เฉี่ยนเฉี่ยนตะโกนขัดจังหวะคุณหมอขึ้นมาทันที

พอเฟิงเจวี๋ยหันกลับไปมอง เขาก็เห็นเฉี่ยนเฉี่ยนตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อ แววตาของเธอดูเย็นยะเยือก ทำให้เขารู้สึกปวดใจขึ้นมา

“ผมอยู่นี่ มีอะไรหรือเปล่า？”

เขาเดินไปที่เตียงและเช็ดหน้าผากให้เธอ

พอเฉี่ยนเฉี่ยนเห็นหมอเดินตามเข้ามา ใจของเธอก็ตกลงไปที่ตาตุ่มทันที

พอเห็นเธอเงียบ เฟิงเจวี๋ยก็ยิ่งกังวลมากขึ้น

เขาหันกลับมาถาม “หมอ...”

“ปัง！

เสียงดังสนั่น

และประตูก็เปิดขึ้น