icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติศาสตร์
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
บทที่ 2
คนตีสองหน้าเก่ง เฉินเฉียนเฉียน
จำนวนคำ:2276    |    อัปเดตเมื่อ:29/06/2022

ชิงซูหยุดเดิน และหันไปเหลือบมองผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินเข้ามา

“เฉินเฉียนเฉียนเหรอ?”

เธอคือ น้องสาวต่างแม่ของชิงซู เธอเป็นคนตีสองหน้าเก่ง ริมฝีปากสีแดงของเฉียนเฉียนยื่นออกมาเล็กน้อย และเธอก็เข้ามายืนขวางอยู่ข้างหน้าชิงซู “พี่จะย้ายออกไปแล้วเหรอ?”

ชิงซูกลอกตา พลางยิ้มเยาะ “เฉียนเฉียน ฉันไม่ได้เจอเธอมาตั้งนาน เธอยังชอบสร้างภาพเป็นมีน้ำใจสินะ ทั้ง ๆ ที่รู้คำตอบแล้ว ยังแกล้งถามทำไม?”

เมื่อได้ยินดังนั้น ใบหน้าของเฉียนเฉียนก็ซีดเผือดไปขณะหนึ่ง และหลังจากนั้น เปลวไฟแห่งความโกรธก็จุดประกายขึ้นในดวงตาของเธอ แต่ในไม่ช้า เธอก็สามารถระงับความโกรธในใจของเธอไว้ได้ และเปลี่ยนท่าทีเป็นคนใสซื่อ

“พี่ชิงซู ฉันก็แค่เป็นห่วงพี่ ทำไมพี่ถึงคิดกับฉันแบบนั้นหล่ะ”

เป็นห่วงงั้นเหรอ?

ฉันเกรงว่า ความเป็นห่วงของเธอ มันคงจะเป็นความเป็นห่วงจอมปลอมเสียมากกว่า คงมาเพราะอยากจะเยาะเย้ยละสิ

ในขณะนั้น เฟินฉีก็ก้าวไปข้างหน้าสองก้าวด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ และเตือนว่า “นายหญิง ใกล้ถึงเวลาที่คุณจะต้องไปแล้วนะคะ คุณซือซั่วใกล้จะกลับมาแล้ว”

ริมฝีปากของชิงซูกระตุกขึ้น แล้วชี้นิ้วไปทางเฉียนเฉียน พลางพูดกับเฟินฉีว่า “ไม่ใช่ว่า ฉันไม่อยากไป แต่มีหมาตัวหนึ่งกำลังขวางทางฉันอยู่ ฉันเลยยังไปไหนไม่ได้ ถ้าหมาเกิดบ้า แล้วมากัดฉันขึ้นมา ใครจะเป็นคนรับผิดชอบ?”

ได้ยินดังนั้น เฟินฉีถึงกับพูดไม่ออก

ในขณะที่ดวงตาของเฉียนเฉียนแดงก่ำ และน้ำตาของเธอก็ไหลรินออกมาด้วยความเสียใจ เธอพูดว่า “พี่ชิงซู ฉันรู้ว่า ในวันนี้ พี่เขยต้องการจะหย่ากับพี่ ฉันกลัวว่า พี่จะเศร้าใจ ดังนั้น ฉันเลยอุตส่าห์หยุดงานมาหาพี่ พี่…… แล้วทำไมพี่ต้องพูดกับฉันถึงขนาดนั้นด้วย ฉันเป็นน้องสาวของพี่นะ”

“ฉันกับสุนัขอย่างเธอ เราไม่ใช่พี่น้องกัน” ชิงซูพูดปฏิเสธความสัมพันธ์กับเธออย่างรวดเร็ว และหันไปมองไปเฟินฉีอีกครั้ง “เฟินฉี คุณดูสิ มันแป็นแบบนี้ แล้วฉันจะไปได้ยังไง?”

ใบหน้าที่เย็นชาของเฟินฉีหายไปครู่หนึ่ง และเธอก็พูดกับเฉียนเฉียนว่า “คุณเฉียนเฉียน ได้โปรดหลีกทางด้วย”

เฉียนเฉียนกัดริมฝีปากของเธอแน่น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ

หลังจากนั้น ชิงซูจึงพูดด้วยเสียงต่ำว่า “เฟินฉี สุนัขมันไม่เข้าใจภาษาคนหรอก”

ได้ยินดังนั้น เฉียนเฉียนก็กำมือแน่น และจ้องไปที่ชิงซูอย่างโกรธเคือง

เมื่อชิงซูเอียงศีรษะมองดูเธอโกรธอย่างสิ้นหวัง ริมฝีปากของเธอก็เผยถึงรอยยิ้มเย้ยหยัน

หัวใจของเฉียนเฉียนก็ชะงักเล็กน้อย เมื่อเห็นรอยยิ้มที่เย่อหยิ่ง และเย้ยหยันของเธอ

‘มันเกิดอะไรขึ้น? ชิงซูเป็นคนขี้ขลาด และเธอก็มักจะเป็นคนเชื่อฟังคำของฉันอยู่เสมอ แต่วันนี้ เธอกลับพูดจาฉะฉาน และท่าทีของของเธอที่มีต่อฉันก็เปลี่ยนไปมาก!’ เฉียนเฉียนคิดในใจ

“คุณเฉียนเฉียน” เฟิงฉีพูดย้ำอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เฉินเฉียนเฉียนเม้มริมฝีปากสีชมพูของเธอ แล้วพยายามระงับความสงสัย และพูดออกไปอย่างอ่อนโยนว่า “ผู้ช่วยเฟินฉี ไม่ใช่ว่า ฉันไม่ยอมปล่อยพี่ชิงซูไป แต่เป็นเพราะ... คุณซือซั่วเป็นคนสั่งไว้”

เมื่อได้ยินดังนั้น เฟินฉีและชิงซูต่างก็ตกตะลึงในเวลาเดียวกัน

“คุณซือซั่วรู้ว่า ฉันจะมาที่นี่ เขาเลยขอให้ฉันช่วยเฝ้าดูพี่เก็บข้าวของออกไป โดยเขาบอกกับฉันว่า ข้อตกลงในการหย่าระบุไว้ว่า พี่ชิงซูจะต้องออกไปจากบ้านหลังนี้ และพี่ไม่มีสิทธิ์เอาของที่เป็นของครอบครัวจ่านออกไปแม้แต่ชิ้นเดียว” เฉียนเฉียนจ้องไปที่กระเป๋าเดินทางของชิงซู และพูดต่อไปว่า

“ดังนั้น ฉันเลยอยากขอให้พี่เปิดกระเป๋าให้ฉันตรวจดูหน่อย”

ชิงซูขมวดคิ้ว “ข้างในก็มีแค่เสื้อผ้าไม่กี่ตัว ฉันไม่ได้เอาอะไรออกไปจากที่นี่สักหน่อย!”

เฉินเฉียนเฉียนไม่สนใจ เธอก้าวไปข้างหน้าสองก้าว แล้วคว้ากระเป๋าเดินทางของเธอไว้ และพูดว่า “พี่ชิงซู พี่คิดว่าแค่พี่บอกว่าไม่ได้เอาอะไรออกไป แล้วมันก็จะจบเหรอ ถ้าพี่ไม่ได้เอาอะไรออกไปจริง ๆ แล้วจะกลัวทำไม?”

พูดจบ เฉินเฉียนเฉียนก็วางกระเป๋าเดินทางลง แล้วทำการเปิดออก

ภายในกระเป๋าเดินทางมีเสื้อผ้ากองซ้อนกันอยู่ และดูเหมือนว่า มันไม่มีอะไรอื่นเลยจริง ๆ

เห็นดังนั้น เฉียนเฉียนก็กัดฟันแน่น เธอไม่คิดว่า คนอย่างชิงซูจะแค่นำเสื้อผ้าไปด้วยเพียงไม่กี่ตัวเท่านั้น เธอพยายามค้นหากระเป๋าไปมาหลายรอบ ราวกับว่าเธอต้องการหาหลักฐานว่า ชิงซูขโมยของจากตระกูลจ่านไปให้ได้ แต่ค้นหาไปสิบกว่านาที่ กลับกลายเป็นว่า ข้างในมีเสื้อผ้าเพียงไม่กี่ตัวเท่านั้นจริง ๆ

“พอหรือยัง?” ชิงซูมองไปที่เฉียนเฉียนอย่างหมดความอดทน

“พี่ชิงซู ฉันต้องทำตามคำสั้งของคุณซือซั่ว ถ้ายังไง ฉันขอตรวจดูอย่างละเอียดกว่านี้หน่อยน่าจะดีกว่า” เฉียนเฉียนพูดอย่างแผ่วเบา

“งั้นเธอก็เช็คต่อไปเถอะ ฉันไม่ต้องการเสื้อผ้าพวกนี้แล้ว” ใบหน้าชิงซูบึ้งตึง ความเจ็บปวดในร่างกายของเธอ มันยังคงไม่ได้จางหายไปเลยแม้แต่น้อย เธอไม่อยากที่จะวุ่นวายกับเฉียนเฉียนอีก และเธอก็ไม่ต้องการรอให้ซือซั่วกลับมาบีบคอของเธออีกครั้ง

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอจึงเดินเลี่ยงเฉียนเฉียนไปที่ลิฟต์ เฟินฉีเองก็เดินตามหลังเธอมาติด ๆ เช่นกัน

เสียงลิฟต์ดังขึ้น

ในขณะนี้ลิฟต์มาถึงชั้น 3 ประตูทั้งสองก็ค่อย ๆ เปิดออกอย่างช้า ๆ แต่ขณะที่ชิงซูกำลังจะเดินเข้าไปข้างใน ทันใดนั้น เธอก็สัมผัสได้ถึงอุณหภูมิรอบ ๆ ตัวเธอลดลงต่ำอย่างรวดเร็ว เธอตัวสั่นเทา และหยุดเดินทันที

สิ่งแรกที่เธอสังเกตเห็นคือ รองเท้าหนังคู่หนึ่งที่ได้รับการขัดมาจนเงาวับ และเมื่อเธอค่อย ๆ มองขึ้นไปก็ต้องเห็นเข้ากับใบหน้าที่เย็นชาของจ่านซือซั่ว เมื่อเห็นดังนั้น ดวงตาของเธอก็ค่อย ๆ เบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ

“คุณซือซั่ว” เฟินฉีก้มศีรษะลงแสดงความเคารพ

ดวงตาสีเข้มของซือซั่วเต็มไปด้วยอันตราย และทันใดนั้น ก็มีเสียงต่ำออกมาจากริมฝีปากของเขา “ชิงซูดูเหมือนว่า คุณจะจำในสิ่งที่ฉันพูดไปเมื่อเช้านี้ไม่ได้!”

เมื่อชิงซูเห็นเข้ากับเขา เธอก็นึกถึงความรู้สึกถึงการหายใจไม่ออกที่เกิดจากการถูกบีบคอเมื่อเช้านี้ได้ทันที หัวใจของเธอสั่นเทา

เธอเอื้อมมือขึ้นไปจับที่คอของเธอ แล้วพูดว่า “จำได้”

“จำได้งั้นเหรอ? แล้วทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่อยู่อีก! ” ซือซั่วก้าวเข้ามาใกล้เธอ และถามเธอด้วยน้ำเสียงเฉียบคม

เมื่อชิงซูเห็นดังนั้น เธอก็ก้าวถอยหลังจนหลังของเธอสัมผัสเข้ากับผนัง และไม่มีทางให้เธอสามารถถอยหลังต่อไปได้อีก เธอทำได้เพียงหลับตาลง และกัดฟันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา

“คุณควรไปถามเฉียนเฉียน ฉันก็อยากจะไปอยู่หรอก แต่จู่ ๆ เธอก็มาขวางทางฉันไว้ และห้ามไม่ให้ฉันไป ดังนั้น ฉันเลย.....”

ชิงซูขบกรามแน่น เธออธิบายกับเขายังไม่ทันจบ แต่ทันใดนั้น เฉียนเฉียนก็ก้าวไปข้างหน้า และพูดขัดจังหวะเธอขึ้น พร้อมกับน้ำตาในดวงตาของเธอ

“พี่ชิงซู พี่พูดโกหกแบบนี้ได้ยังไง!”

“ฉันไม่ได้โกหก!” ชิงซูพูดปฏิเสธทันที อดก่นด่าในใจไม่ได้ ‘ถ้าไม่ใช่เพราะอีเฉียนเฉียนนังหน้าซื่อใจดด ฉันคงจะได้ไปจากที่นี่ตั้งนานแล้วแหละ และฉันก็คงไม่ต้องมาเจอกับซือซั่วแบบนี้ บ้าเอ้ย!’

เฉียนเฉียนดูเหมือนกำลังจะร้องไห้ เธอพูดขึ้นมาว่า “พี่เขย ฉันไม่ได้ตั้งใจห้ามไม่ให้พี่ชิงซูไปจริง ๆ นะ ฉันแค่ทำตามคำสั่งของคุณ ที่ให้ฉันคอยตรวดูกระเป๋าเดินทางของพี่ชิงซู เพราะกลัวว่า เธอจะเอาของที่เป็นของคุณไป พี่ชิงซู…… ฉันรู้ดีว่า ปกติพี่เป็นคนชอบพูดโกหก แต่ฉันคิดไม่ถึงว่า ในเวลาแบบนี้ พี่ยังจะกล้าพูดโกหกได้อยู่อีก”

เมื่อซือซั่วได้ยินคำพูดเฉียนเฉียน เขาก็นึกถึงสิ่งที่ชิงซูทำในอดีตได้ขึ้นมาทันที ใบหน้าของเขาก็มืดมนมากขึ้นเรื่อย ๆ “ชิงซู คุณคิดจริง ๆ เหรอว่า ฉันไม่กล้าฆ่าคุณ?”

ทันใดนั้น ฝ่ามือขนาดใหญ่ของซือซั่วก็คว้าไปที่ต้นคอของเธอ และมันทำให้หัวของเธอก็กระแทกเข้ากับผนังอย่างจัง ชิงซูพยายามดึงมือของเขาออกตามสัญชาตญาณ และด้วยความเจ็บปวดที่ด้านหลังศีรษะของเธอ มันก็ทำให้เธอเวียนหัวมากขึ้น

“จ่าน...จ่านซือซั่ว” ชิงซูเรียกชื่อของเขาออกมาอย่างติดขัด

ซือซั่วจึงพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ชิงซู ใครอนุญาตให้คุณมาท้าทายฉันครั้งแล้วครั้งเล่ากัน!”

ด้วยความรู้สึกที่เริ่มหายใจไม่ออก ชิงซูจึงพยายามดึงมือของซือซั่วออกจากลำคอของเธอ

และเมื่อเฟินฉีเห็นดังนั้น เธอก็เริ่มรู้สึกใจคอไม่ดี เธอจึงรีบก้าวไปข้างหน้า และคุกเข่าลง แล้วพูดว่า “คุณซือซั่ว ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับนายหญิง คนในคณะกรรมการจะใช้โอกาสนี้สร้างปัญหาให้คุณ และแผนการรวมหุ้นของคุณจะถูกคัดค้านอย่างแน่นอน”

“บัดซบ!” จ่านซือซั่วคำราม และนิ้วเรียวที่บีบคอของชิงซูไว้ก็เปลี่ยนเป็นสีขาวซีด เนื่องจากออกแรงบีบคอเธอไว้แน่น

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 การเกิดใหม่ การหย่าร้าง2 บทที่ 2 คนตีสองหน้าเก่ง เฉินเฉียนเฉียน3 บทที่ 3 ฝังไว้ข้างหลุมฝังศพของคุณ4 บทที่ 4 พินัยกรรม5 บทที่ 5 กลับวิลล่าตระกูล ยู6 บทที่ 6 แจ้งตำรวจ7 บทที่ 7 บุกรุกบ้าน8 บทที่ 8 เจ้าของวิลล่าแห่งนี้คือ ยูชิงซู9 บทที่ 9 แขกไม่ได้รับเชิญ10 บทที่ 10 ผู้หญิงน่ะ ต้องแลกกันเล่น มันถึงจะสนุก11 บทที่ 11 จ่านซือซั่ว นายอย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน!12 บทที่ 12 ขอความเป็นธรรมให้คุณกัว13 บทที่ 13 คนทำผิดควรคุกเข่าขอโทษ14 บทที่ 14 คนใช้ของตระกูล ยู ลาออกไปหมดแล้ว15 บทที่ 15 จากเศรษฐีณีสู่วิถียาจก16 บทที่ 16 ตระกูล ยู กรุ๊ป ล้มละลาย17 บทที่ 17 มูลค่าหนี้สิ้น 9.99 ล้าน18 บทที่ 18 อ้อนวอนกับจ่านซือซั่ว19 บทที่ 19 การยั่วยุของเฉินเฉียนเฉียน20 บทที่ 20 อะไรที่ไม่ใช่ของเธอ · มันก็จะไม่ใช่ของเธออยู่วันยังค่ำ21 บทที่ 21 ปกป้องตระกูล ยู และตระกูล ยู กรุ๊ป22 บทที่ 22 ลานจอดรถ23 บทที่ 23 ข้อตกลงซื้อตระกูล ยู กรุ๊ป24 บทที่ 24 ไม่ต่ำช้าพอที่จะแต่งงานกับคุณได้ยังไง25 บทที่ 25 ‘เงื่อนไข’ ของจ่านซือซั่ว26 บทที่ 26 หัวหน้าทีมโปรเจกต์สุดแปลก27 บทที่ 27 แฮกเกอร์ คิงโพแดง28 บทที่ 28 ลูกน้องชิงติง29 บทที่ 29 ชิงติง:ผมไม่เคยสงสัยในตัวคุณเลย30 บทที่ 30 คุณเชื่อใจฉันสักครั้งได้ไหม!31 บทที่ 31 หมาและยูชิงซูห้ามเข้า32 บทที่ 32 ถึงตาคุณทำตามสัญญาแล้ว!33 บทที่ 33 ลูกสาวจอมทำลายล้าง สัมภาษณ์งานที่ตระกูล จ่าน กรุ๊ป34 บทที่ 34 ตอกหน้ากลับด้วยคะแนนเต็ม35 บทที่ 35 โชคเข้าข้าง36 บทที่ 36 ความโกรธ ยอมรับผลที่ได้มา37 บทที่ 37 จะไปหรือไม่ไป ฉันเป็นคนตัดสินเอง38 บทที่ 38 ห้องเก็บเอกสาร39 บทที่ 39 เฉียวปวดใจ40 บทที่ 40 เฉียวคุกเข่าขอโทษ41 บทที่ 41 ถอยลงเหว42 บทที่ 42 การสู้กลับของยูชิงซู43 บทที่ 43 คำขอโทษนี่ ใครอยากจะพูด ก็พูดเองแล้วกัน!44 บทที่ 44 ความคิดของเฉินเฉียนเฉียนถูกเปิดเผย45 บทที่ 45 ยูชิงซู คุณนี่ทนต่อความเหงาไม่ได้เลยนะ46 บทที่ 46 แสร้งทำเป็นบริสุทธิ์สูงส่ง47 บทที่ 47 นี่เธอท้อง?48 บทที่ 48 ยูชิงซูป่วย49 บทที่ 49 ท้องได้สี่สัปดาห์แล้ว กับเด็กน้อยถังถัง50 บทที่ 50 การต้อนรับแขกของยูชิงซู51 บทที่ 51 ป่วยเป็นอะไรถึงต้องไปแผนกสูตินรีเวช?52 บทที่ 52 ตัดสินใจคลอดเด็กคนนี้53 บทที่ 53 อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็อยากมีลูกแล้ว54 บทที่ 54 เสี่ยวชูถูกไล่ออก55 บทที่ 55 ตรวจสุขภาพล่วงหน้าสองเดือน56 บทที่ 56 งานเลี้ยงวันเกิดของตระกูลฟาน57 บทที่ 57 มีใครบ้างที่มาร่วมงานวันเกิดของคุณฟาน?58 บทที่ 58 คุณอยากให้ฉันไปอ่อยเขางั้นเหรอ?59 บทที่ 59 ฉันคืออดีตภรรยาของจ่านซือซั่ว60 บทที่ 60 แชนนิ่ง เปลี่ยนคู่ควง61 บทที่ 61 เชิญคุณมาเต้นรำด้วยกัน62 บทที่ 62 ลองดูก็ได้63 บทที่ 63 จ่านซือซั่วทำตัวเป็นเด็ก64 บทที่ 64 การวางแผนของแม่ลูกจอมตีสองหน้า65 บทที่ 65 เอาคืนให้เฉียว66 บทที่ 66 พ่อต้องการพบฉัน?67 บทที่ 67 ค้ามนุษย์ ในห้องผู้ป่วย 120668 บทที่ 68 ตรงนี้มีเส้นเลือดอยู่เส้นหนึ่งที่เรียกว่า หลอดเลือดแดง69 บทที่ 69 เธอท้อง!70 บทที่ 70 ยูชิงซู ทำไมคุณถึงกล้าได้ขนาดนี้!71 บทที่ 71 งั้นก็ดี เธอจะได้ตายไปพร้อมกับเขา!72 บทที่ 72 คนไข้หรือนักโทษ73 บทที่ 73 กลับไปที่สวนซู่อีกครั้ง74 บทที่ 74 เป็นเพราะลูก แม่ถึงได้ดิบได้ดีไปด้วยใช่ไหม?75 บทที่ 75 จ่านซือซั่วตัดสินใจที่จะต้องการเด็กคนนี้76 บทที่ 76 ถ้ากินไม่หมด ก็ห้ามออกไปจากที่นี่แม้แต่ครึ่งก้าว !77 บทที่ 77 สัญญา... เรื่องร้ายของยี่เสี่ยวและเฉียว78 บทที่ 78 เซ็นสัญญา สามเงื่อนไข79 บทที่ 79 ดูละคร80 บทที่ 1 นังจิ้งจอกล่อลวงสามีของคนอื่น!81 บทที่ 81 เมียหลวงมาหา82 บทที่ 82 คุณซือซั่ว คุณควรขอบคุณฉัน83 บทที่ 83 เฉินเฉียนเฉียนหมดอนาคต84 บทที่ 84 อาจจะมีความแค้นกับเธอ หรือไม่ก็อาจจะมีความแค้นกับคุณ85 บทที่ 85 ไห่เฉิงมาเยี่ยม86 บทที่ 86 ทวงบุญคุณ87 บทที่ 87 คุกเข่าคำนับขอโทษต่อหน้าหลุมศพ!88 บทที่ 88 การนินทาของสาวใช้89 บทที่ 89 แม่ผู้ให้กำเนิดทายาทในอนาคตของตระกูล จ่าน กรุ๊ป90 บทที่ 90 คุณอาชุนออกจากซู่หยวน91 บทที่ 91 ขโมยของกิน92 บทที่ 92 คำเตือนของจ่านซือซั่ว หนึ่งศพ สองชีวิต93 บทที่ 93 จี้เจิ้งจูกลับประเทศ94 บทที่ 94 การปิดบังของจี้เจิ้งหลู95 บทที่ 95 จี้เจิ้งจูชอบยูชิงซู96 บทที่ 96 หญิงตั้งครรภ์เป็นหวัดไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ97 บทที่ 97 ชื่อพี่น้องตระกูลจี้ ต่างกันแค่อักษรตัวเดียว98 บทที่ 98 คนเลือดเย็นตามหาคนท่ามกล่างสายฝน99 บทที่ 99 หลุมพลางของซูปิง100 บทที่ 100 โทรแจ้งตำรวจ ซู่หยวนถูกขโมยของ