จำเลยแค้น สามีเถื่อน

ห็นเหตุการณ์ เลยได้แต่ดูอยู่เงียบๆ เพราะยึดคติที่ว่า ไม่ใช่เรื่องตัวเอง อย่า

ก อย่าได้มีใครหลวมตัวรับเข้าทำงานนะ นังเด็กนี่มันร่านจะจับสามีช

ร้องไห้โฮ ก่อนจะวิ่งหนีออกมาอย่างอับอาย จะไปแจ้งความว่าโดนทำร้ายก็ไม่กล้า

ซุกตัวอยู่ใต้ต้นไทรข้างๆ บ้านไม้หลังเก่าๆ น้ำตาที่ไม่มีวันเหื

บอบบางเพราะอดๆ อยากๆ เดินขึ้นบ้าน ในครัวไม่มีอะไรกินเลย ข้าวสารก็ไม่มีกรอกหม้อ เธอไปทำงานไม่กี่วันก็ยังไม่ได้ค่าแรง ร่างเล็ก

ใครหลายคนป้วนเปี้ยนอยู่กับเนื้อตัวของเธอ เธอกรีดร้

ันมองเธออย่างหื่นกระหาย เธอดิ้นหนีแต

ปมาอย่างหวาดหวั่น ทำไมผู้ชายพวกนี้ถึงจ้องแต่จะทำร้ายเธอ ปลุกปล้ำขืนใจเธอ น้ำตาเด็กสาวไหลพรากๆ เมื่อก่อ

ะชากจนขาดวิ่น ผู้ชายพวกนั้นเห็นไพรหอมแล้วอยากร่วมรักกับเธอ เด็กสาวหน้าตาน่ารัก

นของพวกมันตะปบเข้ามา

” ไพรหอมสะอึกสะอื้นจนตัวโยน ทำไมเกิดมามีแต่คนรุมทำร้าย ผู้ชายเห็นเธอเ

ป็นเมียพวกพี่ รับรองว่าไม่ต้องทำอะไร พวกพี่จะหาเลี้ยงเอง” พวกมันพูดอย่างหื่นกระหาย ตัณหาราค

กๆๆ ฮือๆๆ” ไพรหอมหวาดกลัวกรีดร้องเมื่

ง ปัง

งเข้าที่ขาบ้าง แขนข้าง แตกฮือกระจัดกระจาย เสียงกัมปน

ยงเข้ม ก่อนถอดเสื้อนอกของตัวเองออกคลุมร่างเล็กเอาไว้ ร่าง

ให้คนเฝ้าเอาไว้ แต่เพราะวันนี้เขาต้องการมารับเธอตามสัญญา ลูกน้องจึง

ี่เป็นเขา เขาหายเงียบไปหลายวัน ทำเหมือนไม่เคยเป็นเ

เธอรู้สึกเป็นหนี้ชีวิตของเขา จะด้วยอะไรก็ตามที่เขามาช่วย เพราะเธอติดหนี้หรือแม่เธอติ

้ยมเกรียม เขายิ้มร้าย ลูกน้องของพันศึกจัดการเพียงครู่ก

อิทธิพลเขาร่ำรวย เขาจัดการไม่ให้ใครรอดไปได้ง่ายๆ ต้องดำเนินคดีให้ถึงที่สุด ทำให้ทุกคนหวาดกลัวไม่มี

น้อยอีก เมื่อสุดจะทน เจ๊หงส์เลยควักปืนออกมายิงเสียชีวิตตายคาที่ เจ๊ห

ุ่มน้อย หนุ่มใหญ่” พันศึกมองเหยียดๆ สายตาของเขาลุกวาบน่ากลัว เมื่อคิดได้ว่าเธอคงยั่วย

วย แต่เขาก็ปากร้าย จิกกัดเธอตลอดไม่เคยว่างเว้น เด็

เป็นแม่เป็นลูกกันนี่ ชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่ว” เขากระชากร่างเล็กมาหา มองอย่างเย้ยหยัน เหยียดห

ไพรหอมส่ายหน้าไปมา ไม่รู้จะอธิบาย

ะเอกสารสำคัญไปก็พอ เสื้อผ้าเก่าๆ เหมือนผ้าขี้ริ้วพวกนี

ง แต่ก็ไม่ปริปากบ่น เธอไปไหนไม่รอด เขาปากร้ายยิ่งกว่าอะไร เธอคงต้องทนให้ได้ ค่อ

ึกนิ่งไป ไพรหอมจึงใช้โอกาสนั้นวิ่งกลับไปที่บ้านไม้เก่าๆ ผุๆ พังๆ ของเธออี

งเจ้าหนี้รายใหญ่ทำให้ไพรหอมจำต้องผละจากหน้าบ้านไม้เก่าๆ