย เธออยู่ในชุดราตรีเลื่

ยก เป็นคนสั่งมา

งสาวพี่พีนะ ไม่ใช

งของสุภัครพี เมื่อได้ยินสองพี่น้องคุยกัน คนหนึ่ง

ะ แล้วก็ไม่ต้องไปบอกคนอื่นล่ะ

แ

น ก็หล่อนเป็นเหลือบเป็นไรคอย

กทำไมล่ะ ถ้ายังพูดมาก เขาไม่

่อนคงไม่หน้าด้านขนาด

ให้พี่อยู่พี่ก็ไม่อยู่หรอก ขอให้น้องทั้งสองคนมีควา

ูกพันเป็นพิเศษ แต่เธอก็รู้แล้วว่าสองคน

นบอกว่ายังไง” ปฐพี

ำหน้าที่แทนนะคะ” สุภัครพีหยุดตอบโดยไ

นลานเดินจากไปอย่างไม่พอใจ และไม

้าตาเธอดูคุ้น ๆ นะพี่พี คล้

ษณะคนต้องยกนิ้วให้น้องสาวคนนี้เลย เพราะมั

พีจะ

มน้องสาว แล้วก้าวยาว ๆ ตามพนักงานหน้าตาสวยถูก

่น ๆ หันมามอง แต่เขาไม่สนใจ รีบก้าว

ีย

องที่รวดเร็วเกินคาด เธอฟาดมือใส

หวาดหวั่น ไม่กล้าสู้สายตา เพราะกลั

ม่โกรธ กลับสนใจเธอมากยิ่งขึ้น เขาเชยคางของเธออีกคร

แม้แต่รูปร่างก็ยังเหมือน “ฉันถาม.. อ้อ! สุภัคร..” เขาอ่านป้ายชื่อได้เพียงแค่นั้นเพร

ปให้พ้น ๆ คนใจดำพวกนี้ ถ้าเป็นบ้านหลังเก่าที่เคยอาศัยอยู่เ

ถามออกไป เด็กหญิงหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูชนิดที่น้องสาวเขาเทียบไม่ติด

ผลักเขาขณะเผลอสุดแรงจนหลุด แล้วรีบวิ่ง

เราทำอะไรให้ไม่พอใจบอกผมได้เ

สนใจชายหนุ่ม แต่พูดกับหญิ

วไม่ตอบคำถามของเจ้าภาพในค่ำคืนนี้ แต่กระซิบกระซ

ดูจากอาการตื่นตระหนกตกใจของหญ

วพี่ไปส่งขึ้

ทางโรงแรมเธอให้ถึงที่สุด” ชายหนุ่มผู้ไม่เคยย

ับข้อหาลวนลามนะครับ พ

จะฟ้องร้อ