เจ้าสัวลึกลับกับเจ้าสาวบังเอิญ

“ลู่เหยี่ยน คุณคิดในแง่ร้ายไป คนเป็นแม่ เวลาโกรธก็มักจะพูดอะไรไปโดยไม่ทันคิดน่ะ ไม่ได้จริงจังอะไรหรอก” รั่วเฟยรีบยิ้ม พลางจ้องไปที่ของแบรนด์เนม และอัญนมณีที่ล้ำค่าต่าง ๆ

“ไม่ต้องอธิบายอะไรหรอกครับ” ลู่เหยี่ยนมองพวกเขานิ่ง ๆ และไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา คำอธิบายที่ไร้น้ำหนักแบบนี้ เขาไม่อยากฟัง

เมื่อเห็นเหตุการณ์ดังนั้น เฉียวซีก็เดินเข้าไปเก็บของเหล่านั้นเข้ากระเป๋าทันที

ลู่เหยี่ยนไม่ได้พูดอะไรอีก เขาลากชูจี้ออกไปจากบ้านตระกูลหลินทันที