เพรงมายา

่างก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติ ไม่พบว่าต้นกำเนิดเสียงน่ารำคาญอยู่ตรงไหนจึงกลับเข้าไปนอน แต่ก่อนทิ้งตัวลงนอนเขาก็ไม่ลืมที่จะเดินไปชะเง้อมองไปทางห้องนอนของสิตางศุ์ ห้องนอนหล่อนมืดไร้แสงไฟหล่อนคงอาบน้ำแล้วเข้าน

นหลับและใช้เวลานานที

ฝังไว้ที่ส

ลัวคนม

มายุ่มย่ามในบ้านขอ

นดึกมากแล้วแต่เขาก็นอนหลับรวดเดียวมาตื่นเอาตอนที่ได้ยินเสียงรถของสิตางศุ์ขับออกจา

ดังกล่าวมองไปทางไหนก็มีแต่ความมืดมิดเรียกได้ว่าไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลยแม้กระทั่งนิ้วมือของตนเอง

ควร เขากับคนที่คุยด้วยกำลังช่วยกันยกสิ่งนั้น สัมผัสต

มันไ

ีรษะไล่ความคิดฟุ้งซ่าน ในเมื่อมันเป็นแค่ควา

ศุ์ก็มาเรียกให้ไปทานอาหารเช้าด้วยกันที่บ้านของหล่อนซึ่งคุณพิไลวรรณว่าที่แม่ยายเขายินดีทำเผื่อแล้วยังบอกให้ไปรับประทานทุกวันเสียด้วยซ้ำ แต่งานที่เขาทำน

็ต้องเตรียมการหลายอย่าง ซึ่งเขากับสิตางศุ์ช่วยกันทำทุกอย่างเองเพราะไม่อยากรบกวนผู้ใหญ่ แค่ขอคำปรึกษาเพื่อไม่ให้ขาดตกพกพร่อ

ปลกใจเมื่อเห็นแม่บ้านที่จ้างมาทำความสะ

่าป้ามาเช้าอีก เฮ้อ!” เ

กำลังเดินผ่านมาในมือมีถาดอาหารเช้ามาด้วย เจ้าหล่อนพยักพเยิดเชิงชวนเมื่อเดินผ่านหน้าเขา

ห้ป้าบุญแ

แล้วถามทันทีแต่แทนที่แตงโมจะตอบกลับมอ

คืนเมาขนาดจำอะ

รไม่ได้เลยนะ” ชวินแย้ง ได้ยินเสียงเชอะอย่

ทำไมแต่เช้า ก็เมื่อคืนฉันเปิดประ

เขากลับเข้ามาในบ้านพบว่าเปิดไฟสว่างโล่ เขาเป็นคนปิดไฟแล้วเดินขึ้นชั้นบน แล้วยังออกมาหาที่มาของเสียงน่ารำคาญจนนอนไม่หลับนั่

ตาขวางอีกไม่รู้ตัวเลยหรือไง” แตงโมเล่าพลางเลื่อนจานอาหารเช้าวางให้ตรงหน้า ตามด้วย

ุกออกมาเปิดไฟเสียสว่างทั้งบ้าน แล้วเดินกลับเข้าไปนอนเฉยเล

อนไม่ใช่หรือ...ยิ่งคิดชวินยิ่งงง คิ้วขมวดมุ่นจนเป็นปม ก่อนถอนใจให

คงเม