เจ้าสัวลึกลับกับเจ้าสาวบังเอิญ

“คุณอาบก่อนเถอะ ฉันขอเดินดูรอบ ๆ บ้านก่อน” สายตาของชูจี้สั่นไหวเล็กน้อย ราวกับกำลังยืนอยู่ต่อหน้าศัตรูที่ร้ายกาจ แล้วเธอก็เดินถอยหลังออกไปอย่างไม่รู้ตัว

เธอรู้สึกกลัว ราวกับนกน้อยที่บินมาติดกับดัก ซึ่งพยายามกางปีกออกเพื่อจะโบยบิน และเก็บซ่อนความหวาดวิตกเอาไว้

เธอไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของเธออย่างไร

ชายหนุ่มยืนอยู่ข้างโต๊ะ เขาจ้องมองไปที่ชูจี้ราวกับเหยี่ยวที่กำลังจะล้าเหยื่อย

เธอดูหวาดกลัวมาก

ลู่เหยี่ยนมองเธอแล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ “ไม่ต้องกลัวหรอก ผมไม่ได้จะกินคุณสักหน่อย แค่มีเรื่องจะเจรจาสักหน่อย”

ชูจี้ยกแขนขึ้นกอดอก ก่อนจะเดินเข้าไปหาเขาอย่างหวั่นใจ เธอไม่ต้องการมีความสัมพันธ์ใด ๆ กับชายผู้นี้ มันเร็วเกินไป พวกเขาเพิ่งจะรู้จักกันเอง

“มีอะไรคะ？”

ลู่เหยี่ยนหยิบเก้าอี้ไม้ที่อยู่ข้าง ๆ มาวางไว้ข้างหน้าเธอ “นั่งก่อนสิ”

เขาดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลงอย่างสบาย ๆ “ผมไม่ชอบพูดอ้อมค้อม ผมรู้ว่าคุณไม่เต็มใจจะแต่งงานกับผม”

‘ฉันแสดงออกชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ？’

“ความรักมันต้องค่อยเป็นค่อยไป ความสัมพันธ์ของคนสองคนไม่สามารถสร้างขึ้นได้ในชั่วข้ามคืนหรอกค่ะ” ชูจี้อธิบายออกมาอย่างเกร็ง ๆ

เมื่อพูดจบ เธอก็คิดว่าที่เธออธิบายไปมันไร้ประโยชน์สิ้นดี ลู่เหยี่ยนไม่ใช่คนโง่ เขาต้องรู้ว่าชูเสวไม่อยากแต่งงานกับลูกนอกสมรส ที่ยากจนอย่างเขาเป็นแน่

ลู่เหยี่ยนขมวดคิ้ว พลางกวาดสายตามองชูจี้ตั้งแต่หัวจรดเท้า ‘ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะกลัว เธอเอาแต่กัดริมฝีปาก สายตาก็ล๊อกแล๊ก’

“ไม่ต้องห่วง ฉันเองก็ไม่อยากแต่งงานกับเธอเหมือนกัน เราจะเป็นสามีภรรยากันแค่ในนาม แต่เราจะไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของกันและกัน แบบนี้คุณเองจะได้ไม่ต้องกังวลใจ ปกติผมมักจะออกไปข้างนอกเป็นประจำ อาจจะไม่ค่อยได้กลับบ้าน ผมต้องการมีชีวิตที่เป็นอิสระ และแน่นนอน ผมจะไม่เข้าไปยุ่มย่ามกับเรื่องส่วนตัวของคุณ”

จากนั้นเขาลุกขึ้น หยิบเสื้อสูทขึ้นมาจากเก้าอี้ แต่จู่ ๆ เขาก็โน้มตัวลงมา แล้วใช้มือค้ำที่พนักแขนของเก้าอี้ไว้ โดยที่ชูจี้อยู่ตรงกลางระหว่างแขนของเขา

“จ้องผู้ชายเปลี่ยนเสื้อผ้าแบบนี้มันไม่ดีนะ ถ้าคุณอยากให้ผมทำหน้าที่สามี ผมก็ยินดีที่จะช่วยคุณ”

กลิ่นของน้ำยาซักผ้าที่ผสมปนเปกับกลิ่นของเขา ลอยคลุ้งอยู่ในอากาศทำให้ชูจี้ขนลุกชัน

“ไม่จำเป็นค่ะ” ชูจี้กัดฟันแน่น พยายามที่จะไม่อ่อนแอต่อหน้าเขา แต่แก้มนั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำไปแล้ว

เขาเหลือบมองไปที่ท้องของชูจี้ ก่อนจะเอ่ยเตือนว่า “ถึงแม้เราจะแต่งงานกันในนาม แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะให้คุณจำไว้ ผมไม่ต้องการที่จะได้ยินข่าวว่าภรรยาของผมตั้งท้องกับคนอื่นนะครับ”

ลู่เหยี่ยนแค่ต้องการความซื่อสัตย์เท่านั้น เขาได้ยินมาว่าชูเสวเปลี่ยนผู้ชายเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้า

“อย่าห่วงเลยค่ะ ตราบใดที่เรายังแต่งงานกันอยู่ ฉันจะทำหน้าที่ของฉันในฐานะภรรยาให้ดีที่สุด” ชูจี้ตอบอย่างหนักแน่น “ฉันก็หวังว่าคุณจะทำตามที่พูด ไม่ยุ่งเกี่ยวกับชีวิตของกันและกัน”

รอยยิ้มขี้เล่นของชายหนุ่มจางลงเล็กน้อย

เขายืดตัวตรง ก่อนจะถอยออกห่างจากชูจี้ และพินิจดูเธออย่างสงสัย“คุณไม่ใช่หลินชูเสว · คุณเป็นใครกันแน่？”