เฉินไห่เฉิงนั้นมีใบหน้าที่หล่อเหลาเอาการ อีกทั้งในงานแต่งงาน เขายังปฏิบัติต่อยูหวานชิงด้วยความอ่อนโยน และเอาใจใส่อย่างมาก ทำให้เจียหม่านหลันหึงหวงจนเสียสติไปโดยสิ้นเชิง ความคิดที่จะขโมยเขามาจากยูหวานชิงนั้นได้ทรมานเธออยู่วันแล้ววันเล่า

เธออดทนไม่ไหวอีกต่อไป ในครั้งหนึ่งที่ยูหวานชิงเดินทางไปทำธุรกิจ และไม่ได้กลับมาบ้าน.....

คืนนั้น เมื่อเธอมองไปที่เฉินไห่เฉิงที่นอนอยู่ข้าง ๆ เธอ ภายในใจของเธอก็เต็มไปด้วยความพึงพอใจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน มันเป็นความรู้สึกแห่งชัยชนะที่สาบสูญไปนาน

เมื่อเรื่องผิดพลาดแบบนี้เกิดขึ้นแล้ว เฉินไห่เฉิงไม่สามารถเมินเฉยต่อเธอได้อีก อีกทั้ง เจียหม่านหลันยังเป็นคนออดอ้อน และยังอ่อนวัยกว่ายูหวานชิง มันทำให้เขาหลงเธอจนโงหัวไม่ขึ้น เจียหม่านหลันพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อให้เฉินไห่เฉิงไม่สามารถทิ้งเธอได้อีก และเธอก็พึ่งพอใจในความพยายามของตัวเองในครั้งนี้อย่างมาก

แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้า เธอก็ไม่พอใจที่จะเพียงแอบคบหาอยู่กับเฉินไห่เฉิงอย่างลับ ๆ แบบนี้ต่อไป เธอจึงได้เสนอให้เฉินไห่เฉิงหย่ากับยูหวานชิง แต่ทว่า เฉินไห่เฉิงกลับปฏิเสธ

เฉินไห่เฉิงแต่งงาน และจดทะเบียนสมรสกับยูหวานชิงแล้ว

อีกอย่างเขาต้องพิ่งพาหวานชิง ถ้าหากเขาและยูว่านชิงต้องหย่ากัน เขาก็จะไม่ได้อะไรเลย