ยูชิงซูกระพริบตา แล้วตอบไปว่า “ก็คุณกัวเป็นคนให้ฉันลุกขึ้นไง”

คุณกัวพยักหน้าอย่างแรง “ใช่ใช่ใช่ ฉันเป็นคนให้เธอลุกขึ้นเอง”

“คุณ...” นักมวยคนหนึ่งขมวดคิ้ว และต้องการจะพูดอะไร แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ ยูชิงซูก็พูดขัดจังหวะเขาขึ้นมาทันที

“ฉันจำได้ว่า คุณซือซั่วเคยบอกว่า ฉันแค่ต้องรอให้คุณกัวฟื้นขึ้นมา และขอให้เขายกโทษให้ฉัน จากนั้น ฉันก็จะสามารถไปได้ไม่ใช่หรอกเหรอ？”

“โอเค ได้！ ฉันยกโทษให้คุณ！” ไม่รอให้นักมวยได้พูด คุณกัวก็ชิงพูดออกมาก่อนแล้ว ถ้าเป็นไปได้ เขาก็อยากจะลุกจากเตียง และไปเปิดประตูให้ยูชิงซูด้วยตัวเอง และปล่อยเธอออกไป

ถ้าเขารู้ว่า ยูชิงซูเป็นคนสวยที่โหดเหี้ยม เขาจะไม่มีวันมีกล้าที่จะไปยั่วยุเธอเลย คุณกัวนึกเสียใจภายหลังอย่างมาก

“คุณกัวพักรักษาตัวดีดีนะ และไม่ต้องมาเจอกันอีกในอนาคต ลาก่อน” เมื่อยูชิงซูเห็นว่า เหล่านักมวยไม่ได้ห้ามเธอ ดังนั้น หลังจากพูดจบ เธอจึงเดินออกจากกห้องไป โดยทิ้งให้หมอและพยาบาลอยู่ในห้อง

หลังจากเดินออกจากห้องพักฟื้นไปได้ไกล ยูชิงซูก็ขมวดคิ้วแน่น และเธอก็หันกลับมา เพื่อให้แน่ใจว่า นักมวยจะไม่ตามเธอมาอีก จากนั้น เธอก็นั่งลงพิงกำแพงด้วยความโล่งใจ