ชิงซูถูกพาเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง จากนั้น อลิซก็ขอให้เธอนั่งลง และเริ่มจัดการทำเสริมสวยใบหน้า แต่งหน้า และทำผมให้กับเธอ

หลังจากที่จัดการทำสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้จนเสร็จ มันก็เป็นเวลากว่าหกโมงเย็นแล้ว

กระนั้น ชิงซูก็ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ซือซั่วต้องการจะทำ เธอจึงทำได้เพียงคอยสังเกตดูไปเรื่อย ๆ

ในขณะนั้นก็มีคนมาเคาะประตูห้อง อลิซจึงเดินไปเปิดประตู และชิงซูที่นั่งมองผ่านกระจกก็เห็นว่า คนที่เคาะประตูคือ ชายชุดดำสองคนที่พาเธอมาที่นี่

“ใกล้จะถึงเวลาแล้ว” ชายหนึ่งคนในนั้นเตือนขึ้นมาอย่างเย็นชา

“โอเค ฉันจะให้คุณชิงซูไปเปลี่ยนเสื้อผ้า” อลิซกล่าวด้วยความสุภาพนอบน้อม

อลิซเดินไปปิดประตูอีกครั้ง และในขณะนั้น ชิงซูก็วางมือลงบนโต๊ะ แล้วใช้ปลายนิ้วเคาะโต๊ะเป็นจังหวะ เมื่อเธอเคาะเตาะเป็นครั้งที่ห้า อลิซก็เดินเข้ามาเธอ

“คุณชิงซู คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะค่ะ”

ชิงซูหันไปมองอลิซ ดวงตาของเธอเป็นประกาย “คุณรู้ไหมว่า ใครเป็นคนให้คุณมาจัดการแต่งตัวให้ฉัน？”

“ฉันรู้ค่ะ เป็นคุณซือซั่วที่ให้ฉันทำแบบนี้” อลิซยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นเป็นรอยยิ้มที่ดูสุภาพ และมันก็ให้ความรู้สึกเหินห่าง

“แล้วรู้ไหมว่า ทำไมเขาถึงต้องให้คุณมาแต่งตัวให้ฉัน？” เธอถาม โดยต้องการเบาะแสบางอย่างจากปากของอลิซ

อลิซหรี่ตาลง และทำท่าทางอ้อนวอนอีกครั้ง “คุณชิงซู เราไม่มีสิทธิ์รู้ถึงความเป็นส่วนตัวของลูกค้าได้”

ชิงซูมองเข้าไปในดวงตาของเธอ จากนั้นลุกยืนขึ้น และเดินตามทางที่เธอชี้ไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า

เมื่อเธอเปิดประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอก็เห็นเข้ากับชุดเดรสกระโปรงแขวนอยู่ข้างใน นัยน์ตาของเธอเป็นสีดำเหมือนหมึก มันมืดมนมากจนไม่สามารถมองลึกลงไปได้ ราวกับบ่อน้ำลึก

เธอกระตุกริมฝีปาก และพ่นลมหายใจออกมา เมื้อกี้นี้ เธอยังไม่รู้ว่า ซือซั่วต้องการจะทำอะไร แต่หลังจากที่ได้เห็นชุดเดรสกระโปรงชุดนี้แล้ว ชิงซูก็สามารถเข้าใจได้ในทันที

เสียงของอลิซดังมาจากข้างนอก “คุณชิงซู คุณซือซั่วฝากให้ฉันมาบอกบางอย่างกับคุณ”

“คุณซือซั่วบอกว่า สำนักงานกฎหมายที่ก่อตั้งโดยทนายความของคุณไม่มีใบอนุญาตประกอบธุรกิจอย่างเป็นทางการ และเขาก็สามารถไปแจ้งเรื่องนี้กับสำนักงานอุตสาหกรรมการค้า และการพาณิชย์ได้”

เมื่อได้ยินดังนั้น หัวใจของชิงซูก็แทบทรุดลงไปทันที

เธอประเมินคนอย่างจ่านซือซั่วต่ำไปจริง ๆ เพราะแค่ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ เขากลับสามารถรู้รายละเอียดของทนายยี่ได้อย่างชัดเจน

ถ้าเธอไม่ยอมใส่เดรสกระโปรงตัวนี้ เกรงว่า วินาทีถัดไป ทนายยี่อาจจะถูกกรมตุลาการพาตัวไปสอบสวนก็เป็นได้

ถ้าเป็นแบบนั้น ทนายยี่ไม่เพียงแต่จะมีปัญหา แต่ตราบใดที่จ่านซือซั่วคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เรื่องเกี่ยวกับพินัยกรรมของเธอก็ต้องตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน

การข่มขู่ของเขาในครั้งนี้ แค่มองแวบแรกก็สามารถเห็นถึงผลที่ตามมาได้อย่างชัดเจน

ชิงซูกัดฟันแน่น แล้วมองขึ้นไปที่เดรสกระโปรงตรงหน้าของเธอ เธอกำหมัดแน่น และกดเสียงต่ำตอบไปว่า “ฉันจะเปลี่ยนมัน”

“คุณชิงซู คุณยังมีเวลาเหลืออีกห้านาที” อลิซเตือน

.....

ยามกลางคืน ความฟุ่มเฟือยของผู้คนในเมืองหลวงจันทร์ที่ไม่อาจหยุดยั้งได้ ก็ได้เริ่มต้นขึ้น

จุนเหอ คลับ ที่ซึ่งตั้งอยู่ในใจกลางของเมืองหลวงจันทร์ ที่แห่งนี้เป็นหนึ่งในสถานที่โปรดปรานของเหล่าเศรษฐี ผู้ธุรกิ

มันมีทั้งหมด 33 ชั้น ชั้นแรกจะเป็นล็อบบี้ ชั้นสองถึงชั้นเจ็ดจะเป็นร้านกาแฟ ร้านอาหารฝรั่ง บาร์ที่เงียบสงบ ห้องเล่นเกม คาสิโน และดิสโก้บาร์ ในส่วนที่เหลือจะเป็นห้องพักที่จัดไว้เป็นพิเศษสำหรับแขกผู้มาพัก

ที่นี่คุณสามารถเห็นถึงความสง่างาม และความเจริญของเมืองหลวง ตลอดจนสามารถเห็นถึงความฟุ่มเฟือย และความไร้สาระของมันได้ อาจกล่าวได้ว่า ทุกสิ่งที่นี่เป็นเพียงพื้นที่เล็ก ๆ แห่งความเจริญรุ่งเรืองของเมืองหลวงจันทร์

ชั้นสาม ณ ห้องบาร์อันเงียบสงบ

“ก๊อก ก็อก！” หลังจากเสียงเคาะสองครั้งดังขึ้น บริกรก็เดินเข้ามาด้วยความระมัดระวัง พร้อมกับไวน์แดงในมือ หลังจากนั้น เขาก็ทำการรินไวน์แดงให้คนในห้องทีละคน”

“คุณซือซั่ว คุณนี่พูดไม่เป็นคำพูดเลยนะ ไหนคุณตกลงจะพาผู้หญิงมาด้วย แต่คุณกลับมาที่นี่คนเดียว” ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ปลายโซฟาอีกฝั่งหนึ่งโอบกอดหญิงสาวของเขา โดยที่มืออีกข้างหนึ่งหยิบแก้วไวน์แดงจากบริกร แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

“หรือว่า คุณซือซั่วกำลังดูถูกฉัน ดังนั้น คุณเลยไม่ยอมให้เกียรติฉันที่พาผู้หญิงมาด้วยงั้นเหรอ？ ถ้าแบบนั้น ฉันก็เริ่มนึกสงสัยแล้วว่า คุณซือซั่วตั้งใจที่จะร่วมมือกับเราจริง ๆ หรือเปล่า”

เมื่อได้ยินดังนี้ เฟินฉีซึ่งยืนอยู่ที่ประตูก็เบิกตาขึ้นด้วยความตื่นตระหนก

คนที่พูดจะต้องเป็นคนที่คุณซือซั่วต้องการร่วมงานกันในครั้งนี้ และงานเลี้ยงนี้ก็เป็นโอกาสหนึ่งในการตัดสินใจร่วมงานกันของบริษัทด้วย

การร่วมมือกันในครั้งนี้เกี่ยวข้องกับแผนกลยุทธ์ของตระกูล จ่าน กรุ๊ป สำหรับไตรมาสหน้า และมันยังเป็นโครงการที่เกี่ยวข้องกับกองทุนหลายหมื่นล้าน ดังนั้น จ่านซือซั่วจึงได้จัดงานในครั้งนี้ขึ้นเป็นการส่วนตัว

เฟินฉีขมวดคิ้วเล็กน้อย และนัยน์ตาของเขาก็ทรุดลง

บุคคลนี้ดูเย่อหยิ่งเกินไป ถึงแม้ว่า ตระกูล จ่าน กรุ๊ป ตั้งใจจะร่วมมือกับเขาก็ตาม แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าต้องเป็นเจ้านี้เท่านั้น

ถ้ามองคร่าว ๆ อีกฝ่ายคือฝ่าย ก ของตระกูล จ่าน กรุ๊ป แต่ในความเป็นจริง หากจ่านซือซั่วทำการไม่แคร์ ฝ่าย ก ก็จะกลายเป็นฝ่าย ข ได้เช่นกัน เพราะฉะนั้น เงินทุนที่จำเป็นต้องพึ่งพาอีกฝ่าย มันก็ไม่ได้มากถึงทำท่าหยิ่งผยองได้ขนาดนั้น

ซือซั่วนั่งอยู่บนโซฟา โดยนั่งไขว้ขาอย่างสบาย ๆ เขาไม่ได้แสดงท่าทางใด ๆ ออกมา เมื่อได้ยินคำพูดที่ยั่วยุ และดูถูกของอีกฝ่ายหนึ่ง เขาเพียงยกแก้วไวน์แดงขึ้นมาจิบ ด้วยนิ้วที่เรียวยาวของเขา

สีหน้าของชายวัยกลางคนก็มืดลงทันที เมื่อเห็นท่าทีที่เมินเฉยต่อสิ่งที่เขาพูด

มันเห็นได้ชัดว่า การกระทำของเขาไม่ได้เข้าสายตาของจ่านซือซั่วเลย

ไม่เคยมีใครกล้าปฏิบัติเช่นนี้กับเขา？ มีแต่คนที่อ้อนวอนเข้ามาขอความร่วมงานกับเขาต่างหาก！

“คุณซือซั่ว นี่มันหมายความว่ายังไง？” ชายวัยกลางคนอดทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

ซือซั่วจิบไวน์ในมือสองจิบ แล้วหันมองไปที่ชายวัยกลางคนช้า ๆ “คุณกัว คุณก็ใจร้อนเกินไปหน่อย”

ได้ยินดังนั้น เขาก็หรี่ตาลง

ในขณะนั้น เฟินฉีเหลือบดูข้อความที่เพิ่งได้รับ จากนั้นเดินไปที่ด้านข้างของจ่านซือซั่ว และพูดกระซิบข้างหูของเขาว่า “คุณซือซั่ว คุณชิงซูมาถึงแล้ว”

ดวงตาของจ่านซือซั่วฉายวาบขึ้นมาครู่หนึ่ง ริมฝีปากบางของเขาเม้มกันเบา ๆ “คุณกัว การพาผู้หญิงของตัวเองมาดื่มที่นี่อย่างเดียวมันไม่สนุกหรอก ทำไมเราไม่ลองหาอะไรทำสนุก ๆ กว่านี้ล่ะ？”

“หาอะไรสนุก ๆ ทำกว่านี้งั้นเหรอ？”

“ผู้หญิงน่ะ ต้องแลกกันเล่น มันถึงจะสนุก คุณไม่คิดแบบนั้นเหรอ？” พูดจบ ประตูก็ถูกผลักเปิดออก และบริกรก็เดินเข้ามาพร้อมกับคนคนหนึ่ง

เมื่อยูชิงซูเดินเข้ามา บริกรก็เดินกลับออกไป อีกทั้งในขณะที่เธอเข้ามา เธอก็ได้ยินในสิ่งที่จ่านซือซั่วพูดพอดิบพอดี

คุณกัวมองไปที่ยูชิงซู ด้วยดวงตาที่เป็นประกายของเขา

แม้ว่า ภายในห้องจะมีเพียงแสงไฟสลัว ๆ แต่นั้นก็ไม่สามารถซ่อนความเย็นชาที่แผ่ออกมาจากร่างกายของยูชิงซูได้ อีกทั้งใบหน้าของเธอที่สวยงามราวกับนางฟ้า และประกอบกับเดรสกระโปรงนี้ มันทำให้ทั้งตัวของเธอดูบริสุทธิ์ และน่าหลงใหล

ดวงตาของคุณกัวร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เขาจ้องมองตรงไปที่ชิงซูอย่างหลงใหลชั่วขณะ

“คุณเป็นใคร？” คุณกัวกลืนน้ำลาย และถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

ชิงซูรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เมื่อต้องจ้องมองดวงตาที่เหมือนหมาป่าของเขา และในที่สุด ความขยะแขยงก็ฉายแววปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเธอ

ตั้งแต่ที่เธอเข้ามา จ่านซือซั่วก็ไม่ได้หันไปมองยูชิงซูเลย และเมื่อเขาเห็นถึงสายตาของคุณกัว เขาก็เม้มริมฝีปาก และวางแก้วลง “นี่คือ ผู้หญิงของฉัน คุณกัว ข้อเสนอของฉันเมื่อครู่นี้ คุณมีความคิดเห็นยังไงบ้าง？”

รอยยิ้มที่มุมปากของคุณกัวเกือบจะยิ้มไปถึงหลังใบหูของเขา เขารีบตอบกลับไปทันทีว่า “ดีมาก！” มันเป็นข้อเสนอที่ดีมาก！ ฉันตงลง！ ”

เขาเคยเห็นผู้หญิงมานับไม่ถ้วนแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ให้ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้

เมื่อเขาคิดว่า ผู้หญิงคนนี้จะต้องตกเป็นของเขา เขาก็แทบจะอดไม่ได้ที่จะกระโจนเข้าใส่เธอ

หลังจากพูดจบ คุณกัวก็ผลักหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาไปหาจ่านซือซั่ว โดยไม่ลังเล

หญิงสาวคนนั้นถูกผลักออกไปโดยไม่ทันได้เตรียมตัว มันจึงทำให้เธอเดินเซไปหลายก้าว เมื่อเห็นว่า เธอกำลังจะตกลงไปในอ้อมแขนของจ่านซือซั่ว เธอก็ทั้งกลัว และตื่นเต้น

เธอกลัวที่จะต้องล้มลงด้วยความเจ็บปวด แต่เมื่อเธอเห็นว่า ชายตรงหน้าหล่อเหลาราวกับพระเจ้า เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นอีกครั้ง โดยคาดหวังว่า เขาจะช่วยจับเธอไว้