เจ้าสัวลึกลับกับเจ้าสาวบังเอิญ
“ผมมัวแต่ทำธุระอยู่เลยมาช้า” ลู่เหยี่ยนยืนบังประตูไว้จนมิด เขาดูมีออร่ามาก ทำให้ชูจี้แทบก้าวเท้าไม่ออก
“คุณมาที่นี่ทำไม? ถอยค่ะ ฉันจะกลับแล้ว” น้ำเสียงของชูจี้นั้นดูโกรธ และเสียใจ
พอลู่เหยี่ยนเห็นตาแดง ๆ ของเธอ เขาก็กวาดสายตาไปมองทุกคนในบ้าน เขาจับข้อมือเล็ก ๆ ของชูจี้ไว้ พลางพูดขึ้นเรียบ ๆ ว่า “ไม่ต้องรีบ”
หลังพูดจบเขาก็จูงมือชูจี้กลับเข้าไปในบ้าน