แด๊ดดี้หนูเป็นซีอีโอ

เธอเงยหน้าขึ้นและพยักหน้าตอบ ทันที เมื่อเห็นสีหน้าที่จริงจังของคางฮุย โดยไม่ได้คิดอะไรมากนัก เเต่เพราะคำพูดของคางฮุย ทำให้เธอเกิดความวิตกขึ้น

“คืนนี้จะมีงานเลี้ยงอาหารค่ำระหว่างประธานของ ฉู่ซื่อ กรุ๊ป กับ ประธานของ กู้ซื่อ กรุ๊ป คนขับรถจะมารอรับผู้อำนวยการนิ่งที่ชั้นล่างตอนหกโมงเย็นครับ”

ถ้าหากประธานของ ฉู่ซื่อ กรุ๊ป เข้าร่วมด้วยเเล้วล่ะก็ เเน่นอนว่า คงไม่ได้มีเเต่ตำเเหน่งผู้อำนวยการต๊อกต๋อยอย่างเธอที่เป็นตัวเเทนของ กู้ซื่อ กรุ๊ป คนเดียวเป็นเเน่ เฉี่ยนซี่มองไปยังคางฮุยที่มีท่าทีสุภาพ เเล้วก็เกิดความคิดเเล่นเข้ามาในหัว

แต่ก่อนที่เธอจะทันได้อ้าปากพูดอะไร คางฮุยก็กลับหลังหันแล้วเดินจากไปเสียก่อน

หลังจากที่คางฮุยเดินออกจากห้องทำงานของเฉี่ยนซีไปเเล้ว เขาก็ยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อที่เย็นเยียบบนหน้าผาก ขณะที่สายตาที่อยู่ภายใต้แว่นตากรอบสีดำเเสดงความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา

ขณะนี้เวลา ห้าโมงห้าสิบ เฉี่ยนซีกำลังยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำเพื่อสำรวจการเเต่งกายของตนสำหรับงานในคืนนี้ เธอสวมเพียงชุดสูทสีดำเรียบ ๆ เเนวอนุรักษ์นิยม แต่นั่นกลับทำให้เธอดูมีภูมิฐานและดูสง่ามากยิ่งขึ้น

ซึ่งก็ไม่มีคำไหนเหมาะสมกับเธอไปมากกว่าคำว่า “มืออาชีพ” เมื่อสำรวจเครื่องแต่งกายเรียบร้อยแล้ว เฉี่ยนซีก็ยิ้มให้กับตัวเองในกระจกด้วยความมั่นใจ

เมื่อเธอเดินมาถึงลานจอดรถ เธอก็เห็นรถโรลส์-รอยซ์สีดำที่มีโลโก้ของ กู้ซื่อ กรุ๊ป จอดรออยู่ เธอจึงรีบเดินตรงไปที่รถเพื่อไม่ให้เสียเวลา

เมื่อคนขับเห็นเฉี่ยนซี เขาก็รีบลงจากรถ เเล้วมาเปิดประตูโซนที่นั่งด้านหลังให้เธอทันที เฉี่ยนซีพยักหน้าให้คนขับเล็กน้อยเพื่อเป็นการขอบคุณ ก่อนจะก้าวเข้าไปในรถ

แต่ขณะที่เธอกำลังจะหย่อนตัวลงบนเบาะ เธอก็พบว่า มีชายคนหนึ่งนั่งอยู่ในนั้นด้วย เมื่อเห็นว่า เป็นเขาเธอก็อยากจะวิ่งหนีไปให้ไกลจากตรงนี้ขึ้นมาทันที

“คุณกู้ …？”

“อืม”